Asbestchaos in Utrecht: communicatie krijgt de schuld.

Columns

Het is het nachtmerriescenario voor communicatiebeoefenaren: een onverwachte, onbekende calamiteit zonder over relevante informatie te beschikken. Dat is in eerste instantie ook de situatie voor alle betrokkenen als de gemeente Utrecht op zondag 22 juli besluit een deel van de wijk Kanaleneiland te ontruimen wegens asbestgevaar. Alles wat bewoners te horen krijgen is dat zij stand te pede hun huis en straat moeten verlaten. Politiemensen aan de snel geplaatste hekken weten niet meer dan hun instructie dat niemand het afgezette gebied meer in mag. Aan die hekken ongeloof en paniek van plotseling buitengesloten bewoners die nog gezinsleden en huisdieren in het ramgebied weten. En binnen de kortste keren draaien camera’s van nieuwsmedia en krijgen omstanders een microfoon onder hun neus geduw...

m.stevens
Tsja, wat moet je met dit verhaal. Utrecht had een loco-burgmeester die volgens de pers zijn werk goed deed. Dat was voor de pers spijtig: er moest toch iemand de schuld krijgen. Hoera, burgemeester Wofsen was op vakantie! Een gelegenheid om hem weer eens door de mangel te nemen. Natuurlijk niet de minister voor milieu, de premier of de koningin. Hoezo de burgemeester wel en zij niet? Het is te gemakkelijk om te stellen dat Wolfsen ter plaatse moest zijn, omdat de pers dat belangrijk vond.
Zoals het ook gemakkelijk is om te stellen dat gemeenten snel informatie moeten kunnen leveren, omdat burgers - dankzij google - gewend zijn om hun informatie snel te krijgen. Google en Wikipedia, etc. zijn niet aan te spreken op de juistheid van haar gegevens.
Burgers & media kunnen het onmogelijk wel eisen maar niet krijgen. Misschien moeten we communicatiestrategiën bedenken, om dát duidelijk te maken. In plaats van nog maar weer eens te stellen dat "de overheid" het allemaal fout doet.

Meer over Crisismanagement