Kerst viel vroeg dit jaar

Columns

Omdat niet uitgesloten kon worden dat ik eventueel een miniem risico zou kunnen lopen op een zeer onwaarschijnlijke bijwerking van mijn nieuwe medicijn word ik doorverwezen naar de oogarts. Ik een gratis oogtest, het ziekenhuis wat extra handel – een typische win-winsituatie, als je de belastingbetaler even buiten beschouwing laat.

Het begin van een traject waarbij de tranen je in de bedrijfskundige ogen schieten:

‘Afspraak maken? Nee hoor, niet mogelijk. U ontvangt een brief waarin u wordt opgeroepen.’
‘En als ik dan niet kan?’
‘Dan moet u even bellen, dan maken we een nieuwe afspraak.’
‘Uuuhhh…’

Staat de afspraak eindelijk, dan bekruipt je het gevoel dat je een bofkont bent dat de dokter tijd voor je heeft willen vrijmaken. De hippe reminder-sms is natuurlijk handig, maar uit de ongeïnsp...




Jos Steynebrugh
Beste lotgenoot,

Ik snap je verbolgenheid HELEMAAL. Bronovo Concurrent? Collega instelling zal je bedoelen! Wat vond je van de 50 zitplaatsen in de wachtkamer en 30 in de gangen voor een “productie eenheid” van 2 zeer gestudeerde specialisten? Ennuh, . . . . die gratis oogtest? Wacht maar tot je de afrekening op je eigen risico ziet. Die bestaat uit twee delen: “arbeidsloon” van de specialist en . . . integrale kosten voor het betreden van het medisch heiligdom. Neem eerst een stevige borrel voordat je gaat lezen.

Wat hier fout is?
Nederland is murw en apathisch. We komen alleen nog in beweging als Ziggo down gaat tijdens een héééééle belangrijke voetbalwedstrijd.

Maar het kan nog kleiner. Mijn tubetje zalf tegen zwemmers exceem is op. Ga ik even een nieuwe scoren bij den apotheek, toch? Nee, hoor, alleen op recept. Hoezo? Dan zegt de peperdure overgestudeerde en gediplomeerde mevrouw,: “Er kunnen verslavende stoffen in zitten, vandáár”. Nou vraag ik je: wie gaat nou zwemmersexeemzalf snuiven, spuiten of inhaleren? Kosten: consult huisarts, 9 euro en minimaal 3 uur van mijn tijd die in het “project” gaat zitten.

Ik wens je sterkte in dit oerwoud van regeltjes, bemoeizucht en academische arrogantie.

Jos Steynebrugh
Peter Clausman
Lid sinds 2019
Mooi artikel. Ik ken nog wel wat voorbeelden waar de mens het verschil maakt in het systeem. Midden in de nacht komt een vrouw met een kind bij het politie bureau aangeklopt. duidelijk geval van mishandeling thuis, en onhoudbare situatie. midden in de nacht is er geen Bureau Jeugdzorg geen instantie die iets kunnen of mogen. Als de agent zich strikt aan de protocollen had gehouden had hij ook niets kunnen doen. maar hij heeft hen een plek gegeven om te overnachten (je raad het nooit... de cel) en heeft de volgende dag geholpen met een meer permanente oplossing.

Als je zo'n verhaal hoort dan weet je dat er ondanks de systemen toch nog hoop is.

verder is het interessante dat de urgency in de zorg zit aan zowel de kosten-kant en als ook aan de menselijke kant van zorg en aandacht (dus het gekreukte jasje). vraag me af of beide worden opgelost door de privatisering...

Meer over Zorg