Erg symbolisch natuurlijk die titel. Anderen gingen voor met een droom en die werd door een wrede (klinkt als vrede) werkelijkheid verstoord.
Dit is m.i. niet de tijd van de dromen, maar van de werkelijkheid. Weerstand tegen de EU, weerstand tegen gezag waar men zich door mooie marketingslogans heeft laten (mis)leiden...
Qua timing een lastige dus. Verder ben ik van mening dat men teveel zicht heeft gehad voor de amerikaanse droom en te weinig voor de Europese werkelijkheid. In Europa is men nuchterder en meer realistisch. Dacht men. MIsschien dat de combinatie wel aardig is. Een beetje van beiden; realistisch blijven maar niet zonder te blijven dromen.

Beste Hans,

bednkt voor je inspirerend schrijven. Enige opmerking: waarom noem je het een droom. Deze titel roept de indruk op van een
" onwerkelijke situatie".

We weten wat de werkelijke krcaht van de toespraak " I had a Dream" is, deze droom, liever passie of ambitie genoemd, heeft hele volkstammen in beweging gezet.Niet meetbaar, maar wel voelbaar en merkbaar

Een idee - hoe onwerkelijk die ook lijkt - kan een grote impact hebben op mensen.
Als dit geen losse idee is, maar een ambitie dat gebaseerd is op een basis grondhouding of attitude, of persoonlijke levenswijze, dan kan dit ok anderen in beweging zetten.

Te vaak hebben we alleen oog voor het meetbare en praktische en te weinig voor de ' inspiratie en passie' dat mensen in beweging zet.

Hartelijke groet,

Marvin Sutherland

Beste Hans,

Erg mooi verwoord !
Het 'toeval' wil dat ik een aantal weken geleden tijdens een personal power training, het beeld binnenkreeg van blij mensen, die samenwerken vanuit hun beste menselijke talenten.

En nu zie ik jouw column, waarin je eea verwoord. Prachtig !

Maarten Luther King zei tijdens zijn indrukwekkende speech:
"Ik heb een droom dat mijn vier kleine kinderen op een dag in een land zullen leven waar ze niet zullen worden beoordeeld op de kleur van hun huid maar op hun karakter."

We weten dat zijn droom ondertussen is overtroffen door ieders stoutste verwachtingen !

Ik heb een droom dat wij in onze nabije toekomst op een dag mensen niet langer waarderen op functies en inkomen, maar op hun diepste talent & passie.

We gaan het beleven ...?!

Ik ben zelf zo'n 'vreselijke' manager die professionals aanstuurt. Binnen mijn bibliotheek zijn we met een aantal mensen op reis gegaan, beter gezegd, ik heb ze op reis gestuurd. Een organisatieontwikkelingsproces, waarbij mijn MT en ik de kaders aangeven, en niet proberen te sturen op harde resultaten. Op mijn handen zitten. Want ik zie af en toe dingen gebeuren waarvan ik mij dan afvraag of dit wel de juiste dingen zijn. Ik was nl zelf ook ooit professional en heb er dus een stevig beeld bij wat er zou moeten gebeuren. Dan heb ik zelf al die apen weer op de schouder. Dus ik bemoei me er niet mee, ik vertrouw.... ik vertrouw en de 20 mensen die nu op reis zijn hebben al collega's uitgenodigd om mee te gaan op reis, om samen te ontdekken welke vernieuwingen en verbeteringen wij door moeten voeren voor onze klanten. En daarmee verbeteren ze ook elkaar. Dat levert straks een prachtig reisverslag op, ik weet het zeker!

