Fenomeen management: Cruijff en leiderschap

De meeste, zo niet bijna alle, managementboeken zweren bij voorbeelden. Cases in goed jargon. Vaak gaat het om een case die is gepraktiseerd door de auteur van het betreffende boek waarvan dan de resultaten worden geëxtrapoleerd naar een algemeen geldende theorie. Uiteraard gaat het altijd om, wederom in jargon, succes stories. Waarbij natuurlijk de bedoeling is dat de lezer, in PR-jargon, een awareness heeft gekregen richting auteur die dat succes toch maar mooi heeft bewerkstelligd. En zo verschijnt boek na boek, gevuld met de meest exotische recepten om vooral toch maar…., ja vul maar in, ‘klantvriendelijk te opereren’, ‘efficiënt te opereren’, ‘nieuwe markten te kunnen ontdekken’, ‘beter te communiceren’, ‘de perfecte strategie te kunnen formuleren’, en noem maar op.

Een nichema...

john franssen
Dag Pierre Bouterse,
Een heerlijk stukje tekst aan het begin van de dag. De uitsmijter van Cruijff “Als ik zou willen dat je het begreep, zou ik het wel beter hebben uitgelegd.” is goed.
De moeite waard om te onthouden en parafraseren.
Een bijkomend voordeel is dat ik het boek ook niet meer behoef te lezen. De methode om te werken met cases om je "gelijk" te bewijzen is zo wie zo discutabel omdat de werkelijkheid toch ingewikkelder in elkaar zit. Het heeft meer iets van evangeliseren. En ik houd niet van van voetbal.
met vriendelijke groet
JOhn Franssen
Arie Maat
Als het zo is dat de column van PP op 14 juli is geplaatst en nu de 21e nog geen enkele reactie van een adviseur te bespeuren is moet er iets eigenaardigs aan de hand zijn. De vakantie alleen zal het niet zijn want ook dan gedragen velen zich bereikbaar (ver voor het gezin opstaan en de mail checken) en hadden kunnen reageren. Ik was door de Raad van Advies van de adviseurs gevraagd om tijdens de zomerperiode in geval van nood (alle adviseurs zouden mogelijk tegelijk op vakantie kunnen zijn en ,paradoxaal genoeg, even geen zin in een advies hebben) in te springen en dan moet ik het nu ook maar doen.
Vanwege werk heb ik het boek van PW over JC niet kunnen lezen.
Als ik PP goed begrijp zal PW over enige tijd doen net als P en W met hun boek 'Excellente ondernemingen' deden: het terugtrekken, vanwege in dit geval onvoldoende managementgehalte.
Vraag aan PP: welk managementboek is 100% te gebruiken in de praktijk? Alleen 'Twee dagen met Dr. Deming' misschien?
Arie Maat
Rob Heine
Interessante vraag in de voorlaatste alinea. Meent de schrijver van de recensie dat 'ja' een absurd antwoord is? Volgens mij geldt deze 'voetbalwet wel degelijk ook binnen menige organisatie.

Dennis
Ik sluit mij aan bij de mening van de auteur dat managers en leidinggevende momenteel gemakkelijk een knieval maken naar de succes stories, en sport anekdotes in het bijzonder. De uitspraken van sporthelden worden - nadat deze in allerlei bochten zijn gedrongen - vergeleken met management priciples and guidelines. De messengers stellen de directe verbanden en laten niets anders zien dan universele bekendheden, die zelfs gelden tijdens de dagelijks bereiding van mijn maaltijd.

Het organiseren en managen van een organisatie is niet te vatten in een off-the-shelff-approach van een (sport)held, maar vereist specifieke kennis van de organisatie en generieke kennis van o.a.. het managen an sich en verhoudingen in het bijzonder. Wel ben ik ervan overtuigd dat de zogenaamde succes stories van deze sporters het goed kunnen doen bij de motivatie van managers en dat de Hero cultuur (cf. de matrix) mensen inspireerd om een goed manager te worden. Geheel overbodig zijn ze dus niet, maar laten we het nuchter bezien en concluderen dat deze verhalen geen panache vormen voor management en organisatie problematieken.

