“Gemakzuchtig, nonchalant, lui en laks.” Over wie gaat het? Over Generatie Y, de generatie die (on)opgevoed door de Babyboomers met een overdosis aan zelfvertrouwen systematisch tekort schiet op de werkvloer. Althans, zo wordt er op menige werkvloer over hen gedacht.
Zelfs als bovenbeschreven imago verdiend is, dan nog kunnen leiders op de werkvloer het zich niet veroorloven om zo te denken over generatie Y. Want vroeger of later zal deze generatie het stokje over moeten nemen. Dat vraagt van iedereen die nu aan het roer staat om een overdracht van inzichten. En niet om een stroom van verwijten (inclusief het verwijt ‘Ze willen niet luisteren’).
Weten ze alles al?
Kortom, wie vandaag de dag het verschil wil maken als leider, staat voor een keuze. Ga ik mij nog wat langer rondwentelen in me...
of wel?
Het nadeel van opgroeien in een digitale wereld is overigens dat je jezelf en je prestaties ook continu aan het vergelijken bent met al die succesverhalen op sociale media. Iemand die na 80 sollicitatiebrieven eindelijk wordt aangenomen zet alleen op facebook dat hij is aangenomen; hij zal niet na iedere afwijzing een melding op facebook zetten... Neemt niet weg dat wij (en ook die 'arme 20-ers') dit heus wel weten. Nu vergelijken we onszelf met mensen in de media, dat is niet anders dan hoe mensen zich vroeger vergeleken met iemand uit de straat, in de klas of op het werk.
Ik heb er ook (met een knipoog) over geschreven op mijn blog (hoe toevallig) Ygeneratie.nl, bijvoorbeeld hier http://ygeneratie.wordpress.com/2013/04/08/nog-niet-succesvol-voor-je-dertigste-hopeloos/
Neem de term Ygeneratie niet te letterlijk, we zijn allemaal individuen:)