Pleidooi voor de stille krachten van organisaties

Heel belangrijk in organisaties zijn de stille krachten. Die mensen die zich niet zo goed weten te presenteren of te onderscheiden door een vlotte babbel. Mensen die slim zijn, heel veel weten, een aanspreekpunt zijn voor velen, en wandelende kennisarchieven zijn, zonder dat te etaleren. In de meer dan 20 jaar die ik in het vak zit ben ik er daar velen van tegengekomen. Van nature meer bezig met inhoud dan met hun image, vallen ze af en toe buiten de boot bij belangrijke projecten. Terwijl ze daar bijvoorbeeld heel geknipt voor zijn.

Het is een managementverantwoordelijk om de kwaliteiten van je mensen te kennen. Helaas zijn er teveel managers, Mintzberg vindt ze verkeerd opgeleid, die meer door processen en cijfers worden beziggehouden. Daardoor missen ze de finesses van hun medewerkers. En dan zijn de stille krachten het slachtoffer. 

Het is een cultuur van zien en gezien worden. Wie zich niet onderscheidt door een flitsende presentatie, kan volkomen weggevaagd worden door mensen die dat wel kunnen, maar die veel minder weten. Ik hoorde vandaag een mooi verhaal. Zo'n stille kracht was bijna ontslagen. Maar de directeur Europa overrulede de Nederlandse CEO, en zei: 'die vrouw moet je nooit laten gaan'. Waarop de stille kracht mocht blijven.

Laten we waken voor praatjesmakers en mensen die zich alleen maar uiterlijk onderscheiden. Je hebt zowel mensen nodig die zich kunnen presenteren, als mensen die veel kennis van de inhoud hebben. Zorg voor een mooie mix, en laat je geen zand in de ogen strooien.