Precies Gerard, ik ben het hartgrondig met je eens. In een wereld waarin we verkondigen dat medewerkers gelijkwaardig zijn en als partner in business beschouwd moeten worden kunnen we daar maar eens beter ook serieus werk van maken. Het is eigenlijk zo eenvoudig en voor de hand liggend om een maal per jaar werkafspraken te maken en dan gedurende het jaar die nog eens aan te scherpen. En dan afspraken die gaan over hebben we hetzelfde doel voor ogen, weten we welke verantwoordelijkheid dat voor ons beiden met zich meebrengt en hoe kan ik met jouw gebruiksaanwijzing omgaan en jij met de mijne. En dan ook die cruciale vragen; onder welke condities ben jij bereid om naar mijn feedback te luisteren en onder welke condities vind jij het akkoord dat ik jou overrule..? Dat is nog iets iets anders als.... 'wat wil jij van mij als leidinggevende.
En als we dan toch bezig zijn....., waarom trainen we dan niet gewoon medewerkers en leidinggevenden samen als het gaat om lastige gesprekken voeren. Transferproblematiek ook opgelost, want er wordt geleerd in het hier en nu van de relatie.
Kwestie van tijd en lef.....?

Petra Sevinga
sr. trainer/adviseur Schouten & Nelissen leiderschap

Dag Gerard,
Wat ik vooral lees is het over en weer leidinggeven los van de officiele rollen van medewerker en leidinggevende. Beide bevinden zich in een omgeving en relatie waarin het noodzakelijk is om kritisch mee te denken met de ander, te reflecteren op de dynamiek waar je samen in zit, compassie en begrip tonen voor andere belangen en posities. Dat betekent naast een officiele feedbackstructuur vooral een directe terugkoppeling aan elkaar in de interactie, in het hier en nu.
Om dat te faciliteren kun je het beste medewerkers en leidinggevenden met elkaar laten exploreren en ervaren wat dat concreet betekent en hoe dat er uitziet. Je kunt dat goed in experimentsessies en trainingsettings oefenen. Daarbij meegenomen dat ieder zijn eigen stijl en vorm zal hebben.
Voor een diepere impact kun je dat opvolging geven door in de operationele praktijk elkaar te laten stimuleren en aanmoedigen (bijv. dmv buddysysteem) in het nemen van initiatief, transparant maken van denkprocessen en tot reflectie van belangrijke keuzemomenten. Ook kun je mensen de positie van de ander laten beleven (voelen) om een bewustwording te stimuleren als basis voor compassie en begrip.
Kortom een wereld waarin we allen de verantwoordelijkheid dragen om elkaar vanuit een cooperatieve en open houding te coachen en scherp te houden ongeacht in welke rol ik me bevindt! Dat geeft;
> minder vertroebeling in de relatie (zuiverheid van interactie),
> een betere aansluiting op elkaar (flow in samenspel),
> een platvorm voor gezamenlijke creatie (bevlogenheid)
> ruimte voor innovatie (inspiratie)

Ik ben het met Petra eens dat het aankomt op lef. En je hoeft niet te wachten tot de wereld zo ver is. Door het vooral zelf direct in de praktijk te gaan brengen en (be)leven breng je het hier en nu in de wereld (1 schaap over de dam principe).

Vriendelijke groeten,
Branko Lastdrager