Vrouwelijke werkwaarden en Coaching / ZZP
Gisterenavond was ik bij een presentatie van Marieke Breuer, die als afstudeeropdracht aan de Universiteit in Maasstricht onderzoek deed naar het groeiende werkveld van vrouwelijke re-integratie coaches en loopbaanbegeleiders. Zij was tevens nieuwsgierig naar wat vrouwen bewoog deze stap te zetten en hoe deze vrouwen invulling geven aan hun werk. Ik was een van de geinterviewden.
Over het algemeen blijkt dat vrouwen in Nederland attitude in het werk belangrijk vinden (samenwerking), en dat mannen inhoud van het werk belangrijker vinden. Uit het onderzoek van Breuer blijkt dat persoonlijke groei voor deze vrouwen voorop staat, in zowel de coaching als voor zichzelf. Een aantal aspecten van het onderzoek vielen me op: De vrouwen vinden dat over het ...
Je probleemstelling is onvolledig en ook ongoed.
Eerstens de “contradictie” man / vrouw.
Je versterkt de oude tweedeling met je betoog. Zo, daar ben ik mee klaar.
Maar niet met je “uitsmijter”:
Quote:
Matchen jouw persoonlijke waarden met de bedrijfswaarden? Of ga jij voor de inhoud van je werk?
Unquote
Het is niet OF / OF, maar EN / EN
Ik ga je vertellen hoe ik daar als geëmancipeerde man toen mee omsprong, nu nog steeds en morgen ook mee om zal springen en overmorgen óók.
Lang geleden kreeg ik een vraag of ik voor / met STIMEZO een businessplan zou kunnen maken. Ik zei “Ja, dat kan ik. Of ik het ook ga doen is vers twee”. Ik had een interview van met beide artsen / directeuren toentertijd (ik praat over lang geleden).
De eerste ontving me zeer welwillend en geïnteresseerd. In een kort gesprek van pakweg 1 uur was duidelijk hoe hij dingen zag. Een werkelijk mooie Mensch!!!
De tweede was een ongelooflijke hufter. Bij wijze van spreken hoefde ik niet te gaan zitten; hij had alles al op een rijtje, zo zei hij. “Kijk, we maken die abortus-poot gewoon een commerciële activiteit en van de winst financieren we die In Vitro Fertilisatie (IVF).
Kanttekening: dit speelt zich af in een tijd dat in Nederland abortus werd “gedoogd” en van landen in de wijde omtrek vrouwen hier hulp zochten.
Kijk, als je op zo’n moment nog na moet denken, dan ben je verkeerd bezig. Het gaat mij er niet om wat màg (juridisch), of wat kàn (technisch) want dat is UITDRUKKELIJK NIET de discussie. Het gaat om jouw eigen super persoonlijke en onvervreemdbaar wetboek in jouw eigen koppetje.
Ik heb dit heerschap verteld dat hij stront tussen de oren had, ik voor hem niets zou doen al was het met goud behangen en de deur zo hard achter me dichtgesmeten dat ik hoopte dat het glas eruit zou vallen. Helaas, het glas bleef héél.
Als je gaat voor “juist” (màg wettelijk, kàn technisch verantwoord, procedureel in orde etc.) dan ben je niet klaar. Het moet ook nog “goed” zijn. En wat “goed” is maak je helemaal en alleen zelf uit of eventueel met je partner en/of kinderen.
Jouw “dilemma” heeft helemaal NIETS te maken met man of vrouw, maar met je eigen integriteit. En daar moet je voor stáán. Juist als je de huur / hypotheek niet meer kan betalen.
Groet,
Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent
www.changeenhancement.nl
Dank je voor je reactie en je prachtig beeldend geschreven verhaal over jouw ervaring. Ik denk zeker dat je gelijk hebt mbt het punt van integriteit. Daar heeft het inderdaad helemaal mee te maken. Daarbij denk ik: of je al dan niet integer bent, heeft ook te maken met je waarden en normen, dus die link is er m.i. wel degelijk.
Ik moest trouwens wel even glimlachen bij het stukje over hoe je daar wegging, met die deur. Daarbij dacht ik: zoiets zou ik volgens mij nooit doen. Is dat omdat ik een vrouw ben, of is dit juist weer een voorbeeld van het verschil in benadering en communicatie tussen mannen en vrouwen?
Daarbij dacht ik ook terug aan de tijd dat ik bij een grote Multinational werkte met 90% mannen in dienst, waar ik getuige was hoe een paar heren tijdens een vergadering waar ik niet bij hoorde, elkaar met luide stem verrot scholden en elkaar voor rotte vis uitmaakten. Ik zat in een hoekje in de vergaderruimte, omdat het mijn ruimte was en zij nergens anders terecht konden. Ik was destijds oprecht verbaasd, dat maakte ik nooit mee in vergaderingen waar ik deel aan nam. Het is in al die jaren ook nooit gebeurd. Ik denk zeker dat er een verschil is tussen mannen en vrouwen, en dat dit voorbeeld het ook weer duidelijk maakt. Als er een vrouw bij is, is er een andere energie en gaat men anders met elkaar om.
En ja, ook bij mijn vrouwelijke clienten met loopbaanproblematiek zie ik terug dat hun persoonlijke werkwaarden vaak niet aansluiten bij de bedrijfscultuur (die rust op bedrijfswaarden- en normen). Daarbij herken ik wat ook uit het onderzoek kwam: vrouwen gaan meer voor samenwerking en teambuilding, en mannen zijn meer gericht op het halen van hun (persoonlijke) doelen en de inhoud van het werk.
Natuurlijk zijn het algemeenheden, en het laatste wat ik wil is alle mannen en vrouwen over een kam scheren. Want ook in mijn netwerk ken ik mannen en werk ik samen met mannen die hetzelfde in hun werk staan als ik. Met passie, vanuit authenticiteit, en met een open en eerlijke blik naar de wereld en hun omgeving. Gelukkig maar.
Ik bedoel daarmee te zeggen, dat ik nooit op die manier mijn ongenoegen zou durven uiten, met dergelijk taalgebruik en met die deur zou smijten. Het lijkt me overigens wel heerlijk om te doen... maar toch. Ik zou dan vriendelijk doch direct en duidelijk vertellen hoe ik er over denk. Qua inhoud ben ik het dus met je eens ;-)