Nederland moet ook zijn minder mooie daden uit het verleden onder ogen zien!

Wie denkt dat de zelfmoordacties van jihadisten iets zijn van de laatste tijd, moet het boek ‘Atjeh’ van Anton Stolwijk lezen.  Atjeh maakte tot de tweede wereldoorlog deel uit van het koninkrijk der Nederlanden. Met veel tegenzin. De overwegend islamitische bevolking verzette zich tegen de Nederlandse bezetter met acties die doen denken aan moderne jihadisten. Ze waren daar niet bang voor omdat hen geleerd was dat ze na hun dood door Allah in de hemel zouden worden opgenomen.

De jihad in het edelstenenrijk van Atjeh zal zelf voor Nederlanders begrijpelijk zijn. Wie Stolwijk’s aanbevelenswaardige werk leest, ziet dat ons volk zich niet alleen in Suriname en Zuid-Afrika schandalig heeft gedragen, maar ook in het voormalige Nederlands Indie niet terugdeinsde voor verkrachtingen, platbranden van dorpen, massagraven en ernstige vormen van onderdrukking.

Natuurlijk, de bevolking van Atjeh boog niet gemakkelijk het hoofd, en kon venijnig terugslaan. Ook zij deinsde niet terug voor bloedvergieten. Maar Nederland was natuurlijk gewoon een bezetter; niet anders dan de Duitsers in de tweede oorlog en op mini-schaal gedroegen zij zich even schofterig als ieder volk zich in een oorlog gedraagt.

Er zijn twee dingen waarom dit boek de moeite waard is. Ten eerste leert het je minder oordelend te zijn over mensen die uit een andere cultuur komen. En ten tweede bevat het informatie die je niet terugvindt in de Nederlandse schoolboekjes. Tussen de geweldige verhalen over de VOC, de trots die we voelen op Rembrandt, Van Gogh en nationale sporthelden, ontbreken de genocides waaraan ons volk zich schuldig maakte in Suriname, Indonesie en Zuid-Afrika.

Natuurlijk moeten we daar iets mee. Dat we ons net als ieder ander volk aan zulke dingen schuldig kunnen maken, maakt ons wat bescheidener als we de wereld weer eens willen gaan toespreken met ons gebruikelijke wijsvingertje. Of wanneer we de neiging hebben om criminaliteit met een bepaald volk te verbinden.

Ik vind het gek dat zulke dingen niet in ons historisch bewustzijn zitten. We vechten ons rot voor een Nederlands kinderfeest, om de traditie te bewaken van ons volk, maar we kunnen niet open zijn over de gruweldaden waar kennelijk ook wij toe in staat zijn. Het is een vorm van calvinisme misschien, om niet te kunnen onderkennen wat je verkeerd doet. En daar in Atjeh, daar hebben we echt heel erg verkeerd gedaan. Wij, de Nederlanders, waren daar de agressors tegen een volk dat zich wapende tegen ons met zelfmoordacties.

Bert Overbeek, van origine coach en trainer, helpt organisaties om op praktische wijze veranderingen versneld door te voeren. Op verschillende gebieden. Hij schreef over diversiteit in zijn top 5 boek ‘Mannen en/of vrouwen’, is regelmatig in de pers en is te bereiken via pitcher.support@hetnet.nl  (Voor training, team- en personal coaching, lezingen en workshops)