Bullshit jobs en de krappe arbeidsmarkt

Columns

In 1930 voorspelde Keynes dat we tegen het einde van het millennium een werkweek zouden hebben van 15 uur. Graeber gaat er van uit dat deze voorspelling niet is uitgekomen. Maar klopt Graeber's veronderstelling eigenlijk wel?

De vraag is inderdaad of het wel waar is dat de voorspelling van Keynes niet is uitgekomen. Het valt namelijk niet te ontkennen dat de werkweek van de Westerse mens in de afgelopen decennia fors korter is geworden. Vergeleken met de Middeleeuwen en de eeuwen er na, zijn wij met onze 40-urige werkweek spekkopers. En waarom zou dat proces van werkweekverkorting niet door gaan? Ook al klinkt het misschien onwaarschijnlijk dat de werkweek verder zal verkorten nu in verschillende sectoren vacatures moeilijker te vervullen zijn.

In het licht van de krapte op de arbeidsmark...

Guido Thys
Lid sinds 2019
Godfried,
Haal je niet een paar dingen door elkaar?
Is de definitie van een "bullshit-job" niet "een job die geen waarde toevoegt"? Dit is wat anders dan werkzaamheden die geautomatiseerd kunnen worden...
In het kader van de Wet van de Afnemende Meeropbrengst waarvan elke organisatie op den duur last van heeft en van de Wet van Parkinson, zijn het niet de bullshitjobs in management en staf die overleven en zelfs toenemen, ongeacht de mate van automatisering?
Vallen daaronder ook niet de managementlagen waarvan al twintig jaar beweerd wordt dat ze zullen verdwijnen? Maar elk jaar opnieuw worden er weer meer mba-diploma's uitgereikt...
En een deelantwoord op je laatste vraag: valt dit niet samen met de veranderende verhouding tussen arbeid en inkomen (minder van het ene tegenover meer van het tweede) die uiteindelijk zal leiden tot het (deels) loslaten van de band tussen die twee?
Zomaar wat dwarse gedachten.... :-) <a href="https://www.guidothys.nl" rel="nofollow">Guido Thys</a>
Godfried Westen
Beste Guido,
Bedankt voor je reactie.
Wat door elkaar halen betreft: daar maak ik me wel eens schuldig aan. In dit geval renedeer ik als volgt: juist automatisering, mechanisering, degitalisering en algoritmisering kunnen het contrast verscherpen tussen nuttig werk en werk met een laag maatschapelijk nut. Werk dat niet te automatiseren, digitaliseren, mechaniseren, robotiseren of algoritmiseren is zal scherper getoetst worden op maatschappelijk nut lijkt mij: dit soort werkzaamheden moeten als het ware met de billen bloot. Ik vind dat nog steeds geen onaannemelijk klinkende redeneertrant.
Ik geloof in het principe van permanent optimalisering. Dat is een cyclisch proces. Dat wil zeggen dat er steeds opnieuw terreinen zijn waar optimalisering plats vindt. In tegenstelling tot wat wij vaak aannemen (impliciet of expliciet) is er nauwelijks sprake van lineariteit ( hoe meer hoe beter) in de natuur: alles beweegt en streeft naar een optimum. Bull shit jobs zijn volgens mij een maat voor suboptimaliteit van een systeem. Dat proces speelt zich af voor managersrollen (volgens mij dan): je ziet nu verschuivingen die op termijn ook gaan leiden tot afname van het aantal managers. Denk aan zelfsturing, flexibilisering en taken die oorspronkelijk behoren tot takenpakket van manager (zoals planning, feedback) die nu door medewerkers / teams zelf uitgevoerd worden en straks dus mechanisering, digitalisering etc. Maar sommige rollen zijn zo aantrekkelijk en statusverhogend dat ze een grotere kans hebben te overleven ondanks afnemend nut. Dat ben ik wel met je eens. Overigens: op zich best wel gek dat een ambigue rol als manager (veel negatief in het nieuws, niet echt een positief imago) nog zoveel mensen aantrekkelijk toeschijnt.... Wat zou daar achter kunnen zitten?

Wat betreft de afnemende relatie tussen werk en inkomen: die relatie blijft bestaan maar verandert wel mijns inziens (speculerend). Zie mijn volgende bidjrage die daarover handelt (als Management site het plaatst dan, want daar ben ik niet zeker van natuurlijk).

Meer over Work-Life Balance