Bedrijf AA heeft een nieuwe kledingcode ingesteld: verboden voor spijkerbroeken. Administratief medewerkster Sandra trekt zich hier niets van aan en blijft gewoon in haar jeans verschijnen. "Ik bepaal zelf wel wat ik aantrek." is haar motto. Wanneer manager Joep haar hierop aanspreekt krijgt hij de volle laag.
Vroeger deden ze bij AA niet zo moeilijk. Iedereen droeg de kleding waarin hij zich prettig voelde en er werd verder niet over gezeurd. Alleen de representatieve functies, waarin klanten ontmoet werden, hadden kledingregels. Sinds kort geldt er een kledingcode voor het hele bedrijf. De spijkerbroek is verboden en dat geeft met name bij de kantoormedewerkers veel onvrede. "Belachelijk", luidt het commentaar, "het gaat toch om het resultaat en niet om mijn kleding?" en "In spijkerbroek voel ik me veel lekkerder en werk ik dus beter". Het is een gemopper van jewelste.
Medewerkster Sandra trekt zich helemaal niets van de nieuwe regels aan. Ze verschijnt nog een paar dagen per week in haar spijkerbroek, dit tot onvrede van de andere collega's (waarom zij wel en wij niet). Manager Joep spreekt Sandra hierop aan en vraagt haar om haar kledingkeuze aan te passen. "Waarom zou ik?!" valt Sandra uit. "Mijn garderobe bestaat alleen maar uit spijkerbroeken. Je denkt toch zeker niet dat ik een hele nieuwe garderobe ga aanschaffen omdat jullie opeens met nieuwe regels komen? Daar heb ik het salaris niet naar. Bovendien zie ik er in mijn jeans nog steeds beter uit dan de gemiddelde collega om me heen. Dus, ik wil best nieuwe kleding kopen voor het werk, maar dan wel op jullie kosten. En anders draag ik gewoon mijn eigen kleding! Ik hoor het wel..." Boos loopt Sandra weg.
Manager Joep blijft verbaasd achter. Wat moet hij hier nu weer mee...?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Zoals het nu gaat kan het in ieder geval niet door omdat dit tot onenigheid leidt bij de collegae. In mijn optiek doet het bedrijf er het beste aan om de dresscode af te schaffen.
Als het er nu om zou gaan geen spijkerbroeken met rafels, gaten, e.d. te dragen, kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar hier is verder niets over gezegd.
Kortom: indien er geen goede reden voor deze dresscode is, kan het bedrijf deze maar het beste weer afschaffen.
Waren er geen afspraken? Pech voor het management!
Je stelt regels op en die dienen nageleefd te worden...
Wie het spel niet speelt volgens de regels die speelt niet meer mee!
Ik denk dat het in eerste instantie belangrijk is dat iedereen ruim van te voren weet wat er gaat komen en waarom. Duidelijkheid is hier essensieel. Je gaat niet een regel terugtrekken als deze omdat 1 mevrouw het niet eens is met het beleid. Je laat je afdeling niet leiden door je personeel, dadelijk zeggen ze niet op tijd te komen omdat ze vroeger ook niet altijd optijd kwamen?!
dus:
nogmaals uitleggen, indien ze niet er in meegaat mag ze op een andere afdeling werken of een andere baan gaan zoeken.
Volgens mij is dan na zo'n gepsrek een dresscode helemaal niet meer nodig.....
wil je toch een dresscode invoeren, dan moet je ook de gevolgen dragen: als dit tot duurdere aanschaf van kleding leidt voor het personeel, dan zul je inderdaad kleedgeld (werkleding) moeten betalen...
Als er goed gecommuniceerd is kan een medewerkster het misschien niet eens zijn met het besluit, dat neemt niet weg dat ze zich dan toch aan het besluit dient te houden. Zou dat niet hoeven, dan zou dat betekenen dat ieder individu op de werkvloer er eigen regels op na kan houden en dat is weinig bevorderlijk voor de eenheid binnen en prestaties van het bedrijf. Elk individu heeft immers eigen belangen. Het belang van het bedrijf dient te prevaleren.