Hoi hans,

Ik ben gestopt met dromen en ben het zelf gaan voorleven. Het leuke is dat als je dat gaat doen, je heel erg veel mensen ontmoet die vanuit een zelfde perspectief in het leven staan of willen gaan staan. We hebben helemaal geen leiders nodig om te zijn wie we willen zijn. Werken voor foute leiders is ook een keuze. Ik nodig mensen uit om te leven in vandaag. Vandaag heb je recht op een mooie werkomgeving, vandaag heb je recht op leuke collega's, vandag heb je recht op een stimulerende baas, vandaag mag jij zijn wie jij wil zijn. Even kijken naar gisteren is goed om te bezien wat je gemist hebt en om het vandaag compleet te hebben of compleet te maken. Morgen bestaat niet; want morgen is het gewoon weer vandaag.

Groet

Carel

Beste Hans,

mooie droom, en hoewel die meestal bedrog zijn: vooral blijven dromen. Dat is positiever dan doemdenken.

Je opmerkingen over meten en leidinggeven spreken mij het meeste aan. Mocht vandaag spreken op een congres voor een groep belastingambtenaren. De Belastingdienst hangt van prestatiesturing aan mekaar. Ruimte voor professionaliteit is er steeds minder. Dat is een zorgwekkende ontwikkeling. Het zal leiden tot standaardisatie en bureaucratie. Maar vooral tot ontevreden medewerkers die op termijn een belangrijke overheidsdienst gaan verlaten. Die daardoor aan kwaliteit zal inboeten. Een neerwaartse spiraal derhalve.

Groet,

Marcel

Beste Carel,
Gefeliciteerd met deze overtuigende doorbraak. Het is aangenaam om te horen dat jij de stap vanuit de droom in het nu van vandaag met succes hebt gezet. En ook dat je nu zoveel mensen tegenkomt, die op precies dezelfde manier in het leven staan.

Fijn ook dat jij en die andere mensen geen leiders nodig hebben om jezelf te kunnen zijn. En dat jullie recht hebben op een mooie werkomgeving, leuke collega's en een stimulerende baas.

Trouwens, ik ben wel blij dat Martin Luther King destijds in zijn droom is blijven geloven. Een droom van een Amerika, waarin zijn kinderen op hun talenten worden beoordeeld en niet op hun huidskleur.

En dat Michael Gorbatsjov in zijn droom van Glasnost en Perestroika is blijven geloven. En dat Nelson Mandela is zijn droom van een Zuid-Afrika zonder apartheid is blijven geloven.

Gek genoeg, zijn deze gepassioneerde leiders juist heel veel personen tegen gekomen, die hen hebben tegengewerkt en getrakteerd op veel scepsis. Je moet er nu niet aan denken dat deze leiders zich daardoor van de wijs zouden hebben laten brengen.

Hoe zou het komen - denk jij - dat deze leiders zoveel tegenwerking hebben gehad, en dat jij zoveel mensen tegenkomt die er net zo in staan als jijzelf?

beste Hans,

Dromen zijn geen bedrog. Ze zeggen iets over je passie, je missie. Maar dromen moet je uitleggen. Dromen worden gepresenteerd in een fantasiestijl. Dromen zonder uitleg volgen kan fantastisch zijn maar zijn niet je werkelijkheid. In mijn loopbaancoachingstrajecten laat ik mensen dromen. Dan gaan we de dromen interpreteren en vertalen naar het hier en nu en houden rekening met ecologische factoren. Dan komen we achter de essente van je passie en je missie. Dan kan je je dromen waarmaken.

Ook managers hebben dromen maar door de druk van alle dag doen ze er niets mee. Wel volgen ze veel dromen van anderen, zoals een managementgoeroe, zonder die droom naar hun eigen ZIJN te vertalen. Blind volgen van hypes heet dat.

Volg je eigen droom en maak hem praktisch.

hartelijke groet,

Steef Pinkse

Hi Hans,

Ed Voerman (UTS Voerman groep) presenteerde en schreef onlangs nog een mooi stuk over 'dienend leiderschap'. De stijl is ook mij op het lijf geschreven, en in mijn praktijk ook succesvol gebleken. Vraag je vervolgens praktisch af: zelf praktiseren en hoe de olievlek-initiator zijn?

