Quo vadis; staat HRM op het punt van verdwijnen?

Via de mail ontvang ik een uitnodiging om mee te doen aan een jaarlijks HR Trendonderzoek. Het betreft onderzoek naar HR-trends, HR-bestedingen en persoonlijke beloning en waardering. Als ik zo ongeveer gelijktijdig via een twitterbericht de samenvatting lees van een proefschrift, waarvan de kern is dat HRM op het punt staat te verdwijnen, dan vraag ik me af of het nog de moeite loont om mee te doen. Dat proefschrift is van Ben Ligteringen. Het belicht de ontwikkeling van personeelsmanagement tussen 1950 tot 2000. Kerntaken als werving en selectie, salarisadministratie; arbeidsomstandigheden, gezondheid en verzuimbeleid worden in toenemende mate uitbesteed. De historische doelen van de HR-functie komen door de toenemende intensivering van het arbeidsproces in het geding. Het aantal vaste banen neemt af en organisaties worden in toenemende mate transactieplatforms. Een interessant of verontrustend proefschrift?

Het leidt bij mij tot een aantal vragen over de toekomstige HR-functie:

• Is de HR-professional nieuwe stijl een ZZP-consultant en treedt hij of zij daarmee toe tot de categorie van de moderne nomade?
Delen is het nieuwe vermenigvuldigen, lees je her en der. Bestaat de HR-afdeling in de toekomst uit een netwerkconstructie van ZZP-ers die in opdracht van organisaties diensten verricht en op deze wijze onderdeel uitmaakt van de flexibele schil?

• Economische crisis, ieder kent de riedel die volgt: van hand op de knip, toenemende werkloosheid, huizenmarkt op slot etcetera. Er is sprake van een paradox. Bedrijven en overheidsorganisaties zijn enerzijds bezig met saneren, kostenreductie is het devies. Anderzijds vraagt de vergrijzing om talentvolle opvolgers. De werkende populatie lijkt vooral te (gaan) bestaan uit hoger opgeleiden en hard werkende uitvoerenden. Het aantal hoogwaardig technologisch geschoolde expats groeit. Op uitvoerend niveau komen steeds meer ‘zorghanden’ van elders. Ook wordt van iedere werknemer beweging gevraagd. Mobiliteit is een vereiste.
Zijn recruitment, outplacement, mobiliteit (zoals bij reorganisaties) de toekomstige kerntaken van HR?

• Wordt de HRM-er een E-HRM-er? ROC’s hebben moeite met het vinden van stageplaatsen. Het lijkt of het werk voor MBO-functies in toenemende mate verdwijnt. Minder leiding, meer via E-HRM technologie. Volgt de HRM-er de weg die bij het UWV is ingeslagen. Uitkeringsgerechtigden krijgen een e-coach,voor persoonlijke begeleiding is geen geld meer.

• Tot slot: het verhogen van de arbeidsproductiviteit staat centraal. Reductie van personeelskosten is een speerpunt. Hoe verhoudt zich dat tot het gemotiveerd houden van het personeel en hoe geeft HRM dat vorm?

Zomaar wat vragen. Hoe zien HR-professionals hun toekomst? Reacties zijn welkom.