Hypocrisie rondom diversiteit in organisaties

Ik heb deze zomer de indruk gekregen dat diversiteit een onderwerp is dat niet echt leeft in veel organisaties. Hoe kom ik aan die indruk? Als je erover begint, gaan managers onmiddellijk politiek correct praten. Natuurlijk is het belangrijk, vrouwen in de top. De kansen moeten gelijk zijn. Geen discussie over mogelijk.

In de praktijk blijkt echter dat deze manier van denken maar een zeer beperkte invloed heeft. Het interesseert mensen niet echt. Omzet draaien, de eigen carriere bewaken, daar draait het om. En dat is wel een beetje logisch. Maar roep dan niet dat je werk maakt van diversiteit in je organisatie. Ik zie maar weinig Surinamers, Marokkanen of Turken in de top van organisaties en het aantal vrouwen houdt ook niet over.

Organisaties hebben vaak een team dat zich bezig houdt met het onderwerp. Dan is het maar gestald, en kan je naar de buitenwereld zeggen hoe belangrijk je diversiteit vindt. Maar er echt werk van maken betekent uit dit soort veiligheden treden. Ik zou beginnen met die diversiteitsclubjes op te heffen en het breed uit te zetten in je organisatie.

Streef naar quota, 50-50 verdeling in de top, en dan vrouwen ook in CEO posities, graag. Het feit dat vrouwen vaak minder zelfbewust overkomen in sollicitaties heeft een oorzaak: ze kijken realistischer naar de vraag of ze de functie wel aankunnen. Mannen gaan er vanuit dat het ze wel lukt. Dat zelfbewustzijn overtuigt meer. Chabris & Simmons laten zien dat het vaak een illusie is.

Mijn boodschap kan kort zijn: houd op met diversiteitshypocrisie. Doe echt iets! De diversiteitsartikelen op deze blog worden minder gelezen dan andere stukken. Dat komt ergens door. Het interesseert ons niet. Waarschijnlijk ook omdat er altijd zo’n droge en ernstige sfeer ontstaat als we het er over hebben. Ook in dit artikel weer, vrees ik. Ik zou er meer om willen lachen, maar er ondertussen dan ook daadwerkelijk iets aan doen.

Wat valt er dan te lachen? Oh, veel. We gedragen ons als chimpansees, met al die mannen op de apenrots. En de manier waarop we er dan met ons bewustzijn mee proberen om te gaan heeft veel humor in zich. Sowieso is het kennelijk erg moeilijk voor ons om tegen onze biologie in te gaan. Want dat er een biologische component in die masculine machtsdominantie zit, daaraan twijfel ik niet. Laten we daar wat vaker om lachen, en ondertussen wat doen aan de misstanden.

Bert Overbeek is een ervaren managementtrainer en coach, die met zijn boeken en artikelen graag bijdraagt aan de ontwikkeling in zijn vakgebied. Hij werkt met veel passie en zijn interactieve lezingen over diversiteit, werken in 2025 en ‘big data of gevoel’ doen het uitstekend. Vrijblijvende informatie: pitcher.support@hetnet.nl (Website met filmpje: www.pitchersupport.jimdo.com)

Foto: poes (vrl) in 'mannenspeelgoed'