Kostentransparantie leidt tot grote irritatie en afkeer!

Toen alles nog goed en vroeger was, kocht je een kaartje voor een popconcert en betaalde je wat het moest kosten. Dat was een overzichtelijk gebeuren dat één prijs kende, namelijk het aankoopbedrag. Dat is nu anders. Elk zichzelf respecterend bedrijf splitst de kosten uit tot je van gekkigheid niet meer weet wat iets kost en wat je ervoor krijgt.

Twee weken geleden, een concert in een Amsterdamse muziektempel die is genoemd naar een kabelexploitant. De kosten voor het bandje dat ik wilde zien, bedroegen 69 euro. Een schandalig hoog bedrag voor een avond lang staan. Maar ik wilde het bandje dat zijn hoogtijdagen in de jaren 70 kende toch een keer hebben gezien. Dus ik betaalde grif de kosten van het kaartje aan de vriend die het had gekocht. Maar dat was niet voldoende, bleek bij nadere inspectie van het aan mij overhandigde biljet. Of er namelijk per kaartje – er waren er in mijn gezelschap vier afgenomen – ook nog eens 6,90 euro kon worden afgetikt. Bij elkaar is dat 27,60 euro. Dan mag je van een fors brutoloon spreken voor het alleen maar verstrekken van vier kaartjes wat volstrekt geautomatiseerd gebeurt. De zaal was uitverkocht en met 17.000 keer dat bedrag kun je een aardige administratie opzetten.

Enige maanden geleden reisde ik van Bergen in Noorwegen per nationale luchtvaartmaatschappij (de blauwe) naar Amsterdam. Normaal gesproken volstond het afnemen van een ticket voor het volledige pakket van benodigdheden om thuis te komen (een stoel en een plekje in het bagageruim voor een koffer – of meer). Dat is niet meer. Kosten moeten transparanter in rekening worden gebracht en dus betaal je nu apart voor een koffer (of meer). Tenzij je lid wordt van een of andere vliegafdeling van de blauwe luchtvaartmaatschappij, want dan geef je al je persoonlijke gegevens en mag je koffer weer gratis mee. Dat je dan elke week enkele ‘gerichte’ aanbiedingen uit de inbox van je e-mail ongelezen moet deleten, nemen we dan op de koop toe.

Ok, het is allemaal wat. Ik snap nog wel enigszins wat de marketeers van bovenstaande organisaties van ons willen. Voor veel te veel geld een matig product en/of dienst leveren. Het is al goed, ik wilde Fleetwood Mac zien en ik wilde van Noorwegen naar huis. Ik schik me.

Maar het wordt erger op het moment dat ik wordt geconfronteerd met een boete voor het niet nakomen van de APK-verplichting van mijn 40 jaar oude auto die min of meer ongebruikt (want ongekeurd) langs de weg staat te wachten tot ik tijd vind de afkeurpunten aan te pakken. Dus dat bedrag dat inmiddels de 100 euro overstijgt, neem ik voor lief. Het is niet anders. Waar ik dan vervolgens wel lichtgiftig van word, is het feit dat de overheid heeft besloten om daar ook nog eens een bedrag van een euro of 6 aan administratiekosten te hangen. En waag het niet deze kosten niet te betalen, want dan sanctioneren de Leeuwardense ambtenaren daar nog eens fors overheen.

Kijk, ik heb er geen enkel bezwaar tegen dat het mij versturen van een concertkaartje of een boete geld kost. Er worden salarissen van betaald, computers gekocht en postzegels van gelikt. Maar val mij niet lastig met een onderverdeling hiervan die irritatieverhogend werkt. Ik zal me niet heel snel meer aan de balie van de KLM melden, ik ben niet van plan nog een vier uur te gaan staan kijken naar een concert voor 75 euro en ik wil al helemaal geen boete van de overheid met een apart regeltje administratiekosten. Doe gewoon één bedrag en betaal daar je kosten uit. Voor de rest is je transparantie niks anders dan ballast, overlast en irritatie.

Of misschien moet ik maar een administratiekantoor beginnen. Want het is wel lucratief.