Op regelzucht.nl verscheen afgelopen week een kritische bijdrage over het functioneren van de jeugdzorg: “Jeugdzorg en het ‘Savanna’-effect”. De reacties stroomden binnen. Wat opviel was de mate van betrokkenheid met het onderwerp in de reacties, veelal van daadwerkelijk bij misstanden betrokken mensen.
De reactie van een zogenaamde “Batman”: “Jeugdzorg c.q. Kinderbescherming zijn machtsblokken geworden die geen contact en of reflectie met de maatschappij hebben, onze nieuwe generatie mag onder geen beding daaronder lijden. Per jaar overlijden er tussen de 50 a 80 kinderen aan mishandeling, de VN-rechten en of Europese wetten voor het kind en zijn familieleven worden met voeten getreden, gender-appartheid, etc.. Met deze jarenlange historie kan je me naar mijn mening je bestaansrecht als ...
Als je dit ook nog eens koppelt aan het feit dat mensen een monopoliepositie hebben en wij (de maatschappij) al onze zekerheden in hun handen leggen heb je de combinatie van macht en onwetendheid die erg gevaardlijk is. Ze zorgt er voor dat mensen kritiek persoonlijk nemen (je weet namelijk dat ze gelijk hebben) en dat wordt de arrogantie die je dan tegenkomt.
Nee, ik denk zeker dat er goede mensen tussenzitten en dat er heel veel goed werk gedaan wordt, maar het rommelen met INK en wat templates, afgewisseld met wat gebrul van geleerde BE termen zorgt niet atomatisch voor een goed product. Je MOET luisteren naar een boze klant. Want die loopt tegen een fout in je systeem aan, die jij moet oplossen.
(Jeugd) zorg, Veel succes
Voor de persoonlijke medewerker lijkt mij de individuele verantwoordelijkheid erg groot. Dit kan m.i. een grote invloed hebben op de te nemen beslissingen. Een bredere discussie over verantwoordelijkheden en wat maatschappelijk gezien geaccepteerde aanpakken zijn zou helpen. Nu roept de publiciteit veelal alleen een schuldvraag op en stuurt op beslissingen vanuit angst aan.