Een baanbrekende suggestie? Neem 55plussers aan die ervaring hebben als ouder en als grootouder. Ik denk dat die minder geneigd zijn tot aarzelen bij het geven van kritiek en het beslissen om in te grijpen. Daarnaast nemen ouders die het moeilijk hebben eerder iets aan van een ervaren opvoeder dan van een jeugdige van 25.

Helaas komen in de non-profitsector een aantal zaken samen. Leidinggevenden zijn vaak mensen uit de eigen gelederen. Opgestroomd of weggepromoveerd, maar in ieder geval niet van grond af opgeleid dit werk te doen. Zelf werk ik ook in de non-profitsector op een leidinggevende plek en had het geluk eerst een tijdje in de luwte opgeleid te zijn. Meestal gaat het andersom. Eerst de baan en dan de cursus.

Als je dit ook nog eens koppelt aan het feit dat mensen een monopoliepositie hebben en wij (de maatschappij) al onze zekerheden in hun handen leggen heb je de combinatie van macht en onwetendheid die erg gevaardlijk is. Ze zorgt er voor dat mensen kritiek persoonlijk nemen (je weet namelijk dat ze gelijk hebben) en dat wordt de arrogantie die je dan tegenkomt.

Nee, ik denk zeker dat er goede mensen tussenzitten en dat er heel veel goed werk gedaan wordt, maar het rommelen met INK en wat templates, afgewisseld met wat gebrul van geleerde BE termen zorgt niet atomatisch voor een goed product. Je MOET luisteren naar een boze klant. Want die loopt tegen een fout in je systeem aan, die jij moet oplossen.

(Jeugd) zorg, Veel succes

Met de alinea over het blad 0I25 citeerde ik de hoofdredacteur van dit blad en suggereerde hiermee onbedoeld dat hij net zo arrogant is als de sector. Dat spijt me zeer. Het blad, en haar hoofdredacteur, is nagenoeg net zo kritisch over alle misstanden in de sector als menigeen.

De hele discussie roept bij mij het volgende beeld op. Oplossingen worden in tools gezocht: dossiers etc. Dit kan helpen voor de beeldvorming. Naar mijn mening speelt intuitie een heel belangrijke rol: dreigt iets ernstig fout te gaan? of biedt de situatie nog mogelijkheden voor verbetering . Ondersteuning op dit vlak van de medewerkers in het veld lijkt mij zeer essentieel. Voorkomen dient te worden dat intuitie ondergesneeuwd raakt door administratieve handelingen. (waarin ook weer fouten gemaakt kunnen worden)

Voor de persoonlijke medewerker lijkt mij de individuele verantwoordelijkheid erg groot. Dit kan m.i. een grote invloed hebben op de te nemen beslissingen. Een bredere discussie over verantwoordelijkheden en wat maatschappelijk gezien geaccepteerde aanpakken zijn zou helpen. Nu roept de publiciteit veelal alleen een schuldvraag op en stuurt op beslissingen vanuit angst aan.