Bert Overbeek is trainer, coach en interim manager, maar tegenwoordig kan je ook zeggen: organisatiedokter en -innovator. Opgeleid door NS en Schouten en Nelissen, besloot Jongebazen-oprichter Bert Overbeek na 25 jaar loondienst om voor zichzelf te gaan werken. Hij wilde zijn klanten meer op maat bedienen, de basis van zijn werk verdiepen en de kwaliteit van zijn werk vergroten en had het gevoel dat hij daarvoor onafhankelijk moest kunnen opereren. Hij is er gelukkig van geworden. (Website met filmpje: www.pitchersupport.jimdo.com)
Prof. dr. Mastenbroek van Managementsite ‘ontdekte’ dat Overbeek meer kon dan bedrijven helpen met verbeteringen van resultaat en sfeer. Hij vroeg de schrijvende organisatieontwikkelaar of hij een weblog voor jonge managers wilde bijhouden, als partnerlink van het grote ManagementSite. Dat was tien jaar geleden. Sindsdien schreef Overbeek bijna 1500 artikelen en zes boeken. Ze werden uitgegeven door Haystack en door Futuro Uitgevers. Twee boeken werden bestsellers en eindigden in de top 10 (‘Het Flitsbrein’ en ‘Mannen en/of vrouwen’).
Overbeek vindt kosteloze kennisdeling en informatie-uitwisseling zo belangrijk, dat hij hier op jongebazen.nl nu 10 jaar de finesses van het managementvak deelt met vakbroeders en collega’s. Daarmee liep hij voor op de moderne social media trends waarin het ‘geven’ van gratis informatie een marketing tool is geworden.
Meer dan 100 000 mensen bezoeken Jongebazen per jaar. En het heeft hem veel respect opgeleverd in managementland. Alles wat te maken heeft met het verbeteren van organisaties, teams en mensen boeit hem. 21 jaar ervaring en intensieve studies helpen hem daarbij. Zijn humor leidt er toe dat mensen hem graag inhuren als spreker en inspirator, en zijn veelzijdigheid heeft hem het compliment van een topvrouw opgeleverd, dat hij altijd een eigen gezichtspunt kiest en je daardoor aan het denken zet.
Organisaties weten de weg naar hem te vinden. Hij zei daarover in een interview: ‘Het is niet altijd makkelijk om mijn werk te combineren met jongebazen, omdat je op zo’n blog wel eens inzichten los wilt maken die strijdig zijn met wat gangbaar is in mijn vak. Wat zegt hij daar nu weer?, denken opdrachtgevers dan. Maar ik kan ze gerust stellen. In mijn werk kan ik me goed op een opdracht richten.’
Bert twittert op Goeroetweets, een titel die is afgeleid van zijn boek ‘Goeroegetwitter’. Het woord ‘goeroe’ is duidelijk met een knipoog. Want hij is wars van goeroeneigingen, en prefereert laagdrempeligheid. Jongebazen heeft een eigen groep op Linkedin.
Correspondentie met Bert Overbeek via pitcher.support@hetnet.nl Zijn website is www.pitchersupport.jimdo.com
Mijn visie is dat de destijds individuele bedrijfsverenigingen heel erg gericht waren op rechtmatigheid van bestedingen van overheidsgelden. In de loop der jaren is daar een cultuur ontstaan, waarschijnlijk doordat in de jaren 80 er heel veel verhalen rondgingen over mensen met grote auto's en toch een uitkering etc.
De medewerkers werden afgerekend en getoetst op het toepassen van regeltjes. Het onderzoek wat ik destijds deed, was om boven tafel te krijgen in hoeverre instrumenten die hen van overheidswege te beschikking gesteld werden ook daadwerkelijk ingezet werden. (niet of nauwelijks dus)
Mijns inziens kwam dit door de cultuur in de organisatie, binnen de regels hoefde je namelijk niet te verantwoorden. Nam je zelf initiatief, ja dan liep je het risico teruggefloten te worden door baas of collega, zo van dat doen we hier niet.
Ook de kijk op de uitkeringsgerechtigde was overwegend een van: die zijn in principe ter kwader trouw.
Bij het megafusie van de bedrijfsverenigingen tot UWV, moeten we echter niet de illusie hebben dat dit veranderd, nieuwe organisatie, nieuwe functies etc. de organisatie verandert dan niet plotseling in een klantgerichte organisatie.
Want dat is wat er nodig is! Richt je organisatie in vanuit je klant, diegene die buiten het arbeidsproces staat. Kies voor een individuele benadering. De IRO is een prima voorbeeld.
