Aucun Plafond en Verre!

De Fransen Christophe Deloire en Christophe Dubois schreven het boek 'Sexus Politicus', hilarisch. Het boek beschrijft sexuele escapades die bon ton zijn in de Franse politiek. Het is couleur locale, een onderdeel van de Franse cultuur en daarom door het (Franse) publiek breed geaccepteerd. Maar dit deel van de Franse cultuur kan wel eens gaan verdwijnen nu bij de komende presidentsverkiezingen de kans groot is dat de Franse Republiek haar 1e vrouwelijke president krijgt, Ségolène Royal. Daarmee doorbreekt zij dan met fors geweld le Plafond en Verre!

Overigens, hoeveel vrouwen komen er eigenlijk in 'Balkenende 4'?
Deloire en Dubois komen in hun boek met de stelling dat de carrière van een maîtresse in de Franse politiek gelijk opgaat met die van haar minnaar. Is de minnaar politiek succesvol, dan is zij dat ook en dat kan betekenen dat de maîtresse, naast of dankzij haar amoureuze capaciteiten, plotseling op het hoogste Franse niveau opereert. Franse kabinetten staan er dan ook om bekend dat zij vaak beschikken over een overdaad aan vrouwelijke ministers en staatssecretarissen.

Een mooi voorbeeld is 1 van de recente kabinetten onder Jacques Chirac: van de 30 bewindslieden waren er 12 van het vrouwelijke geslacht. Met de meesten van hen had Chirac 'iets' gehad, volgens onderzoek van de auteurs, en de paar van hen die Chirac nog niet 'scoorde' werden tijdens hun kabinetsperiode door president Chriac overstelpt met zijn amoureuze avances. Het is zeer zeker gezellig in het Parijse Palais de L'Elysee! Maar ook andere bewindslieden kenden zo hun successen en zo kennen de Fransen de Jupettes (Jupin) en de Clodettes (Clodet). Het zijn voorbeelden van synoniemen voor de vrouwelijke bewindslieden die deelnamen aan diverse Franse kabinetten.

Frankrijk bestaat nog steeds en het gaat hen niet eens zo slecht af. Ben benieuwd hoeveel vrouwelijke bewindslieden wij nu kunnen verwachten in Den Haag maar of het dan ook 'op zijn Frans' gezellig wordt? Da's hier nog maar de vraag.