Wat zegt Sylvana Simons nu eigenlijk?

NRC interviewde in de krant van 14 januari Sylvana Simons. In tegenstelling tot veel andere blanke Nederlanders heb ik wel iets met deze vrouw en haar strijd. Het is dezelfde strijd die Michel Obama heeft moeten voeren om acceptatie af te dwingen als gekleurde vrouw in een white men society. Sylvana Simons doet dat met moed en verve, en neemt geen blad voor de mond. Ze heeft geen zin om te beantwoorden aan de verwachtingen die mensen hebben. Dat roept reacties op. Pittige.

Wilders mag met veel poeha zijn boodschappen de wereld in sturen, en dan zegt een deel van de bevolking dat hij ‘tenminste’ zegt wat er speelt. Doet Simons dat, dan zijn de rapen gaar en ergeren we ons ineens collectief en maken obscure fillmpjes en carnavalschlagers over haar. Kennelijk mag Wilders bot zijn en de grote jongen uithangen, en moet Sylvana Simons ‘effe dimmen’.

Ondertussen gaat het steeds maar over haar en niet over haar boodschap. En die is zo doordacht, dat ik vind dat we er de aandacht op moeten blijven vestigen. De boodschap van Sylvana is: laten we elkaar behandelen als gelijkwaardigen. En het onderschrift van haar boodschap is dat we dat onvoldoende doen. Daar trekt ze tegen ten strijde. Wat begrijp ik uit het NRC interview met haar?

-Sinds Sylvana zich maatschappijkritisch is gaan uiten, werd ze ineens een Nederland-hater en racist genoemd. Daarvoor was ze 20 jaar lang een populaire televisiepersoonlijkheid.

-Scholen, politie en justitie behandelen mensen niet als gelijkwaardigen. Kinderen met een migrantenachtergrond worden benadeeld. De samenleving heeft minder verwachtingen van ze en daardoor krijgen ze een lager schooladvies.

-Vaders kunnen maar twee dagen ouderschapsverlof.

-Witte Nederlanders snappen vaak niet waar discriminatie op neerkomt. Zij zeggen vaak dat de ander de discriminatie alleen maar voelt. Ze hebben geen idee van de dingen die niet-witte Nederlanders doormaken.

-Sylvana wil dat mensen uit verschillende culturen ophouden met bang zijn voor elkaar. We moeten ons met elkaar verbinden, dat maakt ons sterk.

-We moeten eerlijk worden over ons verleden. Onze koloniale geschiedenis heeft andere culturen vernietigd. Onze voorvaderen hebben in de kolonieen alles gedaan wat niet mocht: gemoord, verkracht en onderdrukt.

-We moeten af van ‘wij-zij-‘-denken. Dit vijand denken is een groot maatschappelijk probleem. In het verleden leidde het tot de holocaust.

-We moeten beseffen dat we over mensen praten als we het hebben over ‘de islam’, ‘de asielplaag’, kopvoddentaks, dat raakt mensen zoals jij en ik vol in het gezicht. Dit bevordert de samenwerking en de verbinding niet.

-Simons brak met DENK ondermeer omdat ze de rechten wilden verdedigen van lesbiennes, homo’s, biseksuelen en transgenders.

Ze zegt ook dat ze bereid is om offers te brengen voor haar ideaal. Haar partij is de eerste partij die is opgericht door een zwarte vrouw. Dat zal een deel van de bevolking irritant vinden. En irritant betekent haatmails, beledigingen en bedreigingen.

Kijk je naar de ideeen van Sylvana Simons, en daar moet het natuurlijk over gaan, dan benoemt ze zaken die de schaduwzijde laten zien van onze samenleving. Bovendien raakt dat de blanke bevolking in privileges, waar we ons niet altijd bewust van zijn. Dat bewustzijn moet wakker gemaakt worden. En dat is wat Simons doet. En dan kan je altijd rekenen op weerbarstige reacties.

Ik denk dat het belangrijk is dat de punten die ze opvoert serieus nemen. Ze heeft een erg goede boodschap, namelijk: laten we de verbinding zoeken in plaats van elkaar als een bedreiging te zien. Laten we elkaar opzoeken. Het is bekend dat een dergelijke houding leidt tot veel voordelen; ook economisch, ook in het bedrijfsleven. Laten we ophouden met dat kinderachtige ontkennen van dingen die we als volk in het verleden niet goed deden. Dat gaat ons verder helpen. Niet het met scherp schieten op de vrouw die de dingen publiekelijk bespreekbaar maakt.

Bert Overbeek schreef het boek 'Mannen en/of vrouwen' en is in het dagelijks leven werkzaam in organisaties als interim-manager, coach en trainer. Op dit moment werkt hij aan een boek over diversiteit dat nog voor de zomer gaat verschijnen.