Man-vrouw-verdeling in de top 70-30? Te slap! Maak er 50-50 van!

'Mannen en/of vrouwen' is een boek over mannen en vrouwen. Over hun manier van samenwerken in de 21^steeeuw. Want daar valt veel over te vertellen. Een voorbeeld: je hebt een mannenteam of een vrouwenteam. En je verandert zo’n team in een gemengd team; een team van mannen én vrouwen. Volgens een onderzoek kan dit zomaar leiden tot een omzetstijging van veertig procent

Dat is nogal wat. Ik ging dan ook onmiddellijk twijfelen aan het waarheidsgehalte van dit bericht toen ik het las. Was dit het zoveelste ‘wetenschappelijke’ artikel, dat met een sensatiebericht kwam, alleen maar om publiciteit te krijgen? Of was het nog erger: iets wat te vergelijken was met reclames waarin acteurs in witte doktersjassen jokkebrokten dat het aangeboden product wetenschappelijk aantoonbaar 95% beter is dan alle andere vergelijkbare producten?

Nee. Het was een degelijk onderzoek. MIT en de George Washington University werkten samen om vast te stellen of het uitmaakte hoe je je team samenstelde. Hun bevinding was die omzetstijging van veertig procent, maar er kwam nog iets naar voren. Mensen vonden het leuker om in een homogeen team te werken, een team met de eigen sekse. Daardoor verbeterde het sociale contact, maar ging de productiviteit omlaag. Dus teams met mannen en vrouwen doen het beter.

Wanneer je hierover nadenkt, kun je nooit meer zeggen dat het geslacht van teamleden onbelangrijk is. Als het om productiviteitsverbeteringen gaat, kun je man-vrouwverschillen niet negeren. In mijn boek 'Mannen en/of vrouwen'  ga  ik er dieper op in.

Het man-vrouwthema is vooral interessant omdat er erg veel biologische en neurologische kennis over is losgekomen. Veel boeken over de relatie tussen mannen en vrouwen nemen die kennis niet mee. Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus, roepen sommige boeken. Andere vertellen dat mannen liegen en vrouwen niet kunnen kaartlezen. Dat soort boeken zijn aan herziening en nuancering toe.

Een interview met de Gentse professor Ariane Bazan laat zien dat biologie en neurologie welkome aanvullingen zijn op de bestaande psychologische en spirituele theorieën over de mens. ‘Ik denk dat de vooruitgangen in de neurowetenschappen een aparte opening en toekomst bieden aan de psychoanalyse’, zegt zij, waarmee ze bedoelt dat de ontwikkelingen in de neurologie en biologie de bestaande psychologie zullen verrijken. In 'Mannen en/of vrouwen'  komt de biologie en neurologie over mannen en vrouwen dan ook uitgebreid voorbij; het krijgt een prominentere plaats dan de traditionele denkbeelden. Het is grappig om te weten hoe onze driften ons handelen en vooral ons onderbewuste handelen beïnvloeden. Het is volgens mij erg nodig dat mensen in leidinggevende posities deze processen begrijpen. En ik ben ervan overtuigd dat ze op veel plaatsen niet begrepen worden.

Na lezing is het een stuk duidelijker waarom de discussies over mannen en vrouwen in de top in de  afgelopen 40 jaar nog steeds tot weinig verandering hebben geleid. Wil je dat veranderen, dan zal de politiek geen quota van 70-30 moeten instellen, maar 50-50, dus 50% mannen en 50% vrouwen. En dat ook moeten bewaken. En vooral opletten als mensen gaan zeggen, dat het bij selectie en werving voor topmanager gaat om geschiktheid en niet om de vraag of ze man of vrouw zijn. Dat is nameliojk meestal een excuus voor organisaties met alleen maar mannen aan de top. De vraag moet niet alleen zijn wie de geschikte kandidaat is, maar ook: 'Waarom wordt er bij gelijke geschiktheid toch zo vaak voor mannen gekozen?'

Alvast een antwoord op die vraag. Mannen zijn minder realistisch als het gaat om de vraag wat ze kunnen. Ze zullen meestal uitstralen dat ze de klus, om het even welke, wel even zullen klaren. Vrouwen zijn realistischer: die aarzelen als ze iets zien dat ze niet denken te kunnen. Mannen komen dus zelfverzekerder over. En Chabris en Simmons laten zien in "De onzichtbare gorilla' dat iedereen, of hij nu hoog of laag is opgeleid, gevoelig is voor zelfverzekerde mensen. Dat geeft een veilig gevoel, en voorziet in onze behoefte aan veiligheid; een vaak onbewust, maar eeuwenoud evolutionair mechanisme. Het leidt in ieder geval niet altijd tot de beste keuzes.

Bert Overbeek geeft trainingen over leiderschap, is executive coach en teamontwikkelaar en -trainer.  Hij is te bereiken via bert_overbeek@hotmail.com, ook voor interactieve bijeenkomsten en lezingen. Zijn boeken over diversiteit behaalden stuk voor stuk top 10-noteringen bij Managementboek. 

Op de foto staat Bert Overbeek met Caroline Dop. Zij begeleiden teams en organisaties, zowel alleen als samen.  Diversiteit is voor hen geen doel, maar een middel om een betere leidinggevende te worden.