In de zomer van 2000 ging ik weer aan het werk na een rouwverlof. Ik kwam uit een wereld waar de tijd had stil gestaan. De dood heeft dat effect nu eenmaal op mensen. Het leven vertraagt. Daardoor viel het veelvuldig gebruik van het woord versnelling, tijdens de lezingen en workshops die collega’s gaven over de nieuwste ontwikkelingen, extra op. Het versnellen van veranderingsprocessen, versnelling in het opbouwen van vertrouwen, snellere en kortere opleidingen etc.
Het leek wel een toverwoord, waar de markt mee verleid kon worden. Aan het eind van die zomer in 2000 vroeg ik mij af of er misschien niet evenzeer vraagstukken waren die juist gebaat waren bij vertraging. Als alle aandacht uitgaat naar versnelling hebben we binnen de kortste keren hyperventilerende organisaties. Veel is gebeur...
