Beijing 2008: Go/No-Go? Overigens, wat te denken van ons land?

Er is in ons land weer een Maatschappelijke Discussie ontstaan & alweer over het al-dan-niet deelnemen aan de Olympic Games (nb: & da's niet voor het eerst), deze keer de OG van Beijing 2008. De vraag was: "Gaan 'Onze' sporters nu wel of niet?" Inmiddels is de vraag teruggebracht tot: "Lopen 'Onze' sporters nu wel of niet mee in de openingsceremonie?" Deze vraag werd deze week opportuun nadat bekend werd dat de bekende Steven Spielberg besloot om zelf niet meer mee te doen aan die ceremonie.... 'Dus wij ook niet!' denken wij dan, vanuit ons 'nationale denken', blijkbaar.

Terecht komt vervolgens vanuit de hoek van de sporters de vraag: '& Waarom gaat zo'n boycot niet op voor Politiek en Economie?'. Klopt, politici en bedrijfsleven bezoeken China met verve & regelmaat, en weten daar mooie resultaten te boeken ten faveure van ons en onze welvaart! Voor onze sporters lijkt dit nu niet meer weggelegd.

Dat China niet 'geheel zuiver van de graat is', dat mag duidelijk zijn. Maar geldt dat ook niet voor andere landen waar wij zaken mee doen, waar wij sporten(?) landen zoals Rusland en de VS bijv. Sommige Nederlanders hebben zelfs problemen met EU collega Frankrijk.... Met welk land doe je zaken, met welk land niet? Waar laat je je sporters toe en waar niet?

In de komende maanden staan er in ons land o.m. de volgende internationale sportevenementen op de kalender: momenteel de Europese kampioenschappen Badminton, 22/02 - 24/02 Wereldbekerfinales Schaatsen, 13/03 - 24/03 Europese kampioenschappen Zwemmen, 21/06 - 29/06 Champions Trophy Hockey, 15/07 - 18/07 Nijmeegse 4-daagse.

Maar: ons land is ook niet helemaal van 'onbesproken gedrag'. Dat kan ons op internationale kritiek komen te staan. Staan we, met een nieuwe wet in het vooruitzicht, tijdens deze tournooien toch toe dat de internationale sporters en hun supporters zich kunnen houden aan hun zeden? 'Dat kan ook  een vorm van protest zijn!'. Of dienen we deze sportevenementen maar helemaal af te schaffen?

Lotte Lenya stelde in 'Cabaret' (nb: show over het Berlijn van 1933 'waarin de 'handel en wandel' met de Nazi's naar voren komt) de vraag: 'Wat zou u doen? Hoe werkt fatsoen? Het is zo gemakkelijk om te oordelen als je zelf niet hoeft te kiezen.'

We lijken weinig te hebben geleerd van de oude Olympische Gedachte: oorlogen werden tijdelijk 'stil gelegd' om de sporters vrije doorgang te kunnen verlenen op weg naar de Olympus. (nb: m.u.v. the Cup of Nations zo lijkt)

In de afgelopen jaren is het mij een enkele keer overkomen dat ik niet inging op een opdracht. De opdracht aan me voorbij liet gaan omdat de inhoud niet overeen kwam met mijn gedachten daarover c.q. niet overeenkwam met onze filosofie 'The Respect you Give is the Respect you Receive.'. Zo'n keuzes zijn lastig & die besluiten maak je zelf, persoonlijk, letterlijk.

In het 'zaken leven' is het dan vervolgens héél eenvoudig: geen opdracht betekent geen inkomsten. Kun je jezelf dat veroorloven? Kun je je dat veroorloven voor (de continuïteit van) je organisatie? Kun je je dat veroorloven voor je gezin?

Voor een sporter die niet naar Beijing gaat geldt hetzelfde: niet optreden betekent geen medaille. & Dat na jaren van noeste arbeid.

Anderzijds: zijn de Chinezen die zich nu inspannen om de Olympische Gedachte die dagen tot uitvoer te brengen verantwoordelijk voor hun Overheid? (nb: zakelijk vinden we vaak dat dit niet opgaat voor een ondernemer 'Die kan er niets aan doen, dat hij zijn mooie bedrijf hier heeft!')

Dergelijke vragen zijn zelden geschikt voor een Maatschappelijke Discussie. Ze zetten jou & jou alleen 'slechts' voor de Strategische Keuzes van je organisatie. Deze vragen zetten jou voor een, vaak, Duivels Dilemma.