Heel mooi verhaal, dank je wel WIllemijn!

Als man in het bedrijfsleven vraag ik me vaak af waarom ik zo weinig vrouwen tegenkom die primair op basis van hun vrouwelijke capaciteiten een leiderschaps positie bekleden. Jouw analyse geeft daar helder inzicht in.

Ik ben er van overtuigd dat de vrouw een cruciale rol gaat spelen in leiderschap in het komende tijdsperk. Overheerste de afgelopen 2000 jaar vooral het beeld dat mannen de leidersrol moesten nemen (beste voorbeeld: de diverse geloofsovertuigingen met een man aan de basis), de komende 2000 jaar keren we terug naar een meer feminien leiderschap. Of zijn we al toe aan de ultieme combinatie: man en vrouw, yin & yang?

Vrouwen als Nina Brink zijn de voorgangers, de lansbrekers voor deze verandering in cultuur.
En daar verdienen ze de credit voor.

groetjes
Arnoud

@Willemijn; De quote in je artikel ”Feit is dat vrouwen het echter meestal moeten bekopen met een negatief imago (zie Nina) of minder inkomsten.”, strookt niet met de werkelijkheid. Over de hele breedte schijnen vrouwen voor exact dezelfde functies minder te verdienen. In de top wordt dit verschil al kleiner. Er zijn binnen het domein top functies bijna geen vrouwen met een negatief imago, behoudens Mevrouw Brink.

In de casus Mevrouw Brink, worden vooral negatieve uitwassen (o.a. aandelen verkoop voor beursgang) van haar gedrag belicht. Zij blijft keer op keer dit gedrag vertonen, bijvoorbeeld door haar beslagleggingen en andere maatregelen. Het feit dat ze nu met een presentator getrouwd is heeft haar niet geholpen in haar onhandige manier van communiceren, zie bijvoorbeeld het optreden van het duo bij “De wereld draait door”. Dit gedrag is haar expliciete keuze, maar daardoor hoeft de media haar nog niet te steunen. Als ze gewoon een harde zaken trut was geweest, had ze mogelijk meer bereikt en was ze breder gewaardeerd.

De interessante vraag is; “stel dat een man exact dezelfde prestaties heeft geleverd, maar ook het narcistisch gedrag van Mevrouw Brink en de uitwassen daarvan heeft gebezigd”; hoe zou de man dan worden beoordeeld?

Ben het volledig eens met Christian. Ik geloof niet in een mediacomplot om alle succesvolle, hardwerkende zakenvrouwen neer te zetten als hysterische, incompetente en inhalige schreeuwers. Goed, we hebben niet veel vrouwen aan de top, maar die we hebben, worden door de media gekoesterd. Denk aan iconen als Neelie Kroes, Sylvia Toth en Annemieke Roobeek, maar ook aan de huidige directeur van het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam, Aysel Erbudak. Ik denk wel dat hysterische, incompetente en inhalige zakenmannen minder media-aandacht krijgen. Misschien is dat omdat ze eerder tegen de lamp lopen. Want het meest fascinerende aan het boek van Smit is toch dat Nina keer op keer geldschieters zo gek krijgt om te investeren in haar opgeblazen en kansloze onderneminkjes. Op eigen kracht heeft ze nog nooit een cent winst gemaakt, laat staan waarde gecreëerd voor haar klanten.

Ik geloof er niets van dat vrouwen zonder meer betere managers zijn dan mannen. En wel om 4 redenen:
- vrouwen en mannen hebben een managementstijl en specifieke talenten die in verschillende omstandigheden en situaties telkens geheel anders kunnen uitpakken,
- nu het grootste deel van het management uit mannen bestaat, ontbreekt het vrouwelijk element en betekent dat de vrouwen die wel manager zijn, betere resultaten bieden dan een structuur waarin alleen mannen het voor het zeggen hebben,
- de vrouwen die het nu wel 'halen', waren degenen die echt voor de troepen uitlopen en dat zijn per definitie de besten. Als het gemeengoed wordt dat vrouwen managementfuncties bekleden, komen onvermijdelijk ook de minder getalenteerde vrouwen op die plekken en gaat de overall kwaliteit van vrouwelijk management teruguit,
- mannen kunnen van vrouwen leren en andersom, ik denk dat veel mannen met een vrouwelijke manager als voorbeeld veel van de typisch vrouwelijke elementen kunnen gaan overnemen en toepassen als zij zelf manager zijn.

