Den Haag werkt hard aan plannen om voor vele miljarden te bezuinigen. Gemeenten hoeven zich geen illusies te maken. Hun bezuinigingstaakstelling zal groot zijn. Tegelijk weten we uit ervaring dat gemeenten grote moeite zullen hebben met het waarmaken daarvan. Dat heeft voor een deel te maken met hoe het lokale bestuur werkt.
Laten we beginnen met enkele voorbeelden. Voorbeelden van verdedigingsmechanismen, zoals die binnen gemeenten een rol spelen:
‘We moeten dit bedrag dit jaar nog uitgeven, anders krijgen we het volgend jaar niet meer.’ ‘We zouden kunnen bezuinigen op project x, maar dan wil ik het vrijvallende bedrag wel binnen onze eigen afdeling inzetten.' ‘Dat project zal waarschijnlijk nooit meer gerealiseerd worden, maar laat de post maar staan, dan hebben we dat achter de hand.’ ...
Bovendien zou betere samenwerking tussen overheden een besparing van € 800 miljoen op ‘apparaatskosten’ opleveren.
Gemeenten hebben dus jarenlang teveel gekregen, war ze in 2012 en later moeten inleveren. Medeleiden is misplaatst
Er valt over het al dan niet terecht zijn van bezuinigingen bij gemeenten welllicht het nodige te zeggen, feit is dat ze moeten bezuinigen. En bezuinigen is altijd lastig omdat men op een hoger niveau van inkomsten en uitgaven is ingesteld. Daarom is het belangrijk om het in een zorgvuldig proces te doen om niet meer schade aan te richten dan nodig is. Meestal gaat het helaas anders. Zo'n zorgvuldig 'wijs' proces is mogelijk als enkele sleutelpersonen in een gemeente dat willen. Mijn colum ging dan ook niet over medelijden - waarom zou ik dat met ze hebben, zo tragisch is het nu ook weer niet - maar over een verstandige manier van met het vraagstuk 'bezuinigen' omgaan.
Jan den Holander