Maatwerk, motivatie en keuzevrijheid op de weg terug naar werk is van belang. Geef de klanten de vrijheid te kiezen als ze ondersteuning nodig hebben. (zie www.iro-info.nl)
Richt de rest van de processen, financiel en juridisch dusdanig in dat ze ondersteunend zijn aan het doel: namelijk een duurzame plaatsing op de arbeidsmarkt.
Maar maak hier geen corebusines van. Zorg ervoor dat je voorwaarde scheppend bezig bent, hou de klant in een netwerk, ontplooi hiertoe nieuwe initiatieven vanuit een betrokkenheid, want morgen kun je zelf in het zelfde schuitje zitten en loop je tegen de bekende muren op.
Speel in op de behoefte op individueel niveau, de talenten liggen voor het oprapen, slecht alle belemmeringen om een stuk eigen verdiencapaciteit te ontwikkelen als zelfstandig ondernemer. Vooral voor de "oudere werkzoekende" een prima alternatief.
Kortom heb als UWV meer lef en ga experimenteren met nieuwe initiatieven, breidt de succesvolle uit.
Ik weet dat er allerlei initiatieven zijn die door UWV opgezet zijn, maar een stukje PR zou dan ook niet verkeerd zijn.
Het programma Andere Overheid werkt hieraan maar met onvoldoende resultaat omdat de verantwoordelijk minister BVK weinig in de melk te brokkelen heeft (en het zelf misschien ook niet eens echt interessant vindt).
Ik sluit me aan bij het advies van de REA: slechts de minister president heeft voldoende gezag om een dereguleringsprogramma met succes te kunnen leiden!
Vier maanden in een revalidatie centrum met als klap op de vuulpijl in de laatste week te horen krijgen dat ik een kwaadaardige tumor in m'n buik had.
De tumor is operatief verwijderd en daarna ben ik nog zes weken elke dag bestraald.Dan probeer je het leven weer een beetje op te pakken,dacht ik ben nog niet dood dus kan ik werken.
Omdat ik uit de horeca kwam( als kok in verschillende instellingen en restaurants gewerkt) ook hier m'n diverse diploma's voor gehaald had, leek het mij het meest voor de hand liggend dat ik daar ook weer m'n brood in zou gaan verdienen.
De doktoren hebben mij het werken in de horeca afgeraden, omdat het zwaar werk was en ik een behoorlijke fysieke achterstand had op gelopen.
Niemand bij het toen nog genoemde GAK, had een idee hoe ik op een menswaardige manier m'n eigen kost weer kon gaan verdienen.(in één van de reorganisaties kwam er nog een arbeidsdeskundige bij mij thuis om te zeggen dat hij een baan voor me had,bonsaai boompjes stekken!!!)
Zie je het al voor je??iemand die nog geeneens haar eigen schoenveters vast kan maken!!
Ik kreeg het idee dat ik niet vol vol aan gezien werdt ,maar dat gewoon een lullig baantje hadden wat mij moest doen besluiten om uit de wao te stappen.Want uiteindelijk moesten er toen al minder mensen in die wao.
Door dat ik een oude computer kreeg van iemand ben ik me daar eens een beetje in gaan verdiepen.
Het typwerk hande mij niet zo, mede doordat de rechterhand functie niet goed was.Maar het hart van een pc, de techniek leek mij ook mooi.Dan komt het, want ik moest me natuurlijk om laten scholen.
Ik ben van februari tot september bezig geweest om maar een omscholings cursus te mogen volgen.Bellen, schrijven er naar toegegaan totdat je er bijna moedeloos van wordt.Maar dan ben ik toevallig net een terriër als ik één keer vast heb laat ik niet los.
Wat voor mij geresulteerd heeft in een op het moment vaste baan van 40 uur in de week.
Ik assembleer pc's, doe reparaties, offertes maken,pc's afleveren bij de klanten thuis een stukje uitleg geven, verkoop,eigenlijk breed inzet baar.
Met veel plezier doe ik m'n werk en ben er trots op dat m'n eigen kost verdien en niet meer afhangkelijk van van een wao uitkering.
Ik realiseer me dat ik geluk heb gehad en een baas die z'n nek heeft uit gestoken.
Natuurlijk vraag ik me af hoe het bepaalde mensen vergaat die niet zo vasthoudend zijn of die door alle toestanden het gewoon niet zien zitten om maar weer te bellen, te schrijven om alsjeblieft aan het werk te mogen.Ik geloof wel dat er mensen in de wao zitten die er eigenlijk niet uit willen, want laten we wel wezen er was niets zo zeker als uitkering in de wao.Maar nu de mensen die er heel graag uit willen en wat logisch is een leuke baan.
