Winnen door windstilte

Columns

Vanaf mijn 7e jaar zeilde ik wedstrijden in een Optimist op Loosdrecht. Mijn ouders gingen enthousiast mee maar geld uitgeven aan duur materiaal vonden ze onzin. In Loosdrecht heerste er een 'voor mijn kind is niets goed genoeg' cultuur. Of ze konden zeilen of niet, kinderen kregen de beste bootjes, nieuwe zeiltjes, dure auto’s stonden klaar om kindlief overal heen te brengen. Ik was (en ben) trots dat ik met oud materiaal altijd eindigde bij de eerste drie. Toen ik elke wedstrijd won vond ook mijn vader het tijd voor een betere boot. Ik zal een jaar of 11 geweest zijn toen ik meedeed aan een internationale zeilwedstrijd op het IJsselmeer.

Wij wisten van toeten noch blazen. De ouders van de andere kinderen lanceerden dure sloepen om hen te volgen, terwijl ik mijn bootje nog van het autodak...

Hein Dijksterhuis
De titel boven je stuk intrigeerde mij. Wij werden wereldkampioen zeilen in de FD mede omdat de laatste wedstrijd niet gevaren werd en er daardoor geen aftrek was: winnen door windstilte. Hulp uit onverwachte hoek na vele uren wachten op het water.

Dit kon natuurlijk alleen gebeuren omdat we de dagen ervoor goed zeilden. Dat had meer met Presence te maken: weten wat de wind en je tegenstanders gaan doen voor of op het moment dat het gebeurt.

Overigens hadden wij prima spullen en hadden mijn ouders er ook weinig geld voor over. Vandaar dat we het WK pas wonnen op latere leeftijd? Doorzettingsvermogen en weten om te gaan met tegenslagen wordt uiteindelijk beloond.
Carlos Estarippa
Beste Suze,

Wat een mooi en inspirerend verhaal, en je wijze inzichten die je eraan verbindt; ik heb het met ontroering gelezen.

Vooral je inzichten dat er altijd hulp is maar soms in een vorm die je niet bedacht had of misschien zelfs vooraf niet gewild had. Misschien maakt dat het ook zo lastig met vertrouwen, dat je je open blijft stellen ongeacht wat er op je pad komt.

In die zin is ongemak misschien wel een goede indicator dat je op de goede weg zit...

Dank voor je mooie verhaal,
Vriendelijke groet,
Carlos
Michel Schellekens
Mooi!!!!!!!!!!!!!!! Bedankt Suze!
Suze Maclaine Pont
Dank heren!!! FIjn om te lezen dat het jullie heeft geraakt, en mooi om jullie verhalen te lezen!
Maartje Matthijs
Pro-lid
Dag Suze,

Mooi verhaal! Dank je wel. Uitstel van behoeftenbevrediging (delay of gratification) is iets wat we niet meer zo goed kennen, maar heel belangrijk is.. Het doet mij ook denken aan mijn vader die graag fotografeerde vroeger, maar nooit het juiste toestel had.... Toch had hij een keer een eerste prijs bij wedstrijd. Doorzettingsvermogen loont! En geduld ook.
Groet, Maartje
Suze Maclaine Pont
Hoi Maartje,

Ja precies. Ik heb het verhaal nu geschreven met vertrouwen als invalshoek, maar de invalshoek 'omgaan met frustratie' - die altijd op de weg naar succes komt- had net zo goed gekund. Als je niet leert omgaan met je eigen frustraties dan leer je niet uit je comfortzone stappen en leer je niet wat er nodig is om te winnen; namelijk verliezen. Pas als je goed kunt verliezen kun je winnen zonder de tegenstander de kop af te hoeven hakken. En dat is wel zo plezierig......

Daarover gaat mijn volgende column: winnen in gezamenlijkheid, wetend dat je een deel bent van een systeem, en niet alleen op de wereld.

Mooi voorbeeld wat je noemt, de camera. Ik heb ook veel gefotografeerd, en ook daarover zei mijn vader: je krijgt pas een beter toestel als je betere foto's maakt met deze. Een harde les die mij veel geleerd heeft! Precies wat jouw vader meemaakte: pas als je foto's goed genoeg zijn om te winnen komt het succes naar je toe. Zo hangt frustratie en vertrouwen mooi samen!

Mooi stuk ook van jou! Volg je graag, hartegroet,
Suze

Meer over Emotie management