On the road to (no)where …

Weer een bijeenkomst afgerond! Het gebeurt elke dag vele malen in de BV Nederland. De agenda voorziet in de onderwerpen en de voorzitter voorziet in de structuur van de vergadering. Vaak blijft het stil als er een onderwerp aan een afronding toe is. De gevolgen zijn later merkbaar op de Werkvloer en toch klinkt er geen weerwoord uit de groep. Ze lijken het allemaal eens te zijn met het resultaat.
Als de bijeenkomst is afgelopen, begint het al: de onderwerpen worden herkauwd. Ook bij het koffieapparaat gaan de voors en tegens door de ruimte. De medewerkers hebben  wel degelijk een mening of idee! Maar waarom verwoorden ze dit vaak niet op de aangewezen plek waar je invloed kunt uitoefenen: de vergadering of (project-) bijeenkomst?

Het doet denken aan het volgende verhaal: de Abilene Paradox. Het verhaal komt uit de koker van managementexpert J.B. Harvey ( bron: Wikipedia).

“Op een hete namiddag tijdens een bezoek aan de schoonfamilie in Coleman-Texas is de familie comfortabel domino aan het spelen op de veranda, totdat Woudloper, de schoonvader een voorstel doet om naar Abilene [85 kilometer naar het noorden] te rijden voor het avondeten. Eve, de vrouw van Philip zegt beleefd: "Klinkt als een geweldig idee." Haar man Philip voelt zich bezwaard want de rit is lang en heet, maar denkt dat zijn voorkeur ingaat tegen de wens van de groep en zegt: "Klinkt als een goed idee, ik hoop maar dat je moeder geen bezwaar heeft, Eve". Annabel, de schoonmoeder zegt vervolgens: "Natuurlijk wil ik gaan. Ik ben in lange tijd niet in Abilene geweest."

De rit is warm, stoffig, en lang. Wanneer ze aankomen bij de eetgelegenheid, is het eten net zo slecht als de rit. Ze komen vier uur later weer thuis, uitgeput. Een van hen zegt formeel, "Het was toch wel een fantastische reis, of niet?" Annabel, de schoonmoeder antwoordt: "Eigenlijk, was ik liever thuis gebleven, maar ik ging mee, omdat de jullie drie zo enthousiast waren". Philip zegt: "Ik voelde me al bezwaard om te gaan, ik ging alleen mee om jullie een plezier te doen." Eve antwoordt: "Ik ging mee omdat Woudloper het vroeg, zelf was ik nooit zo gek geweest om in deze hitte een rit te gaan maken." Waarop Woudloper vertelt dat hij het bedacht had, omdat hij dacht dat de anderen verveeld waren. De groep wordt stil, perplex dat ze samen besloten hadden om een trip te maken die geen van hen wilde. Zij hadden elk liever comfortabel op de veranda gezeten, maar gaven dit niet toe toen ze nog de tijd hadden om van de middag te genieten.”

Regelmatig vraag ik of het verhaal van de Abilene Paradox bekend is. Vaak volgt er een niet begrijpende blik. Het verhaal geeft weer dat we regelmatig onze mening of ideeën voor onszelf houden. Conflict vermijden, conformeren en harmonie handhaven lijken het devies. Misschien is er ook een vrees om in groepen te spreken, zeker over lastige onderwerpen. Het is dus niet altijd zo dat groepen betere beslissingen nemen. Daar moet je wel wat voor doen.

Laten we Harry  om hulp vragen. Harry is net even anders dan het doorsnee groepslid. Ik kwam erop door te lezen op de website van de Academie voor Organisatiecultuur. Harry staat voor een andere mening, emotie, gedachte, idee die door de meerderheid nog niet gehoord is.Dat klopt niet helemaal met het verhaal in Abilene. Daar lijkt het dat iedereen zijn zegje heeft gedaan. Eenmaal terug blijkt dat het viertal de reis aanvaardde door zich aan de anderen te conformeren.

Als we ervan uitgaan dat een ieder wel wat te zeggen heeft over een bepaald onderwerp. Hoe krijgen we de info op de vergadertafel? Laten we zorgen voor psychologische veiligheid opdat andere meningen en ideeën er gewoon mogen, misschien wel moeten, zijn. Misschien kunnen we het treffen openen op de volgende wijze: 'Wat geweldig dat we hier bij elkaar zitten met zoveel mensen, met zoveel meningen en netwerken. Met zo veel verschil. Laten we al die wijsheid, al die achtergronden, al die kennis zo goed mogelijk benutten.' ( Jitske Kramer- Deep Democracy).

Op deze plaats wil ik Eric Alkemade bedanken voor het platform dat hij bood. Hij heeft mijn eerste stappen in de wereld van columns begeleid. Zijn tips en feedback nam ik graag ter harte. Wat mij betreft gaan we meer in gesprek over het fenomeen Werkvloer. Hoogtepunt voor mij was de Ronde Tafel bij BusinessWise over het begrip engagement. Zou vaker moeten gebeuren. Eric, nogmaals bedankt!