Sybren Verschoor
Ik heb voor vaderdag dit boek gekregen en het is gewoon een karakteristiek boek over Cruijff. Lees het gewoon en heb er lol in of niet. Niet overal zit tenslotte een diepere betekenis achter. Leidinggeven is ook gewoon plezier hebben in wat je doet op het moment dat je het voelt......
Sjaak Evers
Het boekje is wat mij betreft een zeer geslaagde poging van Winsemius om het gedachte goed van Cruijff in zijn geheel toegankelijk te maken en nog een stap verder naar organisaties er aan toe te voegen.
Leuk voor mensen die van voetbal houden en er ook nog eens over na willen denken. Bijzonder leuke anekdotes over Cruijff en companen. Cruijff is net als Lance Armstrong een man die zijn sport op een hoger nivo heeft gebracht. Aardig om zijn ideeen allemaal bij elkaar te hebben.
Knap hoe Winsemius er dan de slag naar het bedrijfsleven aan toegevoegd heeft. Ik zit in een organisatie waar heel veel mensen heel erg van voetbal houden, ga het daar op de een of andere manier gebruiken.
Het is een geslaagde poging om door de bril van het voetbal naar organisaties te kijken. Bruikbaar in organisaties waar mensen veel plezier hebben met het voetbal.
Kortom leuk voor liefhebbers van het voetbal vak en van het organisatie vak.
Marcel van der Kuil
Met plezier heb ik uw artikel gelezen, over het boekje van Pieter Winsemius. Ik denk echter dat dit boekje met name potentie heeft als exportproduct, bijvoorbeeld naar Spanje, vanwege Cruijffs’s voetbal-successen bij Barcelona. Ik betwijfel namelijk of de Nederlandse Manager zich wil of kan vergelijken met iemand zoals Johan Cruijff. Cruijff is iemand waar vast wel wat op aan te merken valt, maar het is zeker een goed voorbeeld van een sterk en charismatisch leider, met veel authoriteit, gezag, kennis, ervaring en inzicht in de ‘primaire processen‘ van het voetbal en een sterke wil om te winnen. En hij wordt als zodanig ook erkend, in Nederland en daarbuiten. Ik maak hier even een wat uitgebreide opsomming, om zo de komende gedachtesprong te vergemakkelijken. Dergelijke managers zijn in het Nederlandse bedrijfsleven dusdanig uitzonderlijk, dat je zou kunnen afvragen of dit rolmodel aanspreekt.

De Nederlandse Manager zou zich misschien eerder kunnen of willen spiegelen aan de voorlaatste ‘CEO’ van het Nederlands Elftal, Dick Advocaat. Dick is met name aangesteld vanwege ‘de goede match’ met de KNVB en niet vanwege de bovengenoemde eigenschappen van Cruijff. Dit ‘Peter’s Principle’ lijkt ook voor veel Nederlandse managers van toepassing. De top van het Nederlandse bedrijfsleven is zich al enige tijd bewust van de problemen met de vaderlandse economie. Ogenschijnlijk lijkt er weinig te gebeuren of lijken de inspanningen weinig op te leveren. Zo kun je in mijn ogen niet zeggen dat Ad Scheepbouwer een voorbeeld is van een goede manager, maar eerder van een mislukt commissaris. Een uitzondering is misschien Leo van Wijk van KLM-Air France, die duidelijk visie en durf laat zien. Maar daarvan is bekend dat hij een grote fan van Cruijff is...
Pierre Pieterse
Reacties, en natuurlijk vragen dan wel opmerkingen, die natuurlijk in een interactieve ruimte beantwoord dien te worden. In volgorde van binnenkomst.

Antwoord aan Arie Maat: Er zijn vele aardige en bruikbare managementboeken, zeker op de deelgebieden, waarmee ik wil aangeven dat ik niet weet wat nou het Ultieme Managementboek is. In elk geval niet 'Op stap met Dr. Deming', dan zou ik toch liever de managementwereld verkennen met de werken van Peter Drucker.

Antwoord aan Rob Heine: Mensen laten afvloeien in de hoop dat het resterende 'tiental' een stapje harder gaat lopen, is inderdaad absurd. Eerder zal het omgekeerde gebeuren, namelijk dat iedereen de pijp aan Maarten gaat geven. Een speler die uit het veld wordt gestuurd, heeft (meestal) iets gedaan in het belang van het elftal, bijvoorbeeld een doodschop gegeven om een doelpunt te voorkomen. Dat is natuurlijk niet het geval binnen organisaties. Daarnaast zijn voetbalelftallen teams, en ook dat kun je van menig organisatie niet zeggen.

Ten overvloede: Het is een leuk boek om te lezen, de 'drie amusante leesuurtjes' in mijn column, maar de link naar leiderschap en management is geforceerd, niet actueel, en wordt bovendien veel te schetsmatig uitgewerkt om bruikbaar te zijn. Zo zou je ook handige tuintips of klustips kunnen vertalen naar management, met als vermoedelijk resultaat een bijzonder hoog 'Klazina uut Zalk-gehalte'.
Michel Koppenaal
Waarom zou je geen appels met peren mogen vergelijken? Uit het vergelijken van appels met perziken is tenslotte ook de nectarine ontstaan.