Enige tijd geleden werd ik gevraagd een assertiviteitstraining te geven. Ik had dit nooit eerder gedaan, dus zocht naar een goede insteek. De gebruikelijke benadering is cursisten leren effectiever voor hun eigen belangen op te komen. Dit kwam mij ergens te negatief over. Het uitgangspunt is immers dat de cursist niet in staat is afdoende voor zijn eigen belang op te komen. Hij schiet in die zin tekort. Ik besloot daarom een andere invalshoek te kiezen.
Is het altijd nodig voor jezelf op te komen? Assertiviteit blijkt vooral belangrijk bij een bepaald type mensen. Ik begon de assertiviteitstraining met een inventarisatie. Mijn vraag: beschrijf met een paar steekwoorden de mensen die het voor jou moeilijk maken in je werk. Hier kwam een vrij consistent beeld uit naar voren.
Type hufters
Ste...
Helaas ga je zo wel erg makkelijk voorbij aan de belangen van de hufters en slangen.
Aangezien dit ook mensen zijn met hun eigen beweegredenen, gevoelens en belangen, zou ik er de voorkeur aan geven niet alleen de enen groep leren assertief met deze groep om te gaan maar ook graag deze groep in de training betrekken en confronteren met hun imago. Het kan niet anders als dat deze hufters en slangen regelmatig de wrange vruchten plukken van hun gedrag en daarom enorme winst kunnen halen als ze inzicht krijgen in wat, met name achter hun rug om, de gevolgen van hun gedrag zijn.
Je moet je daarbij afvragen of je als organisatie wilt investeren in het 'genezen' van dit type mensen. Een toenemende hoeveelheid onderzoek laat zien dat er een genetische basis is voor dit type persoonlijkheid, waardoor het op zn minst moeilijk zal zijn deze mensen bij te sturen.
Gezien de schade die slangen toebrengen aan personen en organisaties, en de moeilijkheid hun gedrag te veranderen, heb ik weinig moeite op aan hun beweegredenen, gevoelens en belangen voorbij te gaan.....