Juist daarom ben ik een groot voorstander van meer vrouwen in het (top)management, zodat beide stijlen in een vruchtbare mix synergie kunnen aangaan.

Juist nu in andere landen het aandeel vrouwen in het management toeneemt en NL daarbij achterblijft, lijkt het mij eens goed om dat niet alleen te constateren maar ook te analyseren.

Het bekende mantra van "het glazen plafond" lijkt mij daar minder adequaat. Het is eens goed af te vragen waarom vrouwen in andere landen er beter in slagen om door dit glaswerk heen te breken.

Ik denk dat de theorie van "lijm onder de schoenen" adequater is.

Verschillen in beloning: hier kan ook sprake zin van een statistisch vehikel. Dit is in de VS al een paar keer onderzocht en wordt door de psycholoog Roy Baumeister zeer goed verwoord in het volgende artikel: http://xrl.in/6fj2, zie het onderdeel "Beter en slechter" maar lees s.v.p. het gehele artikel want het is meer dan interessant.

Mevrouw Kemp gaat willens en wetens voorbij aan de redenen waarom haar modelvrouw negatieve reacties oproept. Ik vind dat kras. Het is immers geen kleinigheid hoe cynisch Storm is omgegaan met mensen die vertrouwen in haar stelden, en hoe ze nog steeds omgaat met mensen die daar wat van zeggen.
Dit bedelven van morele overwegingen onder woordrijke cultuurfilosofische beschouwingen is in de ogen van mevrouw Kemp misschien emancipatoir en sociaal innovatief, maar ik heb er een ander woord voor: nihilisme. Call me old fashioned.

Tja, mevr. Kemp ontkracht haar eigen verhaal door Storms als referentiepunt te kiezen. Haar teloorgang (en het feit dat ze niet welkom meer is bij gevestigde netwerken) heeft vooral te maken met de op minst kwalijke manier van handelen tijdens en na de beursgang van world on line. Het niet onderkennen van dat verband degradeert het tot een zwak, weing steekhoudend verhaaltje.
F, Bindels

Interessante analyse over deze intrigerende vrouw. Haar persoonlijkheid maakt haar kwetsbaar voor indirecte aanvallen. Haar teleurstelling is dat ze alles heeft wat ze wilde bereiken: macht roem, rijkdom, maar niet wat ze het meest begeerd: respect. Persoonlijk denk ik dat haar helemaal niet zoveel te verwijten is bij de gang van zaken rondom de beursgang. Zij zag dat de waardering van vergelijkbare bedrijven skyhigh en onrealistisch was en wilde daar niet in meegaan, maar tegelijkertijd haar investeerders ook niet de kans ontnemen rendement op hun investering in haar en haar bedrijf te halen. Niet zij maar ABNAMRO was in charge.

"Wat je zaait zul je oogsten" lijkt me op iedereen van toepassing. En daarmee ook op managers en ondernemers, ongeacht of je man of vrouw bent. Het verhaal van mevr. Kemp is een hele verhandeling over de schijnbare onterechte afspiegeling van een vrouwelijke manager. Een vrouw wordt anders behandeld? Kijkende naar de boeken die recent zijn verschenen over bijv. ABN/AMRO of de vastgoedfraude maken deze toch ook geen onderscheid naar man of vrouw? Het gaat om de situatie, het gedrag, de effecten en de slachtoffers. En die zijn er in de reconstructie van het ondernemerschap van mevr. Vleeschdrager volop. Wie de grenzen van respect en betrouwbaar ondernemerschap opzoekt en overschrijdt moet zich niet persoonlijk gekwetst gaan gedragen als het wordt blootgelegd. Nina Vleeschdrager is uiteindelijk slachtoffer van zichzelf geworden, niet van de media. Daar verandert de beschreven sociologische context niks aan.

Misschien is het proces van hoe vrouwen steeds meer gaan participeren in de wat meer omvattende leiderschapsposities in organisaties, wel leerzamer dan het daadwerkelijk meer vrouwen aan de top als status quo.

