2e Vrouwelijke Generaal (beter gezegd: 1e Commodore)!

Met Commodore Madelein Spit heeft Defensie nu haar 2e vrouwelijke generaal, sterker: haar 1e vrouwelijke generaal voor de Luchtmacht!

Vanuit de gender of diversiteitgedachte kun je van mening zijn ´Dat schiet lekker op.´(sic.). Als je echter bedenkt dat momenteel slechts 9% van de Nl. militairen van het vrouwelijke geslacht is, dat ongeveer 10% van de officieren vrouwen zijn (d.i. ca. 1.000) en dat bij de rangen van Kolonel en hoger 2% vrouw is, dan valt het eigenlijk nog best mee 1 generaal(v) en 1 commodore(v), toch?

Defensie heeft van gender een issue gemaakt, terecht (zie Genderforce). Op een, toch redelijk korte, termijn t.w. in 2010 dient het aandeel vrouwelijke militairen 12% te zijn (nu 9%), ook het aandeel van de vrouwen bij de officieren dient hoger te worden zodat er in de rangen van Kolonel en hoger sprake kan zijn van 3% vrouwen (nu 2%).

Een forse uitdaging, maar de vraag is dan ook: wie wordt de volgende en 3e vrouwelijke generaal c.q. de 2e commodore(v) of de 1e commandeur(v)?

‘Terecht, dat gender een issue is’ merk ik op. Het belang van de participatie van vrouwen in ons bedrijfsleven, in onze organisaties is van eminent belang dus waarom ook niet binnen Defensie? De uitdaging om meer vrouwen in beschikbare functies aan te trekken zal voor Defensie echter groter zijn, veel groter zelfs, dan voor het reguliere bedrijfsleven.

Wie van de HBO en WO opgeleide dames kiest nu eigenlijk ‘met volle verstand’ voor een baan bij één van de Defensie onderdelen? Kiest voor een baan wars van vaste arbeidstijden, een baan waarbij je met enige regelmaat ‘in het veld staat’ (nb: waarbij de omstandigheden het je lang niet altijd mogelijk maken om er ook spic & span, laat staat vrouwelijk, uit te zien), een baan waarbij je ook nog eens naar de meest, vaak letterlijk, onwerkbare oorden wordt uitgezonden?

Dat terwijl er ook zoveel rustiger (kantoor)functies zijn bij financiële dienstverleners, (semi-)overheidsinstellingen, gezondheidszorg e.d., zoveel andere carrièremogelijkheden. Waarom juist dan kiezen voor een uitdaging bij Defensie?

Zo bezien vormt een functie binnen Defensie voor vrouwen wellicht een roeping: het zijn toch heel bijzondere vrouwen die kiezen voor een baan bij de krijgsmachtonderdelen, zeker als je weet dat er zoveel alternatieven zijn…..

In dat laatste, in dat besef dat er bij sollicitante sprake kan zijn van een ‘roeping’, ligt dé uitdaging voor Defensie willen zij vrouwen kunnen boeien én binden.

‘Militairen lopen veel risico’s.’ zegt u? Nu speelt zoiets bij een ‘roeping’ voor betrokkene vaak geen rol maar volg de media en zie dat er hier ’thuis’ meer bedrijfsongevallen gebeuren dan in de diverse exotische plaatsen waar Defensie opereert.

Defensie zorgt vanuit haar cultuur voor haar mensen (nb: Volgens de legendarische filosoof Sun Tzu wint in de strategie uiteindelijk diegene die in staat is zijn c.q. haar mensen het langst te laten overleven!) alleen daarom al past het, is het wenselijk, nodig zelfs, dat er meer vrouwelijke eind-verantwoordelijken komen. (nb: het is zeker geen toeval dat ik hiervoor Defensie met ‘haar’ associeer.)