Moderne luxe en Internet Addiction Disorder

‘Sinds kort verplicht ik mezelf om niet meer dan drie e-mails per werkdag te versturen en check ik maximaal twee keer per dag mijn inbox, aan het eind van de morgen en middag. Maar ja, als ik niet uitkijk haal ik dan ’s avonds thuis de schade in. Ik ben echt verslaafd. Het geeft me vaak zo’n rusteloos gevoel.’ Is de verzuchting van deze jonge vrouwelijke high-potential herkenbaar? Wees dan gewaarschuwd, want dan ligt een nieuwe psychische aandoening op de loer; zo eentje waarvan het lijkt alsof we daar collectief last van hebben: IAD - internet addiction disorder. In de laatste aflevering van zomergasten werd een filmpje vertoond uit 1999 - http://www.youtube.com/watch?v=0u0RQk2Z1-o - waarin aan mensen wordt gevraagd of ze iets zien in een nieuwe vinding, de mobiele telefoon. In retrospectief verbazingwekkend en hilarisch, niemand wil een dergelijk ding. Niet nodig, onzin, je wilt toch niet voortdurend bereikbaar zijn. 1999!
Nu in 2013 blijkt dat mensen gemiddeld om de 3 à 6 minuten op hun smartphone kijken of er een bericht is binnengekomen. Onlangs zag ik mijn glazenwasser, met zijn nek op zijn schouder zijn smartphone omhelzend, wiebelend op zijn ladder telefoneren. Een IAD-verslaafd meisje gaf aan dat ze haar smartphone niet bij kan houden. Elke bliep vraag actie;  zelfs midden in de nacht. Ze is verslaafd aan haar inbox. Krijg ik genoeg e-mail? Houden ze nog wel van me? IAD schijnt overigens vaak topmanagers te overkomen. De constante stroom van informatie zorgt dat er geen rustpunt meer bestaat. En van deze infobesitas kun je helemaal gek worden. In 2008 en 2009 leidde dat zelfs tot een record aantal zelfmoorden, toen topmanagers werden afgerekend op hun falen tijden de crisis. Kijk dus uit voor informatie-overload. Personeelszorg behelst anno nu herschikking van IAD in AID. Regel in overleg met het personeel een acceptabele manier van omgaan met de digitale informatiestroom. Dan speel je meteen in op een nieuwe trend: niet bereikbaar zijn als de moderne luxe. Twee recente voorbeelden van berichten die ik hierover ontving:
‘Ik laat mezelf niet meetrekken in de tredmolen van verwachtingen en hypes: drie telefoongesprekken per dag behoort tegenwoordig tot mijn dagelijkse maximum.’
‘Binnenkort krijgen we hier iemand op het werk die e-mailloos door het leven gaat, nou ja. hij leest een half uur per dag mails en verzend er maximaal drie. Kijken hoe hij dit doet.’

En à propos; goede managers zorgen voor een digitale postbode, die hun informatiestroom van 500 mails per dag beheert. Lijkt me een mooi omscholingstraject voor overbodige postbodes.