Bedrijven staan graag bekend als groen, ethisch en/of maatschappelijk verantwoordelijk. Het kan wel eens moeilijk zijn voor topmanagers, net als voor gewone mensen, om daar ook naar te handelen, de daad bij het woord te voegen. Het lijkt wel of het voor een mens ondoenlijk is gewoon het goede te doen in plaats van het opportune. Deze dubbelhartigheid heeft zo zijn risico’s voor het psychologisch welbevinden. Het gaat namelijk wringen, dure het kort, dure het lang.
De kruik gaat zo lang te water tot hij barst. Niemand kan zonder gevolgen voortdurend liegen tegen zichzelf of onverenigbare standpunten blijven huldigen. Een kind kan aanvoelen dat dat gaat wringen. Een (te) grote discrepantie tussen woord en daad wordt o.a. in verband gebracht met verminderd welbevinden. Wanneer de discrepantie...
Maar wie toetst die geloofwaardigheid en betrouwbaarheid van een onderneming ? Toch niet de ondernemingsraad noch de raad van Bestuur ?
Public Relations is al decennia vermolmd tot Promising Rethorics en dat heeft de automobielsector in Duitsland op een verbluffende wijze blootgelegd !
Wat drijft mensen ? Wie stuurt dat gedrag ? Wie gelooft toch nog in ' the wisdom of the crowds ' ??
Identiteit kan best gedefinieerd worden als en meta-attitude ' een algemene en omvattende predispositie om zich op een consistente wijze te gedragen. . Maar een betere organisatiecultuur dat vormt de software en het geweten van een organisatie
De meeste organisaties hebben noch een geheugen noch een geweten...