Beste Willem, wat een rijk overzicht. Ik heb je bijdrage wederom met veel waardering gelezen en vind dat je de trends heel treffend beschrijft. Er is nog 1 trend die ik er aan wil toevoegen (voor zover dat kan met zo'n bloemlezing): met de kentering in organisatiedenken is de neiging vaak om nogal negatief over managers te schrijven/spreken, alsof het een uniforme groep is die 'er de schuld van is' (gelukkig doe jij dat niet). Dat gaat mij aan het hart. Je zult maar manager zijn, met de allerbeste intenties in deze tijd willen bijdragen aan verbetering en in een periode werken waarin alles op losse schroeven staat. En als je dan niet in een keer op een 'agile' manier nieuwe wegen ontplooit, dat ben je de boosdoener. Ik geloof niet in scape goating. Wel in een benadering waarin we breed beseffen dat we voor fantastisch complexe uitdagingen staan om onszelf, en dus ook de rol van de manager - opnieuw uit te vinden. Met experimenteren, leren, fouten maken, successen herkennen en vooruit vallen (en opstaan).

Beste Mastenbroek, ik sluit mij volledig aan bij Meneer Ardon, een verrijking. Een stuk wat er voor zorgt dat we een stapje terug kunnen nemen uit het oerwoud van managementtrends en het bos weer kunnen zien. Welke zijn gegroeid, welke diep geworteld en welke sterven er.

Een mogelijke toevoeging is de rol van (positieve) emotie op de werkvloer. In de traditionele organisatiebenaderingen worden emoties genegeerd of als problematisch gezien. Deze horen niet thuis op de werkvloer. Maar het belang van emoties voor organisaties wordt steeds meer erkend en toonaangevende bedrijven proberen emoties op een positieve wijze bij te laten dragen aan organisatie doeleinde.

Zo heeft Google al jaren een Chief Happiness Officer die het emotionele welzijn van medewerkers stimuleert.

Het online merchandise bedrijf Zappos is bekend geworden door binnen enkele jaren een omzet te realiseren van 1,2 miljard, met als sterkste concurrentievoordeel een cultuur gebouwd op het leveren van blijdschap en geluk. CEO Tony Hsieh heeft in 2010 een boek uitgegeven Delevering Happiness wat een New York Times bestseller is geworden.

In het grootschalig onderzoek onder zeven organisaties in drie sectoren van Teressa Amabile werden positieve emoties in het HBR (Harvard Business Review) The Power of Small Wins als sterkste voorspeller voor productiviteit, creativiteit, commitment en collegialiteit gevonden.

Al langere tijd werd emotionele intelligentie erkend als kerncompetentie van leiders door Daniel Goleman, waaronder in de HBR bestseller boek 'primal leadership'. Meerdere onderzoeken wijzen ook uit dat leiders met een hogere EI significant meer omzet hebben.

Maar ook in minder toonaangevende bedrijven lijken emoties een plaats te krijgen. En gelukkig, emotie is wat mensen drijft, je kan ze onderdrukken en negeren, maar je kan ze ook op een positieve wijze inzetten.

Verplichte literatuur voor bazen, hoofdkantoormensen en adviseurs, dit schitterende overzichtsartikel van Willem Mastenbroek! Het lijkt uit de mouw geschud, maar het is de vrucht van diep inzicht en het vermogen boven de materie uit te stijgen.

Waarom verplicht? Omdat Willem, optimist als hij wil zijn, wel positieve trends naar 'de nieuwe nuchterheid'ziet, maar de status quo is ongelooflijk taai. Vraag maar eens in je omgeving wie er bedrijven of instellingen kent die echt hebben gebroken met het traditionele beheersingscircus waarin management zo nu en dan iets 'loslaat'? En dan mogen ze niet zeggen Buurtzorg Nederland, Semco of BSO van Eckart Wintzen. Stil hė? Heel soms kom je een organisatie tegen die het aandurft (ik noem de Amarantgroep, een heel grootzorgcluster in Brabant), maar zo lang het uitzonderingen zijn, is de trend waarvan Willem spreekt toch vooral een teken van een opkomend besef dat het zo niet goed gaat. Niet van een daadwerkelijke revolutie.
Ik geef ook de hoop niet op en kennelijk kost het heel veel tijd om de boel te veranderen, maar duidelijk is dat we er nog lang niet zijn.

Wat me prikkelt is; met alle inzichten in - en kennis van - veranderende organisaties, hanteert het overgrote deel nog steeds de traditionele managementstijl. Wat maakt dat dit zo is, en wat is er voor nodig om (leiders in) organisaties bestaande - inmiddels onvoldoende werkende - patronen los te laten. Ik nodig uit tot 'comfortabel verdwalen'.