Bert Overbeek is trainer, coach en interim manager, maar tegenwoordig kan je ook zeggen: organisatiedokter en -innovator. Opgeleid door NS en Schouten en Nelissen, besloot Jongebazen-oprichter Bert Overbeek na 25 jaar loondienst om voor zichzelf te gaan werken. Hij wilde zijn klanten meer op maat bedienen, de basis van zijn werk verdiepen en de kwaliteit van zijn werk vergroten en had het gevoel dat hij daarvoor onafhankelijk moest kunnen opereren. Hij is er gelukkig van geworden. (Website met filmpje: www.pitchersupport.jimdo.com)
Prof. dr. Mastenbroek van Managementsite ‘ontdekte’ dat Overbeek meer kon dan bedrijven helpen met verbeteringen van resultaat en sfeer. Hij vroeg de schrijvende organisatieontwikkelaar of hij een weblog voor jonge managers wilde bijhouden, als partnerlink van het grote ManagementSite. Dat was tien jaar geleden. Sindsdien schreef Overbeek bijna 1500 artikelen en zes boeken. Ze werden uitgegeven door Haystack en door Futuro Uitgevers. Twee boeken werden bestsellers en eindigden in de top 10 (‘Het Flitsbrein’ en ‘Mannen en/of vrouwen’).
Overbeek vindt kosteloze kennisdeling en informatie-uitwisseling zo belangrijk, dat hij hier op jongebazen.nl nu 10 jaar de finesses van het managementvak deelt met vakbroeders en collega’s. Daarmee liep hij voor op de moderne social media trends waarin het ‘geven’ van gratis informatie een marketing tool is geworden.
Meer dan 100 000 mensen bezoeken Jongebazen per jaar. En het heeft hem veel respect opgeleverd in managementland. Alles wat te maken heeft met het verbeteren van organisaties, teams en mensen boeit hem. 21 jaar ervaring en intensieve studies helpen hem daarbij. Zijn humor leidt er toe dat mensen hem graag inhuren als spreker en inspirator, en zijn veelzijdigheid heeft hem het compliment van een topvrouw opgeleverd, dat hij altijd een eigen gezichtspunt kiest en je daardoor aan het denken zet.
Organisaties weten de weg naar hem te vinden. Hij zei daarover in een interview: ‘Het is niet altijd makkelijk om mijn werk te combineren met jongebazen, omdat je op zo’n blog wel eens inzichten los wilt maken die strijdig zijn met wat gangbaar is in mijn vak. Wat zegt hij daar nu weer?, denken opdrachtgevers dan. Maar ik kan ze gerust stellen. In mijn werk kan ik me goed op een opdracht richten.’
Bert twittert op Goeroetweets, een titel die is afgeleid van zijn boek ‘Goeroegetwitter’. Het woord ‘goeroe’ is duidelijk met een knipoog. Want hij is wars van goeroeneigingen, en prefereert laagdrempeligheid. Jongebazen heeft een eigen groep op Linkedin.
Correspondentie met Bert Overbeek via pitcher.support@hetnet.nl Zijn website is www.pitchersupport.jimdo.com
Ik heb zelf de omgekeerde ervaring gehad toen ik in een bepaald gedeelte van mijn "loopbaan" jonge mensen die net waren aangenomen mocht begeleiden tm hun eerste plaatsing binnen de betrokken organisatie.
Hoewel een aantal zeer innovatief en transparant was (was ook het profiel waarop ze waren geselecteerd en aangenomen) werd de betrokkenen op de ontvangende afdeling te verstaan gegeven dat ze nu wel "gewoon" moesten gaan doen.
"Mores leren" dus.
Is maar een ideetje.
Tony de Bree
http://www.dagboekvaneenbankier.nl
Persoonlijk vind ik het wel meevallen met het slechte ethische besef van de jongere generatie. Er zijn altijd verschillen tussen verschillende generaties, de verschuiving naar een nieuwe managementstijl zorgt voor wrijving tussen oude en nieuwe stijl, zo gaat dat met alles (muziek, literatuur, ict etc. etc.). Een deel van het probleem is denk ik dat het gevestigde management niet altijd goed kan omgaan met de nieuwe stijl. Dat is geen verwijt, zulke processen hebben tijd nodig.
Ook denk ik dat, zoals Tony de Bree hierboven beschrijft, de begeleiding ook niet altijd optimaal is. Dit blijkt ook uit het voorbeeld van de steekpenning in het artikel. Tijdens sollicitatieprocedures wordt er minder en minder gekeken naar de kwaliteiten van de sollicitant, maar meer en meer naar het verkooppraatje dat hij/zij (vanzelfsprekend) houdt. Vaardigheden worden steeds meer overschaduwd door communicatieve vaardigheden.
Nu wil ik met deze reactie de jonge managers (en mijzelf) niet vrijpleiten. Er lopen inderdaad (meer?) arrogante types rond onder de jonge managers, die altijd hun zin willen doordrijven al is dat ten koste van anderen. Deze mensen moet je niet teveel aandacht schenken, ze lopen vanzelf ergens tegen de lamp.
mvg,
Rick Konings
Jan Paul Lottering
move2win brengt organisaties in beweging
.
Mogelijke verworvenheden en bijdragen waar beide generaties elkaar om kunnen bewonderen en dus in kunnen aanvullen?
Niet de jonge managers “missen” iets, maar de bedrijven die deze mensen aannemen.
Wat de bedrijven missen is een dwingende set van uitgangspunten, beter bekend als “Waarden”. Jawel, mèt consequenties.
Hierin hoort beschreven te zijn wat het bedrijf als uitgangspunten, denk- en handelingsruimte heeft gedefinieerd. Als dat er is, kun je een sollicitant kwalificeren als “geschikt” of “ongeschikt”. Wat onze landmacht kan, moet een willekeurig bedrijf ook kunnen: schiften bij aanname. Toch?
Als een bedrijf dat niet doet, ligt “de schuld” in eerste instantie bij het bedrijf en niet bij de ego-georienteerde mens die ze aannemen.
Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consultant
Al moet ik zeggen dat het volgens mij "gewoon" ligt aan een maatschappij die steeds minder op respect en steeds meer op autonomie en kapitalisme draait. De zesjescultuur (maar wel tegen maximum salaris) zegeviert; ook in het bedrijfsleven. Bedroevend.
Ik studeer zelf technische bedrijfskunde en begon geheel positief, maar door het niveau dat het eerste jaar erg traag was en we als kinderen werden aangepakt. De 6'jes cultuur wordt gestimuleerd. Een toets mag 10x herkanst worden en bij elke taak die gemaakt wordt krijg je pas uitleg wanneer je hem 1x hebt ingeleverd. Er kan vanuit gegaan worden dat het de eerste keer ook nooit voldoende is. Dus waarom zou je er dan nog moeite insteken, je krijgt uiteindelijk toch wel een voldoende?
Hoewel ik zelf een voorstander ben van in 1 keer goed dan ben ik er van af. Maar je wordt toch samen gegooid in een groep met 4 anderen en als zij, deze manier van denken niet met je delen, wordt je helemaal meegetrokken.
Mijn mening is dat de manier van onderwijs op management niveaus nog niet goed inelkaar zit. En dan krijg je nog iets als competenties, die hype mag ook wel weer over zijn. Want iedereen kan bewijzen dat hij competent is als je goed bent in communiceren en manipuleren.
Waar wil je dan op oordelen of iemand competent is als manager is dan de vraag? Hier kan ik helaas geen antwoord op geven. Tegenwoordig ben je met een DIPLOMA al een heel eind.