Het EK is voorbij. Ik ben een voetbal-leek, maar dát heb ik meegekregen. Er is al zoveel over gespeculeerd, gezegd en geschreven. Maar 1 ding lees ik nergens, en dáár wil ik het met u over hebben.
Gefascineerd heb ik de laatste weken gezien hoe er een oranje waas over het land neerdaalde. En dat met de kleur, ook de mentaliteit veranderde. Het begon zo onschuldig. Bij elke vijftien euro aan boodschappen een geluksvogel. Vlaggetjes die gebroederlijk het ene huis, via de lantaarnpaal, met het andere aan de overkant verbonden. Al snel werd het serieuzer. Poules, weddenschappen. En als het dan écht serieus wordt, dan komen ze: de grappen. Daags voor de wedstrijd veranderde de toon van de voetbalgrappen. Pantserwagens. Plaatjes van soldaten. Verwijzingen naar de periode ’40-’45. En iedereen ‘l...
dat is precies waarom ik zo'n afgrijselijke hekel heb aan voetbal als vervoermiddel van doelzoekende massa emotie. Er is slechts een haardun lijntje tussen "Olé-he, o-o-léé" en "aan het kruis met hem". Lees eeuwen oude Indiaase opvattingen over energieniveau's Tamas, Rajas, Sattva en je weet hoe de wind kan waaien. Merk op dat dat Tamas (laagste energie niveau) wel erg veel lijkt op "temmes" (mokums voor maf of gek).
Het valt me wel op dat na een jazz concert, tennis tournooi of vredes demonstratie geen vechtpartijen uitbreken zoals strijk en zet na voetbal.
Groet,
Jos Steynebrugh
Marketing en Innovatie Consulent
Om toch positief af te sluiten : zolang we daar niet doorheen kijken als individu in plaats van als kuddedier, is er nog plaats voor groei en echt plezier.