Ik (Europees ambtenaar) begrijp heel goed dat "Brussel" gezien wordt als verwarrend met al de Europese instellingen en hun eigen verantwoordelijkheden. Maar om de discussie nu eens eerlijk te voeren over de doelen en inbreng van de Europese Unie moeten we toch eens de echte feiten te benoemen en niet weer allerhande, niet terzake doende zaken over de luxe en grandeur van de Europese ambtenaren te noemen en te staven met feiten die geen betrekking hebben op de ambtenaren:

Uit het artikel:
"En zo kenmerkt ook het Europese ambtenarendom zich door een sterk esprit de corps, gestoeld op de wetenschap de ‘beste’ te zijn: door het gevreesde Europese ambtenarenexamen – het Concours –" [MIJN COMMENTAAR: als je eens geprobeerd hebt om het Europees examen te halen dan weet je hoe moeilijk het is en hoeveel tijd het kost om je daarop voor te bereiden], "een goudgerand arbeidscontract "[MIJN COMMENTAAR: wij hebben inderdaad een goede salariering maar ook daar wordt momenteel hard in gekort door de lidstaten. Overigens moet u rekening houden met collega's die van verre uithoeken in Europa hun gezinnen naar Brussel brengen om hun werk te doen en daar niet ten onrechte een vergoeding voor krijgen], "schitterende emolumenten" [MIJN COMMENTAAR: welke emolumenten? wij hebben geen telefoons van de zaak (pas vanaf de rang van afdelngshoofd), geen leaseauto's] "en een meer dan luxueuze outillage in de vorm van fraaie bebouwde omgeving" [MIJN COMMENTAAR: ik nodig u graag uit mijn kantoor te komen bezoeken en dan zult u zien dat er weinig luxe is], "uitmuntende voorzieningen en genereuze ondersteuning" [MIJN COMMENTAAR: ik zou graag van de auteur eens willen horen welke voorzieningen hij bedoelt en welke ondersteuning].

[MIJN COMMENTAAR: de voorafgaande paragraaf wordt dan door de auteur nader toegelicht met allerhande feiten (zie onderstaande tekst die ik kopieerde uit het artikel), die echter absoluut niet op de ambtenaren toetreffen: de nieuwbouw voor de Raad is het gebouw waar de president van de EU zetelt en waar de ministers en regeringsleiders van de lidstaten regelmatig bij elkaar komen om te vergaderen. En dat zijn geen Europese ambtenaren. De vacatiegelden en onkostenvergoeding zijn voor de leden van het Europees Parlement (rechtstreeks verkozen) en betreft dus niet de ambtenaren. De Commissarisen zijn wederom geen ambtenaren maar door de lidstaten benoemde personen. Tenslotte is Martin Schulz ook een lid van het EP en niet een amtenaar. Kortom, laten we ons eens op de echte feiten concentreren en de daadwerkelijke resultaten van de EU die met ondersteuning van een in verhouding klein ambtenarenkorps worden gerealiseerd (meer info op onze website (www.europa.eu) want het zou te ver voeren die discussie hier te voeren).

"Precies daar gaat het fout. Van de 350 miljard kostende nieuwbouw voor de Europese Raad in het hart van het Brusselse Eurokwartier, de vacatiegelden van 304 euro per dag die europarlementariërs boven op hun maandsalaris van achtduizend euro en een maandelijkse onkostenvergoeding van 4300 euro ontvangen, de stilzwijgende afspraak om iedere lidstaat zijn eigen commissaris te gunnen à raison van anderhalf tot twee miljoen euro per commissaris per jaar, tot aan parlementsvoorzitter Martin Schulz die, blijkens een interview met de Financial Times, gewoon is zichzelf in het verre Straatsburg te fêteren op copieuze hoeveelheden foie gras…"

Als je aan het crisisbeleid twijfelt ben je niet langer welkom bij de Europese top. Aldus Paul de Grauwe.

“The European Commission did invite economists to present their views. It was a Darwinian process,” said Paul De Grauwe, professor of European political economy at the London School of Economics. “I was invited, but when I expressed my doubts I wasn’t invited anymore. In the end only the enthusiasts were left.”

Bron: The Newyork Times, 15-05-13 http://nyti.ms/1b597Ck