Tijdens mijn opleiding werd ik geconfronteerd met de leus 'vertrouwen is goed, controle is beter'. Ik had daar nooit zo goed over nagedacht. Ik vond het wel een mooie leus en ook goed bedacht. Ik kon me er daarom wel in vinden. Ik deed dan ook de opleiding tot Registeraccountant. Kernactiviteit van een accountant is controle.
Maar is controle wel beter? Als iets belangrijk is, is het misschien niet voldoende om iemand zomaar te geloven als hij zegt: dat zit wel goed. Zo is een jaarrekening van een onderneming, zeker als die beursgenoteerd is, iets waar nogal wat mensen hun (financiële) beslissingen van af laten hangen. Dat deze cijfers dan door een onafhankelijk deskundige worden gecontroleerd is verstandig.
Betekent dat nu dat je de leiding van die onderneming niet vertrouwt? Nee, maar je...
Een aanpalend probleem is tegenwoordig ook dat 'controle' in nogal wat beroepen erop neerkomt dat de professional hard wordt afgerekend op kwantitatieve perverse prikkels die helemaal niets zeggen over de echte kwaliteit van het werk. Op dat punt had Opstelten nog iets goeds gedaan: hij rekende politie-agenten niet langer af op puur het aantal uitgeschreven boetes. Nu nog de andere beroepsgroepen!
Mijn score op deze website gaat overigens flink omhoog, maar dat zegt natuurlijk nog niets over de kwaliteit van mijn bijdragen.
Groet, Guus
https://twitter.com/RemkevStaveren/status/897347862396272641
Bovenstaand voorbeeld van een controle-perversie is afkomstig uit de Geestelijke GezondheidsZorg (GGZ). Aldaar krijgen we onder andere klanten die, na jaren van zichzelf psychisch te burnouten, eindelijk beginnen te beseffen dat het zo niet langer kan. Het is dan een hele prestatie van een hulpverlener in de GGZ als die zo iemand zo ver kan krijgen te gaan beseffen dat je ook geestelijk gezond kunt genieten van je positieve zelfwaardering als mens, door er gewoon te zijn als mens en kalmpjes aan te doen. Positieve zelfwaardering is de basis van psychische gezondheid. Je hoeft niet elke dag het Guinness-Book of Records te halen! Je hoeft nooit van zijn leven het Guinness-Book of Records te halen. Maar dus echt heel sneu als je als hulpverlener in de GGZ dan plotseling zelf van bovenaf die ziekelijke prestatiedwang krijgt opgelegd, met ijzeren hand. En die 'managers' die jou dat dan aandoen, probeer die dan maar eens bij jou in therapie te krijgen om ze daarvan te genezen. Geen grotere prestatie dan het overwinnen van de perverse prestatiedwang!