Uiteindelijk zal het besef moeten ontstaan, dat deze traditionele 'concurrentiestrijd' alleen zinvol is als er gezamenlijk gewerkt wordt aan duurzame waardecreatie. Het doet er in deze uiteindelijk weinig toe of Chinezen, Amerikanen of Europeanen, mannen of vrouwen de lakens uitdelen. Het gaat om mentaliteit, motivatie en innovatie. Slimmer, duurzamer en eerlijker omgaan met de verdeling en exploitatie van schaarse middelen.

Ik vertoef zelf regelmatig in het verre Oosten en kom er inderdaad een andere dynamiek, meer prestatiegerichte en gedisciplineerde mentaliteit tegen maar of dit ook per definitie tot betere resultaten leidt is daarmee niet gezegd. Het is maar net hoe je resultaten definieert.

Als we vasthouden aan het traditionele economische groeimodel, dat mag het duidelijk zijn dat Azie (niet alleen China), maar feitelijk de hele wereld heel veel talent nodig heeft om dit in goede banen te leiden. Op dit moment is in Azie (en met name China) nog (te) veel verspilling, een (te) sterke focus op zuiver materiele waarde en (te) weinig besef van kwaliteit (duurzaamheid).

Waar ik dus met name in geinteresseerd ben of deze 0.16 punt zich (straks) ook vertaalt naar meer waarde en duurzaamheid of krijgen we straks nog meer van datgene waarvan we nu al teveel en tevens te weinig hebben?

Marcel Wiedenbrugge