Het afgelopen jaar reageerde het Binnenhof op de toeslagenramp en het daaraan gekoppelde systeemfalen met het begrip ‘nieuwe bestuurscultuur’. Alle betrokken beroepsgroepen hadden hun werk gedaan. Niemand had succesvol tegenspraak kunnen bieden, terwijl er voortdurend aanwijzingen kwamen dat het gruwelijk misging. Coalitiekramp, bestuurlijk en politiek onvermogen zorgden voor ‘ongekend onrecht’.
Kabinet en Kamer gingen op zoek naar een antwoord op het falende systeem. Een nieuwe bestuurscultuur moest oplossing brengen. Een oplossing die gaandeweg een containerbegrip blijkt te zijn geworden voor thema’s die al vaker het onderwerp van debat waren. Dualisme en monisme, coalitiedwang, fractiediscipline, informatieplicht, achterkamertjesgedoe en de Rutte-doctrine.
Daarom is het een illusie dat je zonder hiërarchie kunt. Altijd en overal weer wordt dit steeds bevestigd. Misschien helaas voor de auteur. Maar laten we wel realistisch blijven......
Wat ik mis in het Kompas is de aandacht voor visie. Het verhaal zit degelijk in elkaar maar ik vond het heel erg 'handboek'. Kreeg niet direct het gevoel dat hier een winnend concept was bedacht.