Weerstand is vaak gezond verstand

Alles bij elkaar genomen weten we intussen wel wat de succesfactoren zijn om veranderingen goed te implementeren. Waarom lukt het dan nog steeds zo slecht? Ik doe er graag een schepje bij....

1. Concreet en helder zijn over wat je echt wilt bereiken.
Niet in mooie doelstellingen geformuleerd, maar in harde resultaten uitgesproken. Draag daarbij zorg voor een hoog realiteitsgehalte: ben je bereid alle (alle?) consequenties te aanvaarden? Verdubbelen van het percentage ‘zeer tevreden’ klanten klinkt goed uit de mond van de baas, maar tegen welke prijs? Ben je bereid de bezetting van de front-office te verdubbelen?

In ‘the knowing-doing gap’ schetsen Pfeffer en Sutton hoe we bijna grenzeloos investeren in kennis en dat we misschien wel 80% van onze tijd besteden aan denken, praten, overlegge...


jos
Goed artikel Lambert, lekker verhelderend en zoals je zegt weerstand is de motor van veranderingen.

Ik zie het als een schoteltje water met zand. Geef met zand weerstand op het schoteltje, het water zal een andere weg kiezen. Veel zand gaat betekenen dat het water over het schoteltje gaat. Er kan gekozen worden om rondom zand te strooien zodat het water er niet overheen kan lopen. Gevolg is dat de druk van het water hoger wordt en het zand gaat drijven en flink ondersteund dient te worden om te bljiven liggen. Het vraagt om veel onderhoud. Kijk de kust van Nederland. Nederland versterkt (verhoogt de weerstand) ergens anders wordt tegen die weerstand gevochten. Dat gevecht zal bij Nederland de weerstand weer gaan verhogen. Vinden we gek dat de zeespiegel verhoogd. Welke reden wordt daar aan gegeven? Weer weerstand maar dan van de natuur.

Weerstand is goed als er balans gezocht wordt. Het zand kan best op het schoteltje maar stop als de druk te hoog wordt. Er wordt weining gewonnen. Een onhoudbare situatie waarin we elkaar alleen maar bezig houden met onderhouden en aanvullen van zand om het water maar niet over te laten lopen.

Zo werkt het ook in organisaties. Aan de ene kant weerstand heeft gevolgen voor de andere kant. In veel bedrijven lopen de gemoederen aardig op. Beeldvorrming is wat overblijft. Waarde en normen worden gediend. Onderhuidse weerstand is te snijden. Uiteindelijk zijn allle deelnemers bezig om het eigen muurtje van weerstand op te zetten. Het ontaard in praten, mailen, enz.

Oplossing? Weerstanden benoemen. Iedere weerstand is voelbaar en kan moeiteloos door een geoefende trainer boven gebracht worden. De zandhopen verlagen. Het duurt even. Het is een proces wat vast ligt in de denkwijze. Het proces van meer, beter, groter. Ieder individu is daarmee aan het werk en dient het eigen belang. Met grote zekerheid verklaar ik dat het allemaal tijdelijk is.

Het proces minder, functioneel en kleiner biedt zekerheden. De weerstand is te herkennen bij het loslaten en dat proces is beter te borgen. De kennisnobbel dient omgebogen te worden van ingewikkeldheden naar eenvoudigheden. De uitvoering geeft geen problemen., hoewel er vele handjes tekort zijn. Wie wil de handen gebruiken als ingewikkeldheden meer rijkdom en macht opbrengen. Dan wordt het toch ingewikkeld?

Balans in denken, doen en leven is de oplossing. Weerstand neemt gestadig af (zandhopen verkleinen) sterss neemt af met als gevolg, minder zieke, minder specialisten, hulpverleners, pillen, ontspoorde kinderen enz.

Het is eenvoudig. Buig naar minder, functioneel en kleiner. Goed voor een organsiatie. Kennis gebruiken om de eenvoud te volgen, handen om te onderhouden en gebruik het gevoel om te weten dat het functioneel is. Behoren ze wel alledrie gevoed en beloond te worden. Zorg dat het er gelijkwaardigheid is in een bedrijf.

Jos

Meer over Interne communicatie en samenwerking