Het is altijd een drukte van belang bij secretaresse Karin. De hele dag lopen er mannen binnen om goed bedoelde praatjes te maken. Vlakbij Karin zitten twee collega’s. Jolanda en Gita. Aan hen wordt alleen professionele aandacht besteed. Gita vindt dat prima; Jolanda ergert zich echter.
Het is altijd een drukte van belang bij secretaresse Karin. De hele dag lopen er mannen binnen om goed bedoelde praatjes te maken. Ook mensen die er niets te zoeken hebben. Karin is dan ook een open persoonlijkheid, en wat waarschijnlijk belangrijker is voor veel van die mannen: ze ziet er erg aantrekkelijk uit. Ik weet dit uit de lunchgesprekken waar ik wel eens getuige van mag zijn. Vlakbij Karin zitten twee collega’s. Jolanda en Gita. Aan hen wordt alleen professionele aandacht besteed. De heren lopen er nooit binnen voor een praatje. Gita vindt dat prima; ze ervaart zichzelf als iemand met een professionele afstand en begrijpt dat het bij Karin anders werkt. Jolanda ergert zich echter.
Op een kerst-inn wordt er het nodige gedronken. De mannen hangen om Karin heen als wespen rond een glas cola. Die geniet daar zichtbaar van en maakt grappen met de mannen. Er wordt gelachen, gedanst en op zeker ogenblik vraagt een van de mannen, licht beschonken, of hij een kusje op zijn wang kan krijgen ‘want ik moet naar huis’. ‘Maar natuurlijk, jongen’ zegt ze lachend ‘Als ik jou daar een plezier mee doe!’
Jolanda staat net met haar manager te praten, ziet het en begint er een gesprek over met haar manager. ‘Dit gaat toch veel te ver’ moppert ze ‘Ik snap niet dat jij het goed vindt.’ De volgende ochtend, voor velen de laatste werkdag, roept de manager Karin bij zich en zegt dat ze zich ‘ingetogener’ moet gedragen. ‘Sommige mensen noemen je de del van het secretariaat’. Zouden jullie dat ook zo hebben aangepakt?
CyberSale, 50% korting op een Pro-abonnement
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden. Begin het jaar goed en krijg toegang tot toepassingsgerichte kennis.
Upgrade uw gratis lidmaatschap, word een Pro
De reactie van de manager begrijp ik niet zo goed. Welke man waagt zich nu in een meidenruzie? Laat ze het lekker uitvechten met elkaar, als ze dan met beide kanten van het verhaal terugkomen, kun je er altijd nog tussen komen.
Wel kun je de klacht van Jolanda gebruiken als signaal dat je alert moet zijn of er inderdaad grenzen overschreden worden...bv of er te veel tijd verknoeid wordt met dat gedraai om Karin heen. (tenslotte betaal je je werknemers om te werken en niet om de bink uit te hangen bij de secretaresse) of om na te gaan of het gedrag inderdaad grenzen van betamelijkheid overschrijdt (mannetje spelen doe je maar in je vrije tijd, op het werk verwacht ik toch een zakelijke, integere houding...) maar tegen vriendelijkheid en vrolijkheid is natuurlijk nooit een bezwaar. Als inderdaad blijkt dat collega's veel te lang om Karin heen hangen zou ik ze die collega's daar op daar op aanspreken en niet Karin. Het gedoe op het feestje zou ik negeren... hoe mensen zich buiten werktijd wensen te gedragen is geheel hun eigen zaak en als ik me daaraan erger is dat mijn zaak en daar wens ik anderen niet mee lastig te vallen.
Ook kan de manager zich afvragen of er een probleem bij Jolanda speelt. Afdoen met "ze is gewoon stikjaloers" is te simpel en daar wordt het zelfvertrouwen van Jolanda niet beter van...(dat van Karin zou ik me niet zo druk over maken...dat wordt voldoende gevoed.) Haar waarnemingen hinderen haar in haar functioneren en je moet dan alert zijn of dat gegeven niet ook grenzen gaat overschrijden. Waarnemingen zeggen immers vaak meer over de waarnemer dan over het waargenomene en Jolanda heeft er duidelijk moeite mee, waarom dan ook.
Indien de manager in dit geval ook een man is die constant om Karin heen draait heeft Jolanda een probleem...dan zal er nooit serieus naar haar geluisterd worden en krijg je ws reacties als "ze is gewoon stikjaloers".
Wie je echter ook aanspreekt, waarop dan ook, doe dat altijd obv eigen waarnemingen of check minimaal bij een objectief gedachte collega of die hetzelfde waargenomen heeft als de klagende collega. Blijf ook altijd zakelijjk...heb het over waarom het gedrag voor het werk niet gewenst is (tijdverlies, verkeerde uitstraling naar bezoekende klanten of wat dan ook) maar begeef je nooit in gemoraliseer (dat hoort niet) of gebagetaliseer (ach je bent gewoon jaloers).
wat speelt zich er eigenlijk af: het lijkt inderdaad op jaloersheid tussen twee collegae.
als manger zou ik de mannen tot de orde roepen om de interesse in Karin op prive terrein te laten blijken en niet op het werk.
de kans bestaat dat Karin de aandacht wel leuk vindt, maar misschien ook niet weet wat ze er mee moet of juist wel, in iedergeval zou ik met haar ook een gesprek aangaan, maar dan wel over haar en niet wat collegae van haar vinden.
het is van belang dat je als manager ingaat op hetgeen wat met het werk te maken heeft en niet meegaat met jaloersheid van collegae.
Uiteraard is het een zeer onhandig gekozen moment om na een avondje gezellig drinken nu wel tot actie over te gaan en zeker na aangeven van een van de collegae van de dame in kwestie.
Mijn indruk is dat de manager niet echt een manager is maar meer iemand die toezicht mag houden op een afdeling omdat een echte manager hier al reeds eerder op had gereageerd om zo ook deze dame,blijkbaar tegen zichzelf,in bescherming te nemen.Een titel als "del van het secretariaat"raak je zomaar niet kwijt en dat had hij zich moeten realiseren.
Overigens zou ik als manager niet tegen Jolanda zeggen: "Jij bent gewoon stikjaloers". Dat was meer een persoonlijke overpeinzing...
Jongebazen presenteert thema's voor jonge managers. Niet-managers horen daar bij. Dus natuurlijk mag je dan meepraten.
Het gedrag van mensen is als feit op zich niet interessant. Hij moet mensen beoordelen en aanspreken op het effect van hun gedrag op het functioneren van zichzelf en anderen. En de titel "Del van..." is een VERoordeling, die niets positiefs toevoegt.
Verder kan ik me voorstellen, maar dat hangt wel af van de mate waarin, dat deze Karin een hoop energie losmaakt bij haar collega's, waardoor ze na een bezoekje aan het secretariaat allemaal weer vrolijk verder gaan. Dus de vraag is of je daar eens stokje voor wilt steken.
Jolanda heeft een heel ander probleem. Als ze zelf niet wordt gehinderd in haar functioneren, moet ze niet klagen over anderen. Als ze vindt dat ze gehinderd wordt in haar functioneren, moet ze duidelijk kunnen uitleggen waarom. Anders heeft ze geen recht van spreken. Veel bedrijven laten zich teveel leiden door de Jolanda's van deze wereld, die zich teveel richten op negatieve zaken.