Je bent gewoon afhankelijk van de arbeidsdeskundigen bij UWV,
eerlijk gezegt heb ik daar niet zo'n hoge pet van op.
Kreeg wel eens het idee dat ze daar zaten om zichzelf aan het werk te houden.
Er is heel veel geld van overheidswege in bedrijven zoals het toenmalige Kliq gestoken, veel geld over de balk en uiteindelijk draaiden ze met verlies en moest er nog eens zoveel duizenden guldens( toen nog) in gepomt worden.(nog erger het resulteerde geen eens in minder wao's)
Wie bedenkt zo iets??
Natuurlijk begrijp ik ook wel dat het niet zo eenvoudig is om al die duizenden wao's weer aan een baan te helpen.Er zijn ook mensen die niet meer aan het werk komen gewoon omdat ze te ziek zijn.Daar moeten we ook reeël in zijn.
Er zijn al een stuk minder wao's, maar hoeveel zitten er nu in de ww of in de bijstand?
Volgens mij is dat het probleem verplaatsen.Want straks is de wao leeg gelopen en dan moeten we weer iets gaan bedenken om de wwers en de bijstands gerechtigden te herplaatsen in een andere uitkering.
Een sociaal vangnet waar je moeilijk uit komt!!
Ik heb nog wel een aantal goeie ideeën, m'n e-mail adres is bekent bij de redactie.
1. Het gevolg van 60 jaar reorganiseren
2. De cultuur van het toepassen van regeltjes
Een derde belangrijke reden is m.i. de politieke gevoeligheid van dit soort instellingen.
De aanpak van veranderingen in dit soort organisaties gebeurd vrijwel alleen maar langs de structuurkant. Dus: sleutelen aan systemen, databases, regeltjes en uitkomsten. Het laatste is vooral belangrijk voor de politieke doelstelling van iemand en heeft al helemaal niks meer met de mens die bij het UWV aanklopt te maken. Politiek verziekt de boel in feite alleen maar meer!
De ellende veroorzaakt door 1 en 2 fractaalt maar door in de organisatie. Inmiddels staat niet alleen de (infra)structuur los van de werkelijkheid, maar ook de cultuur. De medewerkers van UWV die aan het front staan zien ook wel dat het niet helpt. Daarom is daar het personeelsverloop ook zo hoog. Onbevredigender werk kun je je haast niet voorstellen, tenzij je inderdaad gwoon niet geinteresseerd bent in of geconfronteerd wordt met de gevolgen van het systeem voor de mens die er aanklopt. Dan is werken bij UWV gewoon werk en heb je er alle belang bij dat het zo blijft voortbestaan. Alleen cooperatief anarchistisch gedrag (het bewust gezamenlijk breken met bestaande regels) helpt nog. Doe je dat niet dan valt de hulpvragende mens ten prooi aan het systeem en is hij/zij niet meer te redden.
Helemaal opnieuw beginnen lijkt het enige devies. Deze brei krijg je domweg niet meer ontrafeld.Begin bij het denken over hoe de mens die hier aanklopt geholpen kan/moet worden en faciliteer dat proces dan met de juiste systemen. Een systeem kan nooit het ultieme middel zijn om hier te helpen. Mensen worden geholpen door mensen met regelruimte!
En de organisatie moet los staan van politieke doelstellingen. Iedere politieke partij zal achter het idee staan om het aantal werklozen en arbeidsongeschikten zo laag mogelijk te houden. Dit is geen politiek probleem, maar een probleem van goed landsbestuur! Het heeft geen politieke kleur, m.n. omdat het ons allemaal (ook politici en kamerleden dus) kan overkomen.
Case Clara kan zonder meer mijn eigen case zijn en ik kan er helaas nog verhalen aan toevoegen. Het meest ellendig voor een bedrijf als UWV zijn pro-actieve klanten, die ook nog eens durven vragen om de logica van hun bureaucratie uit te leggen. Die krijgen straf (korting), zonder pardon. Je hebt alleen plichten, geen rechten. Ga je bij 7 verschillende medewerkers dezelfde vraag stellen, dan krijg je minstens 7 verschillende antwoorden. Een ding weet ik zeker: bij UWV hoef ik niet te solliciteren (als ze al een vacature zouden hebben). Helaas wordt je als werkloze (geheel of gedeeltelijk maakt niets uit) wel heel erg deskundig op de arbeidsmarkt, aan beide kanten. Ook werkgevers mogen zich vaak schamen, hoor! En laten we wel wezen: de UWV is ook een werkgever, die vele schapen naar de slachtbank leidt (ik heb echt soms medelijden met medewerkers van UWV, die hun best doen, tegen wil en dank).