Het vinden van de balans tussen cognitieve en emotionele 'skills' is deze eerst in kaart te brengen op mens en profiel. Een gedegen stappenplan welke hieraan volgt is vakmanschap, maar bovenal een bijzonder leuke inspirerende, energieke en mogelijkheid die de droom laat 'vliegen'.

Onderstaand wat rake stellingen die het tastbaar en laagdrempelig maken, een voorwaarde voor succes!

Aldus Ed Voermans;
Dienend Leiderschap is een integrale benadering, een
levenshouding en gaat dus verder dan een principe van organiseren. Door anderen te dienen, dien je uiteindelijk ook jezelf.

Een dienend leider herken je aan de mensen om hem heen: die groeien. Hij doet een stapje terug als er iets gevierd wordt.

Een bedrijf heeft voor haar bestaansrecht gezonde winst nodig, maar het is ook nodig dat het bedrijf groeit, vitale mensen in dienst heeft.

Diendend leiderschap is heel recht en eerlijk. En is niet wattig of vaag.

Als een diendend leider een besluit neemt vraagt hij zich af: wie en wat dien ik met dit besluit? En dat doet hij bij alle besluiten of het nu gaat om financiering, reorganisatie, ontslag, commercie, maar ook in simpele, praktische zaken.

Je moet kunnen laten zien dat je zelf op een bepaald ogenblik onbelangrijk bent. Dat is een oeroud principe. De waarde daarvan blijft, al veranderen de vormen en normen met de tijdgeest.

De lijn van diendend leiderschap is heel duidelijk en het principe heeft eeuwigheidswaarde.

Die lijn bestaat uit het principe dat ik wil dienen, maar ik wil ook leiden. Als ik leid dien ik te weten wat dienen is, anders kan ik niet leiden. Het gaat er om dat iemand zijn eigen principes wil volgen. Je volgt uiteindelijk jezelf.

Een uitvloeisel van dienden leiderschap is dat iedereen zijn eigen leider is, niemand kan verantwoordelijkheid afschuiven.

Je hoeft als dienden leider je bezit niet op te geven. Dat is calvinistisch. Maar er zit wel een spanning in. Het gaat daarbij vooral om je houding.

Dienend leiderschap is ook heel alert zijn in de situatie.

Je kunt het niet overhaast. Het is een natuurlijk proces. En als je je afvraagt waarom jezelf niet meer support krijgt of voeding ben je verkeerd bezig.

