Stress? First things first. En dan effe niks!

Efficient werken is een kunst op zich. Veel mensen hebben tegenwoordig drukke banen. Ik hoor veel mensen zeggen dat ze het werk niet kunnen loslaten. Vaak hoor ik ook dat ze ’s nachts wakker worden en dan aan hun werk gaan denken en niet meer in slaap vallen. Organisaties hebben hier nauwelijks aandacht voor. Het werk moet worden gedaan, en als je niet mee kunt moet je maar iets anders gaan zoeken.

Een van de effecten van veel werk is dat je het overzicht verliest. En daar begint de stress. Vooral bij mensen die zich verantwoordelijk voelen en het graag goed willen doen. Als ze daarbij meer gevoel voor detail hebben dan voor grote lijnen, en alles tot in de puntjes voor elkaar willen hebben, kampen ze al snel met stress. Hun arbeidsethos is vaak goed, dus gaan ze maar door. Ook als ze het niet leuk meer vinden.

En toch moet je er iets op vinden als je op die manier geleefd wordt door je werk. Een van de dingen die kan helpen is prioriteitsstelling. First things first. En vooral geen werk gaan doen dat eigenlijk niet van jou is. Verantwoordelijke mensen doen dat vaak wel. Zij zien dat het werk moet worden gedaan, hebben een groot kwaliteitsgevoel en gaan het dan toch maar doen. Omdat ze er niet mee te koop lopen, merken anderen het niet op. En ontstaat er ook nog eens een tekort aan complimenten voor het doen van al dat noodzakelijke werk.

Als manager vind ik dat je het wel moet opmerken. Ik zie wat je doet, kan je dan zeggen, en ik waardeer het. Dat is aandacht hebben voor je mensen. Ook is het belangrijk dat je ze helpt om grenzen te trekken. En tenslotte is er het efficiente werken. Detaillisten hebben de neiging om elk detail even belangrijk te vinden. Als coach heb ik ervaren dat dat diep in de genen zit, en vaak moeilijk te ontwikkelen is. Maar het kan wel. Een beetje hulp en een ontwikkelingsplan kunnen helpen.

Een ander middel dat goede diensten bewijst, is momenten van reflectie inbouwen. En dan echt reflecteren. Een fijne plek zoeken, daar rustig gaan zitten en een half uur de telefoon uit. Nietsdoen en lekker om je heen kijken. Contact maken met wat er is. Geen tijd voor zeggen, veel mensen. Mijn antwoord? Dan maak je maar tijd. Het zijn de momenten waarop je je overzicht terugpakt en daarmee verminder je de stress. En ik garandeer je als je dit dagelijks even doet, en daarbij nog ergens een kwartiertje ‘steelt’ dat je ’s nachts minder vaak wakker ligt.

Nietsdoen wordt door veel mensen eng gevonden. De meesten houden het nog geen vijf minuten vol. Echt waar. Ik hoor het vaak van medewerkers en trainees. En dat ligt dan aan de smartphone, de berg werk, de mail of iets anders. Maar dat is natuurlijk maar ten dele zo. Het ligt uiteindelijk aan jezelf. Aan hoe jij omgaat met dat werk.

Dus geef jezelf een schop onder je kont. Niet om in beweging te komen, maar juist om af en toe in rust te komen.