Of de IRO nou zo'n geweldig instrument is? Het verbaast mij dat dat individuele traject helemaal voorgeprogrammeerd is (bureaucratisch dus). De klant mag hooguit een uitvoerder aanwijzen, in de hoop dat die zijn werk verstaat.
Voor mij geldt momenteel alleen het uiteindelijke doel: werk, dat aan beide kanten matcht (gedwongen aanvaarden van de verkeerde functie bij de verkeerde werkgever geeft nog meer ellende). Dat doel lijkt helaas nog ver weg. Ondertussen kan ik als vrijwilliger mijn competenties overal inzetten, wordt ik met open armen ontvangen en ben ik onmisbaar.
Voor beloning ben ik al te oud (wordt natuurlijk niet direct gezegd, maar een beetje eerlijke consulent van een W&S bureau kan het wel bevestigen).
Ik heb weleens (vals) gedacht dat alle bureaucratie bedoeld is om werklozen te laten besluiten dan maar af te zien van uitkering (schijnen toch veel vrouwen te doen!), maar daar ben ik toch te eigenwijs voor. Hoe bureaucratischer het systeem, hoe meer ik gemotiveerd ben mijn recht te halen. Werklozen kunnen op zo'n manier dus hun competenties (o.a. terriergedrag) goed onderhouden. Heeft het uiteindelijk toch nog nut.
Groeten van Joke van Galen
P.S: als er een werkgever zich geprikkeld voelt: een gesprek met mij is gratis.
Ik heb zelf aan de lijve ondervonden hoe stuge en lomp UWV werkt.
De ene fout na de andere wordt er gemaakt door UWV . Wanneeer je bezwaar maakt ,probeert men er onder uit te komen. na 11 maanden wachttijd en onder tussen 3 keer aan de bel trekken werd mijn bezwaar ongegrond verklaard . Zelf heb ik beroep aangetekend bij de rechtbank in Arnhem . Resultaat beroep ongegrond verklaard om dat er in de wet staat dat UWV zich niet aan de regels hoeft te houden . Schade die ik door handelingen van UWV heb opgelopen is meer dan € 10.000 in 3 jaar tijd .
Ik herken in het verhaal van Clara Legene allles en het lijkt erop dat UWV bewust honderden en missschien wel duizenden slachtoffers heeft gemaakt. Het enige excuus dat UWV heeft dat een en ander wordt veroorzaaakt door een systeemtechnische fout.
Het hele handeltje wordt geleid door ene Hodzelmans ( Horzel in de pels van de werkloze) En minister de Geus is toch ook verantwoordelijk voor de problemen bij UWV . Misschien moet hij maar ontslagen worden voor zijn wanbeleid en gaan leven van €900,- per maand . Dan voelt hij wel hoe wij bedonderd zijn .
Met vriendelijke groeten
Rien van lith
Slechts indien we in Nederland komen tot een fundamenteel andere (dus eerlijkere) verdeling van betaald werk (zie hiertoe bijvoorbeeld http://socialevernieuwing2007.blogspot.com ) zal dit anders worden.
Peter Breda MBA, Bsc, BetaaldWerkZoekende
Intern manager Ikwilwerken.nl
Oprichter Sociale Vernieuwing 2007
Er zouden massaal ontslagen moeten vallen in dat bedrijf. Als een machtsblok staan ze voor je en de ene collega dekt de ander in. De leugens van hun kant worden als onzin afgedaan en dan geven ze nog dat blad perspectief uit terwijl ze alles behalve dat bieden. Als ik ergens ziek van ben en ben geworden dan is dat door het uwv.
Je slotzin : "oproep aan de lezers van deze site die betrokken c.q. werken zijn bij het UWV is: los dit op zonder te vervallen in nieuwe beloftes en de zoveelste integrale aanpak. Kunnen we daarna nog eens evalueren waarom het bijna drie jaar moest duren! We horen graag van jullie!"
Is nu inmiddels september 2009 (en dus 7 jaar naar dato) niet gehoord laat staan als goede raad ter harte genomen, ikzelf ben nu al ruim 2 en een half jaar bezig om via de rechter een einde aan dit soort wanpraktijken te maken op basis van fundamentele rechten van de mens als verwoord in artikel 4 Evrm, dat de schreibtischtater bij de instanties daar geen boodschap aan hebben is allang duidelijk, wellicht dat een "Schoffelarrest" hier wel voor kan zorgen.
Mvg Bennie Beck