Wat ik wel bijzonder vind, is dat je verwijst naar de onderkant van de samenleving om voorbeelden te geven van mentaliteit. Het is waar dat die mensen niet opgeven en volhouden, maar of dat mentaliteit is of omstandigheden weet ik niet.
Wat ik wel weet is dat wat je in je artikel beschrijft de gedachtegang is achter het mindset model van Carol Dweck, mensen die klagen over dat het leven hun niets in de schoot werpt hebben een fixed mindset, omdat ze denken dat de extrinsieke beloning iets zegt over hun persoonlijkheid, het maakbare leven en hun verworvenheden in dat maakbare leven zeggen iets over hun zelf. Maar wat je als bedrijf wilt zijn mensen met een growth mindset, mensen die uitgedaagd worden door de inhoud, die het leren belangrijker vinden dan het resultaat. Mensen die nadat ze iets gedaan hebben denken: Zou dat ook anders kunnen en zou die andere manier beter zijn. Of die denken: Is dit het nou of is er meer en wat is dat meer dan. Mensen die na vele jaren zwoegen een product leveren waarvan iedereen zegt: Waar komt die kwaliteit vandaan?
Maar om dat voor elkaar te krijgen moet je als werkgever/bedrijf het idee van belonen van resultaten loslaten, want je moet gaan kijken naar het proces waarmee die resultaten behaald worden. Je moet gaan kijken hoe je medewerkers hun werk verrichten en het idee loslaten dat als het resultaat goed is, dan is het proces goed en medewerkers die zich richten op het proces belonen met aandacht. Maar dat is natuurlijk verschrikkelijk moeilijk als je jarenlang alleen maar bezig bent geweest met kijken naar het resultaat en belonen van resultaat. Dat vraagt om tijd vrijmaken om medewerkers aandacht te geven terwijl ze bezig zijn ipv. een paar keer per jaar een functioneringsgesprek omdat je de rest van de tijd bezig bent met beleid en strategie en overleg met je collega managers en leidinggevenden om het bedrijfsproces nog verder te ontleden om het effectiever, efficiënter en rendabeler te maken. Want daarmee zeg je tegen medewerkers: Maak je niet druk over het proces, daar ben ik voor, zorg jij nu maar voor resultaat door te doen wat je gezegd wordt.

Om er niet al te diep op in te gaan heb je gelijk over de uitkeringsmoeders.....
Misschien wel een heel extreem voorbeeld ben ik zelf, 3 kinderen studerend en wel redelijk grote winnaarsmentaliteit. Ik dacht vorig jaar laat ik van mijn hobby maar eens mijn werk gaan maken. Ik kwam regelmatig mensen tegen die altijd maar klaagden over wat er bij hun werkgevers en managers mis was. Regels die niet gerespecteerd werden en veel andere "dingetjes". Zelf heb ik er altijd voor gestreden en eerlijk gezegd nooit verloren.
Ik begreep nooit waarom men niets deed en dat het teveel energie kostte....
De klachten over 8 uur werk dat ze kapot waren?
Heb ze wel eens mijn dagen beschreven en daar stonden ze dan met een mond vol tanden.....
Ik denk dat die mentaliteit te wijten is aan je opvoeding en het klinkt raar maar "hoe makkelijk je het in je leven hebt gehad". Empathie is miniem en egoïsme is groot.
We willen het liefste een applaus als we ook maar iets miniems hebben gedaan, en hebben grote verwachtingspatronen van anderen jegens onszelf. Persoonlijk kan ik hier een boekje over schrijven omdat ik niet snap hoe dat veel mensen bepaalde gedragingen hebben en verwachten dat anderen het tegenovergestelde gedrag vertonen.