Wat Collins beschrijft en beweert - los van de vraag of het allemaal waar is - komt in grote lijnen wel overeen met een vrij consistente bevinding op het vlak van de Big V persoonlijkheidskenmerken. Gewetensvolheid - een mengelmoes van doen wat je zegt, afspraken nakomen, ordelijk en zorgvuldig werken, prestatiegerichtheid - blijkt keer op keer een van de betere voorspellers van succesvol zijn in functies (welke dan ook, management en non-management). Succes wordt dan geoperationaliseerd als o.a. salarisgroei en beoordelingen door managers. Echter gewetensvolle medewerkers en managers kunnen misschien ook vaker de indruk wekken saaier te zijn: komen niet al te zelfverzekerd over, zijn minder bezig met hoe ze overkomen, beweren niet teveel, willen niet verder springen dan hun polsstok lang is en zijn betrouwbaar ipv creatief en spontaan. Dat doen narcisten anders: die maken een stevige indruk op selecteurs (ook de geoefende), zijn zelfverzekerd en vooral bezig met de indruk die ze maken. Dat is ook wellicht de reden dat narcisten relatief vaak geselecteerd worden en ver komen (zie recent onderzoek op het vlak van narcistische leiders o.a. Narcisten worden door anderen als goede leiders gezien en benoemd. Maar schijn bedriegt. B. Nevicka, Narcissis. leaders, promotie 6 okt 2011).

Het valt me op dat het woord discipline veel valt, dat goed overwogen (i.t.t. snelle) besluitvorming van belang is, en niet al te veel creativiteit. wel de juiste dosering.

Allemaal zaken die in de krijgsmacht vanzelfsprekend zijn. Ik beschrijf dat in mijn boek ''Teams door het vuur, 9 krijgsmachtlessen voor managers''.

Tijdens de research voor mijn boek kwam ik erachter dat Jim Collins de (Amerikaanse) krijgsmacht roemt om een aantal principes, zoals leren en aanpassend vermogen. Hij stelt dat de krijgsmacht een mere a boire is voor nuttige managementprincipes. Ben benieuwd of dit laatste boek daar iets over vermeldt.

Jim Collins heeft zich vroeger al verbrand aan het boek "Good to Great". Rosenzweig heeft hem toen ontmaskerd en Collins heeft moeten toegeven dat zijn zogenaamde "onderzoek" beperkt was tot krantenknipsels en interviews.
Ik begrijp niet dat zo'n kerel nog au sérieux genomen wordt! In de geneeskunde zou men spreken van een echte kwakzalver, maar in management neemt men het blijkbaar allemaal niet zo nauw.