“Wil jij ons begeleiden bij onze evaluatie?” De voorzitter van de Raad van Toezicht komt direct ter zake. We kennen elkaar niet maar een lid van de RvT heeft goede ervaringen met mij en daar gaat ze op af.
“En hoe zullen we het aanpakken?” vervolgt ze. Direct in deze eerste twee zinnen met de klemtoon op het woord 'we' zit de klik. De onuitgesproken visie dat een evaluatie een gezamenlijke verantwoordelijkheid is, waarbij zij de voorzitter is en ik niet meer en minder dan extern begeleider. Want de ambitie om te verbeteren, de kans om te leren van een evaluatie, begint bij het nemen van verantwoordelijkheid en vervaagt als die gemakshalve terecht komt op het bord van een extern begeleider.
Governance codes van alle zichzelf respecterende sectoren schrijven een jaarlijkse evaluatie RvT voor...