De inkoper in het voorbeeld heeft HELEMAAL niet gedaan wat hij kon: integendeel. Wat hij had móéten doen is:
• een database aanleggen van product / proces combinaties
• toekennen van een classifiers (mate van kritisch zijn)
• criteria hiervoor definiëren
• een lijst opstellen van vereiste bewijsvoering voor een leverancier

Maar de verkoper gaat hier óók niet vrijuit. Wat HIJ had moeten doen is:
• een discussie opstarten in zijn bedrijf
• lijst van service-gradaties aanleggen
• met als mogelijke varianten 2, 24, 48 uur of bring-in service
• voor werkdagen- of weekend / feestdagen
• bijbehorende tarieven en leveringscondities opstellen

Klanten willen best wel betalen voor produkten / diensten die kritisch zijn in hun bedrijfsprocessen.

Case: Toegangscontrole / afrekensysteem voor luchthaven Schiphol
in de specs stond één eis die alle andere omvat: uptime 2 uur is een “knock-out criterium”. Met felgroene “Or else”. Hier zijn maar twéé mogelijkheden: ervoor gáán of “doe maar een gokje”.

Mogelijkheid 1 is vestiging hebben met onderdelen op voorraad èn voldoende geschoolde technici ter plekke in bijvoorbeeld Badhoevedorp (die werd het dus ook).

Mogelijkheid 2 is de bereidheid zo’n vestiging op te zetten. Meer smaken zijn er niet. Er is geen andere mogelijkheid om een technicus met de juiste onderdelen binnen de gestelde tijd bij de klant te krijgen met de Nederlandse file problematiek. Het betekent dat je als leverancier zo’n (mega) order niet moet willen als je dit niet waar kan maken. Doe je dat tòch dan heb je ofwel geen geweten, danwel (terecht) de claim van je leven aan je broek per eerstvolgende gelegenheid.

De moraal: “Apres nous la deluge” brengt je in de “Jurische centrifuge”.

Groet,
Jos Steynebrugh
Change Enhancement, Zoetermeer

Leuk artikel. Ik heb het meteen gelinkt naar www.delaatstemeter.nl.

Wel moeten inkopers kritisch blijven kijken. Terecht stel je dat het aan de leverancier is om dan het probleem op te lossen en natuurlijk kosteloos. Ik heb weer eens zoets met Dell (90 dagen garantie net voorbij, beeldscherm defect, dat kan toch niet in zo'n korte tijd?).

En er gaat veel mis in de laatste meters van de supply chain!
Ik heb wat ervaringen gezet in mijn artikelop:
http://www.managementsite.nl/607/Logistiek-Klantengericht-Supplychain.aspx

Maar veel inkopers kiezen eerst voor de laagste prijs en vergeten die te koppelen aan de prestaties. Wie betaalt er nu voor iets dat niet werkt? Niemand toch? Toch doen we het nog te vaak. Als de auto bij de garage staat betalen we stevig voor elk onderdeeltje en voor elk minuutje dat de monteur aan de auto sleutelt. Vreemd eigenlijk. Zou je niet veel liever betalen voor elke kilometer die de auto je van huis naar werk brengt? Betalen voor prestaties, voor iets dat werkt. Of in mijn termen: Performance Based Logistics.

Regel je dat als inkoper niet goed, dan is het kalf verdronken als de kraan open staat (of zoiets)
Lees even op:
http://www.delaatstemeter.nl/kennisnetwerken/betalen-voor-prestaties-logisch-toch/

Met veel groeten!

Walther Ploos van Amstel.
www.delaatstemeter.nl

Geachte heer Steynebrugh,

Graag wil ik reageren op uw reactie.
De firma waar ik voor werk betreft een handelsorganisatie. Wij handelen in ICT producten en hebben een aantal vaste distributeurs. Wanneer wij een spoedbestelling middels een expresserservice willen laten versturen, regelen wij dit via de distributeur in, wat onze leverancier dan is. De distributeur is verantwoordelijk voor het leveren middels expresser of middels koerier. Wij melden het aan en vervolgens zal de distributeur stappen ondernemen.

Voor uw beeldvorming, we hebben te maken met ongeveer 10.000 orders per dag, en snelle 24 uurs handelswijze dus. De processtappen die u beschrijft, zijn denk ik meer van toepassing op een ander soort organisatie, wanneer u te maken heeft met project inkopen of inkopen in de industrie.

Hartelijk dank voor uw reactie, met uw punten kan ik zeker wat mee! Kijkt u anders nog even op www.inkoopweblog.dse.nl. Alvast bedankt!

FFJM Smits

Ik werk bij een grote distributeur van auto onderdelen en hier is de keten zodanig ingericht dat de onderdelen in principe 99% van de onderdelen van alle merken en modellen (dat zijn er veel) binnen 24 uur geleverd kan worden vanuit het EDC bij de fabrikant, voor ruim 96 % van de onderdelen is dit binnen 3 uur.

Wel moet de dealer dan voor half 11 bestellen. Maar de standaard methode is veelal, auto op gebreken checken, onderdelen op voorraad; ja doorgaan, nee bestellen voor 's middags. De auto kan alsnog om 5 uur opgehaald worden.

Trend is dat de dealers steeds meer gebruik gaan maken en daarom niet alle onderdelen zelf op voorraad hebben.

In de meeste gevallen merkt de consument hier dan ook niks van. Verre weg de grootste onderdelen behoefte komt uit onderhoud en daar plan je een dag voor binnen die dag kan de dealer dus 99 % van de onderdelen krijgen, dit is nagenoeg 100 % van de gevallen.

Maar waarom moeten we dan toch zo lang wachten tot onze auto weer rijdt bij een storing? De werkplaats van een garage geeft waarschijnlijk voorrang aan de ingeplannende onderhoudsbeurten en de hele dag inplannen. De vraag is dan ook moeten dealers meer buffer in gaan plannen voor storingsgevallen? Of gaat dat ten kosten van hun omzet/winst?

Ik denk dat dealer zich op de service moet richten, het leed is immers als geschied als de auto storing heeft. De dealer/garage zal het leed moeten verzachten, regel een leenauto, denk met de klant mee en indiceer de tijd dat het kost om de storing te verhelpen.