Het probleem op dit moment (en in het recente verleden) is dat de 'stip op de horizon' niet verder wordt gezet dan vier jaar: tot aan nieuwe verkiezingen. Vervolgens laat elke partij vooral het behalen van electoraal gewin de boventoon voeren. Lees: hoe hou ik mijn kiezers tevreden en krijg zo veel mogelijk kiezers erbij. Alle fantastische plannen ten spijt, het is de waan van de dag die onze leiders volgen. Niet de vraag waar we morgen willen staan of over 5 jaar of over 10 jaar, maar hoe overleven we dag van vandaag staat centraal.

Het ontbreekt onze leiders aan lef, daadkracht en executiekracht om de maatregelen te nemen die nodig zijn om deze dag in 2020 vorm te geven. En dat dat impopulaire maatregelen zullen zijn, daar zullen we het allemaal wel over eens zijn. Het kan niet langer gaan zoals het nu gaat. Maar het wordt nu wel tijd dat iemand voor dat belang gaat en niet voor het partijbelang. Het huidige kabinet was volgens mij op de goede weg, totdat het demissionair werd.

De poppenkast die er vervolgens nu wordt gespeeld is al helemaal om te huilen. Oh, oh, wat zijn we toch begaan met ons land. Wie betaalt de rekening aan Brussel als we de 3% norm niet halen? Juist! De burger. Dus hoezo 'in het landsbelang'.

Ik zou deze circus in mijn zakelijk leven moeten opvoeren bij mijn klanten. No way dat iemand dat ooit accepteert. Waarom accepteren we dat dan wel van onze lands "lijding"?

@Dirk-Jan, big smile om wat je schrijft, treffend en goed dat je het aan de orde stelt. Het verhogen van belastingen en het wegsnijden van publieke voorzieningen is natuurlijk iets waar de geschiedenis al lang een antwoord op gegeven heeft.

Hoe komt het dat we niet in staat blijken om die stip op de horizon te zetten?

Vroeger hadden leiders een droom, maar dat vermogen hebben zij niet meer, het zijn bestuurders en we moeten ophouden over leiders te spreken wanneer zij geen perspectief kunnen verwoorden. Het vermogen om vooruit te denken, de verbeelding, hebben wij uit onze maatschappij weggezeefd en nu zitten we met een hiaat. Het lijkt me niet verstandig om het vooruit denken aan politici over te laten wanneer zij een horizon van max 4 jaar hebben.

Het gaat om het perspectief waar een grote groep zich in herkent, en het gaat er niet om WIE dat perspectief opstelt. Het staat de burger vrij om zelf met een perspectief te komen en met alle social media is daar helmaal geen politieke partij voor nodig.

Ik heb pogingen gedaan om mensen bij elkaar te krijgen om over het herijken van het democratische model te praten, dat werd als te ingewikkeld en breed ervaren. Op dit moment ben ik bezig met een wenkend perspectief voor de rol van de nieuwe generatie senioren. Een duidelijk kader dus, maar het verwoorden van wat me voor ogen staat is lastiger dan ik verwacht had, daarbij komt dat gebruikte woorden bij anderen de persoonlijke associaties direct in werking zetten. Ik vermoed dat het vermogen om een perspectief neer te zetten bij velen aanwezig is en geoefend kan worden (wanneer wij iets goed of afkeuren zit daar een referentiekader vanuit een bepaald beeld achter) echter het verwoorden van hoe de toekomst er uit zou moeten zien is een inspannende exercitie met een onzekere uitkomst.

Mijn stip is een aanwezige publieke sector met een netwerk economie, business als een ecosysteem, in een Europa met sterke regionale identiteiten en lage democratien. Alleen de overlappende taken aan Brussel overlaten met een duidelijke machtsverdeling en lijsten wederzijdse rechten en plichten.

Dank voor jullie reacties Anne en Roderick. Onderstreept dus dat we meer aandacht moeten besteden aan wat langere termijn doelen. Niet alleen kijken naar een periode van 4 jaar of bij een beursgenoteerde firma bij een kwartaal, maar gewoon kijken waar we over wat langere tijd willen staan. Volgens mij heet dat over je eigen schaduw kunnen springen ... Let's do it!