Ruben,
Met je schets van wat er aan de hand is kan ik het helemaal eens zijn. Wat me alleen opvalt bij je verhaal over 'Welke richting moeten we uit', is dat je interne communicatie benadert vanuit een sterk lineair, zendergedreven en instrumenteel perspectief.
Dat roept bij mij vragen op als:
- zou je niet op een andere (meer interactieve) wijze met de hedendaagse medewerkers moeten communiceren (in plaats van slechts informeren). Meer dialogen organiseren zogezegd (online en off line). Mensen voelen zich in de door jouw beschreven top down actie-benadering misschien niet voldoende erkend, ze doen er niet toe, ze mogen er niet zijn, lijkt het wel. En wat doen ze dan?
- draait het bij communicatie naast zenden en kanalen niet veel meer om de betekenis die mensen verlenen aan hetgeen ze horen en beleven. Is dat niet veel belangrijker dan een bewuste kanaalkeuze?
- hoe zit het eigenlijk met de informele communicatie? Toch de belangrijkste vorm van gesprekken voeren, verhalen delen, betekenissen geven en veel meer richtinggevend aan gedrag dan de uitgekiende campagnes en de vertaalde boodschappen.
Tsja het zijn wat retorische vragen misschien, maar de door jouw beschreven aanpak staat al sinds jaar en dag in communicatieplannen. En die blijken keer op keer niet het gewenste effect teweeg te brengen. We leven vandaag de dag in een tijdsgewricht waarin je niet (alleen) meer tegen mensen maar met mensen zou moeten praten. Social media helpen daar bij. Zeker niet gemakkelijk, maar als we de door jou voorgestelde weg in slaan weet ik zeker dat mensen nog meer afhaken.
Zie ook mijn eerdere bijdragen op deze site.
Erik Reijnders

Ruben,
Je hebt gelijk dat interne communicatie maar al te vaak onderschat wordt. Intern beginnen en buiten winnen, helemaal waar. Maar communicatie is altijd een tweerichtingenaangelegenheid. Daarin ben ik het met de vorige schrijver eens. Maar het belangrijkste is dat iedereen binnen de organisatie zich verantwoordelijk weet voor een goede communicatie. Kernwaarden van een organisatie is een gemeenschappelijk verhaal. Mijn ervaring met social media is op dit moment vooral intern van veel waarde. De medewerkers verbinden zich in toenemende mate middels face book. Mensen die elkaar maar zelden tegenkomen delen hun ervaringen, wensen elkaar succes, vinden elkaars activiteiten leuk of mopperen gewoon. Ik stimuleer de mensen dan ook een facebook of twitteraccount aan te maken. Zeer boeiend proces en een vracht aan informatie voor en helpt mij mijn medewerkers op sommige momenten beter te begrijpen. Dit is dan de start van intern beginnen en buiten winnen. We hebben het er wel een keer over.
Ko

Eens met de situatieschets; de (interne) communicatievormen zijn echt veranderd en de overload aan informatie is enorm. Wordt ook zo door medewerkers ervaren; velen vinden het lastig om uit de veelheid keuzes te maken en haken af. Formele kanalen (zeker als zij in een veelheid voorkomen) worden steeds meer genegeerd en informeel probeert iedereen aan voor hem noodzakelijk informatie te komen en vooral ook meningen te delen. En dat terwijl het zeer belangrijk is om goed geïnformeerde en betrokken medewerkers te hebben.
Ik denk dat een goed ingericht informatieplatform (zeg maar intranet 3.0) zonder ballast maar met waardevol en bruikbaar content en sociale kanalen een belangrijke informatiebron kan zijn. En daarmee de basis voor interne informatievoorziening.

Maar dan begint het pas. Want informatie beschikbaar hebben is een, er iets mee doen is een ander verhaal. De toevoegingen van Erik Reijnders herken en onderschrijf ik volkomen. Een (echte) dialoog zorgt voor verbinding en biedt daarmee kansen op wederzijds begrip en gezamenlijke betekenisgeving. Alleen wanneer men zich gehoord en gewaardeerd voelt is er bereidheid om informatie tot zich te nemen. Het is bovendien erg boeiend en waardevol om gesprekken te hebben binnen de organisatie over gedeelde issues en meningen vanuit alle hoeken van de organisatie hierbij te betrekken. Daar liggen kansen om waarden van de organisatie geaccepteerd en uitgedragen te krijgen. En dialoog voeren moet in elk geval 'in real life' gebeuren maar vooral ook aangevuld met online ontmoetingen! In het dagelijks leven communiceren mensen ook met iedereen via het net.

Ook denk ik dat we de informele communicatie op waarde moeten schatten. In ontmoetingen tussen mensen worden meningen gevormd en beïnvloeden mensen elkaar. Dat is bij de koffiemachine en kopieerapparaat maar ook bij trainingen en na afloop van een overleg. Erg belangrijk om hier goed op in te springen.