Knolraap en lof, schorseneren en prei

In het Nederland van nu eindigt menigeen zijn zin met 'zeg maar'. Verloederenderwijs concludeer ik hieruit dat het droef is gesteld met de taalvaardigheid van menig landgenoot. De pedagogische academie, zie ik hierbij als het convergentiepunt van schuld. Nu is het tijd voor boete.

De in de titel genoemde groenten, maken geregeld deel uit van de gemiddelde dis. Met uitzondering dan van schorseneren. Die categoriseren wij onder de vergeten groenten. Vergeten, want men teelt deze niet meer omdat de vraag ernaar zich beperkt tot de biologische winkel. En welke door gruwelijk hoge prijzen van kinderopvang, huren en energie geplunderde portemonnee kan het nog aan daar het voer vandaan te halen als de sperziebonen van de Aldi uit Kenia de helft kosten?
Vergeten groenten. Mooi gevonden. Postelein, rettich, pastinaak. Het zijn zijdelingse toevoegingen aan een lek
ker vleesmaal. Gepoft of gebakken aardappeltje erbij en schransen maar! Maar niks. We willen het hele jaar verse aardbeien en dus halen we die uit Noord-Afrika, want daar zijn ze altijd beschikbaar voor 'een stukje exportbeleving'.
Naast de vergeten groenten, heb je ook vergeten woorden. Als voorbeeld een rijtje: flux, fluks (homoniemen), missief, alhier, affront, malkander, stiel, frik, grafgift, behept. Ach, ga zo maar door. Wie zich de lijst wil eigen maken, kan daartoe in de zoekmachine het volgend inkloppen: Neerlands Genootschap ter bevordering van het belegen woord. Ik hang zulks aan, maar steek er door omstandigheden maar even niet de tijd in dat het verdient. Druk zat.
Wie gebruikt deze woorden nog? En is het erg dat deze zijn danwel worden vergeten? Wat dat laatste betreft, ja en nee. Het is jammer als woorden verdwijnen (of groenten), maar zolang er iets goeds en nieuws tegenover staat, heb ik weinig problemen. Taal moet ook niet net als Latijn zo dood als een pier zijn, terwijl sommigen er nog steeds grote waarde aan hechten. Dat is verkwiste energie. Het Nederlands bestaat en blijft bestaan omdat het evolueert. Dat is goed. Maar dan moet het niet worden afgevlakt. De 'zegmaaritis', bij voorbeeld en -keur.
Mooie conclusie, doordat groenten als schorseneren in toenemende mate worden vergeten, zullen de bijbehorende woorden ook langzaamaan verdwijnen.