Paul,
Of we het gaan beleven bepalen we zelf. Ik hoop dat dit stukje en alle reacties daar een bijdrage aan leveren!
Marvin,
Zoals ik hem verwoord heb is het echt een droom, dit is zoveel groter dan Hans Doorenspleet! Ik probeer mijn droom overigens in de dagelijkse praktijk ook uit te laten komen. Ik weet dan ook dat het kan, maar dan zit je nog maar op zeer plaatselijk niveau. Ik haal voldoening uit iedere medewerker die iets blijer naar zijn werk gaat dankzij mij inbreng, ik haal voldoening uit iedere manager die er achter komt dat win-win wel degelijk mogelijk is.
Menno,
Bedankt voor de tips rond dienend leiderschap, dat is al weer een stuk vervolg op de droom: de uitwerking, speciaal voor hen die het praktisch willen houden.
Steef,
Ik volg mijn droom al en probeer hem praktisch te maken door managers hier in mee te nemen. Op kleine schaal lukt dit al, maar dat is Hans Doorenspleet solo als adviseur en coach on the job. Je hebt overigens volkomen gelijk, veel managers durven hier nog niet aan en dat is jammer.
Lex (en Carel),
Ik denk dat een ieder zijn eigen reden van bestaan heeft en is die van de een wat ‘groter’ dan die van een ander. Iemand die zijn bestemming zoekt, zijn hart volgt, komt er achter dat er veel anderen zijn die daar ook mee bezig zijn en dat is volgens mij de essentie van de bijdrage van Carel. Dat jij vaststelt dat dat allemaal niet zo makkelijk is klopt ook, zo’n zoektocht is best zwaar. Daarnaast heb je niet altijd even veel invloed op je omgeving, vandaar ook mijn ‘droom’, daarmee kan de omgeving voor velen veranderen en prettiger worden.
Marcel,
Juist door het soort van ontwikkelingen als bij de belastingdienst ben ik op deze richting gekomen. Je hoort het ook bij banken, in het onderwijs, in de zorg (en vast nog op veel meer plaatsen). We hebben steeds meer hoogopgeleide medewerkers maar gebruiken hun talenten volstrekt onvoldoende omdat we managerial ‘grip’ willen hebben op de prestaties. De prestaties worden daardoor fors verlaagd, maar wel beter gemeten, het is maar wat je belangrijk vindt….
Erna,
Vertrouwen is een toverwoord. Het is een begrip dat wel eens uit de mode lijkt te zijn. Ik kom zelf uit een wereld waarin gesteld werd ‘vertrouwen is goed, controle is beter’. Ik denk dat controle best belangrijk is, het geven van vertouwen moet niet leiden tot laissez faire en ook geen vrijbrief voor vrijblijvendheid opleveren. Om deze reden is het (Angelsaksische) managerial denken van vandaag ook zo sterk ontwikkeld. Ik denk dat we weer terug moeten, niet alleen naar het Rijnlandse model maar vooral naar de menselijke maat. Ik ben er van overtuigd dat je managerial benadering veel moois gaat opleveren, succes er mee!
Hans,
Ik denk niet dat het qua timing een lastige is, volgens mij is dit het ideale moment. Een crisis is een kans wordt zo vaak gezegd, ik denk dat het oprecht een kans is tot fundamentele veranderingen die je overigens ook groter moet zien dan alleen de keuze tussen Amerika en Europa, want de wereldorde is fors aan het veranderen.

Dag Hans,

Het is lang geleden dat we samen gevolleybald hebben. Dat deden we op ons eigen niveau en heel vaak met veel plezier.

Hoe laat je zo'n team volleyballers presteren?

Dat vraagt wel om een paar basisvoorwaarden (techniek / competentie aanwezig, geen extreme ego's maar ook geen afschuivende doorgedemocratiseerde bureaucraten en natuurlijk een net, een veld en niet te vergeten een bal)
Wel een aantal partijen die hun plek moeten weten (de scheids en de coach die het spelplezier kunnen maken of breken)

Zou ik bijna vergeten: een uitdagende tegenstander!

Wie is verantwoordelijk voor winst of verllies? En hoe belangrijk is dat? Dat is nogal situationeel denk ik. Een strategische vraag waarbij willen en kunnen afgewogen worden. En dat is (gelukkig) steeds weer anders.
Naarmate meer spelers zich daarin kunnen vinden gaat dat beter. Het is dan de kunst om een match te vinden met de coach en de scheids. Ook zij hebben recht op hun ambitie niveau.

Dienend leiderschap zorgt ervoor dat de spelers dat als hun eigendom beschouwen.
Daar ligt volgens mij de paradigma switch voor inspirerend en dienend leiderschap.

Verder heb ik er persoonlijk een broertje dood aan en ben blij als ik geleid wordt zonder dat ik daar last van heb.
Blijkbaar heb ik nu inspirerende leiders.
Ze vallen niet op!
Maar ik ben er wel blij mee.

Tenslotte nog een Chineese relativering (naar Kafka):
Het succes van de leider wordt meer bepaald door zijn / haar (gedenk Thatcher) imago bij het volk en dan door zijn / haar feitelijk gedrag . De leider kan al lang overleden zijn terwijl hij/zij het volk nog steeds inspireert / frustreert.

Veel plezier met de columns en ik zwaai weer eens als ik langsfiets.

groet,

Pieter