Goed verhaal! Tja, meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen...

Herkenbaar...ik ben zo´n baas die verantwoordelijk gesteld wordt...
Na het lezen heb ik echter een vraag: ´Dat je de schuld aan anderen kunt geven als je ongelukkig bent.´....is dat nu ook egoisme?

vr grt, Telina

In mijn coachingspraktijk kom ik veel mensen tegen die prima in staat zijn een ander goed advies te geven. Als zij zelf degenen zijn die advies nodig hebben, dan wordt het allemaal een stuk ingewikkelder. Wat is het toch dat maakt dat we - als het ware - beter voor een ander kunnen zorgen dan voor onszelf (de altijd weer voorkomende uitzonderingen daargelaten)?
Een anekdote uit een werksituatie: iemand is boos omdat een collega een promotie heeft gekregen en hij niet. Hij vindt dat hij minstens zo goed presteert als de gepromoveerde. Op de vraag "wat maakt dat je collega wel een promotie krijgt en jij niet?", is het antwoord: "nou, die zorgt wel dat iedereen weet hoe goed ie is. Ik ken weining mensen die zo'n 'gorillagedrag' vertonen als hij, alsmaar op zijn borst rammen, zie eens hoe goed ik ben ... zo zit ik helemaal niet in elkaar". Op de vraag "wie is het meest arrogant, hij/zij die zijn/haar baas en omgeving laat weten waar hij/zij goed in is of hij/zij die vindt dat baas en omgeving alle moeite moeten doen om er achter te komen waar hij/zij goed in is?" blijft het even stil ... "zo heb ik het nog nooit bekeken ...," volgt wat beschroomd.

Voor meer inspiratie voor "gezond egoïsme" is de inaugurele rede van Nelson Mandela geschikt:
Our deepest fear is not that we are inadequate.
Our deepest fear is that we are powerfull beyond measure.
It is our light, not our darknes, that frightens us.
We ask ourselves, who am I to be briljant, gorgeous, talented, fabulous?
Actually, who are you not to be? You are a child of God.
Your playing small doesn't serve the world.
There's nothing enlightened about shrinking so, that other people won't feel insecure around you.
We are meant to shine, as children do.
We were born to manifest the glory of God that is within us.
It's not just in some of us; it is in everyone.
And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same.
As we are liberated from our fear, our presence automatically liberates others.
Ik wens iedereen een "gezond egoïsme" toe,
Wilbert de Kroon
Diemen & Van Gestel

Het is absoluut goed om te leren egoïstisch te zijn binnen de grenzen van het mogelijke.

Het knapste is echter om het bij jezelf te houden.

Natuurlijk is het goed om goed voor jezelf te zorgen. Maar wat misschien nog veel belangrijker is, is anderen vrijlaten in hun keuzes.

Dus je egoïsme moet ook slaan op je beslissingen en oordelen. Je moet zo egoïstisch zijn, dat je alleen jezelf wilt beoordelen.

En dat alles vanuit de eenvoudige reden, dat als iemand geleerd heeft om altruïstisch te zijn, om zich te richten op anderen, dan zal iemand tijd nodig hebben om egoïstisch te worden.

Je kunt alleen van anderen verwachten wat ze kunnen en hebben geleerd. Als je meer van anderen verwacht dan ze kunnen, dan ben je egocentrisch. Dus egoïstisch zijn is nog behoorlijk moeilijk, als je wilt voorkomen dat het egocentrisch wordt.

Maar het zou goed zijn, als meer mensen egoïstisch zouden zijn, ipv egocentrisch/altruïstisch.

Een goed artikel en ik ben het ook helemaal met je eens.
In feite bestaat zuiver altruïsme ook niet, ieder heeft zijn of haar motieven om iets te willen en die worden altijd gevormd vanuit een egoïstische grondslag.
Want hoe je het ook went of keert: als je het fijn vindt om anderen te helpen, dan doe je dat omdat je je daarbij goed voelt, het gevoel is altijd van jezelf, je kunt niet voor een ander voelen.
Een vrouw besluit ook geen kinderen te nemen omdat zij vindt dat een nieuwe telg ook een plaatsje op deze wereld heeft verdiend. Sterker nog: als je zo gaat redeneren dan kan je je beter laten steriliseren, zo mooi is die wereld nu ook weer niet. Alle redenen die je kunt bedenken zoals voortplanting, naam in stand houden of domweg gewoon van kinderen houden, alles is gevoeld vanuit jezelf.

De andere kant van de zaak is ook dat als je handelt vanuit egoïsme, je niet overgeleverd bent aan de willekeur of grillen van een ander. Je neemt volledige verantwoordelijkheid en hebt daardoor ook meer grip erop. Ik las ooit dat afhankelijkheid en nodig gevonden zijn het slechtst is wat je in een relatie kunt hebben. Er is toch niets mooiers dan dat je een relatie hebt uit pure vrijwilligheid en niet omdat de ander je nodig heeft? Want daarmee legt die in feite een last op je schouders en aan de andere kant geeft hij zijn zelfbeschikking uit handen.

Maar goed, we blijven mensen en op papier en in gedachten kun je dingen heel eenvoudig bedenken, maar er is nog altijd de realiteit en we hebben allemaal te maken met onzekerheden, op welk vlak dan ook, die ons doen twijfelen en wikken en wegen.