Wat komen vrouwen tegen onderweg? Wat doet dit met ze? Welke emoties ervaren ze daarbij? Hoe gaan ze ermee om? Wat voor resultaat heeft dat? Zijn ze hier open in of juist gesloten? En zo ja, met wie delen ze dat dan?

In het proces zit volgens mij de bewustwording over feminine kwaliteiten in leiderschap. En het bewustzijn draagt denk ik bij aan daadwerkelijke verandering.

Zou wel een leuk project zijn om allerlei vrouwen met ambitie naar zo'n leiderschapsfunctie een jaar of wat te volgen, met interview en blogs wellicht en dat met regelmaat te publiceren....

Mevr. Kemp als u het onderwerp vrouwen aan de top ter discussie wil stellen is het op zijn minst zeer onhandig daarvoor een vrouw te kiezen als mevr. Storms. Jammer want daar wordt het inderdaad een 'zwak verhaaltje'' door om F. Bindels maar eens te citeren. Vreemd dat u dat als adviseur zelf niet onderkend heeft.

Als je het principe van hoor en wederhoor toepast zou de eerste stap een toetsing zijn of Brink zichzelf herkend in het door Smit gecreerde beeld. Het boek van Smit kan nu net zo goed een fantasieverhaal zijn. Een niet al te stevige basis voor het maken van een analyse en het trekken van conclusies lijkt me .

De hoeveelheid reacties laat inderdaad zien dat Nina Storms nog steeds veel stof doet opwaaien. Met het ene argument kan ik wat meer, dan met het andere. De suggestieve reactie bijvoorbeeld dat Nina mijn modelvrouw is, om mij vervolgens van nihilisme te betichten omdat ik haar slechts van een kant belicht, is daar een van.

Het ging mij in het stuk om twee dingen: 1) in plaats van naar het slechte van iemand te kijken, eens te kijken naar wat we van iemand kunnen leren. En 2) de discussie over vrouwen aan de top aan te zwengelen, waarbij ik zowel cultuur als leiderschapsperspectieven meeneem in mijn zienswijze. Dat dit alles behalve compleet is, zal ik niet durven te beweren.

Wat betreft de eerste insteek is Nina Storms natuurlijk een perfect uitgangspunt. In de media wordt ze bijna alleen maar negatief beschreven. Wat daarachter ligt wil ik zeker niet bagatelliseren, maar het ging mij er niet om hetzelfde verhaal nog eens te vertellen.
De reacties van verschillende personen op mijn stuk bevestigd echter precies het statement dat ik wilde maken. Het zit in onze cultuur, misschien wel in ons mensen, om snel en makkelijk slecht over iets of iemand te praten. Om open te staan voor wat juist diegene ons kan leren is echter een stuk moeilijker. Volgens mij kunnen we alleen maar iets van iemand leren als we proberen begrip te krijgen voor iemand en zijn/haar handelen, maar daarvoor moet je diegene dichtbij laten komen. Het is natuurlijk moeilijk om ons open te stellen voor 'het monster' dat de media van Nina gemaakt heeft. Want wij zijn geen monsters, toch? Kennen jullie de onderzoeken van Milgram? En van Raaijmakers en Meeus? Deze onderzoeken laten zien dat we allemaal in staat zijn tot onmenselijke acties. Hiermee wil ik gedrag van Nina waarmee ze mensen gekwetst heeft ook niet goedpraten. Ik voel me echter persoonlijk niet geroepen om daar inhoudelijk op in te gaan. Ik vind het wel interessant om het gesprek aan te gaan rondom onze culturele bijzonderheden, waarvan 'doe maar normaal want dan doe je al gek genoeg' er een van is. Onze culturele trekjes die ervoor zorgen dat het bijvoorbeeld veel moeilijker is voor vrouwen om aan de top te komen dan voor mannen.

... Dat brengt mij bij het tweede onderwerp dat ik wilde aanzwengelen in mijn stuk: de discussie over vrouwen aan de top. Arnoud bedankt voor je compliment aangaande mijn stuk. Je kunt je wel voorstellen dat een verhaal schrijven met Nina als uitgangspunt best de nodige tijd en energie in beslag neemt. Je geeft aan dat je er van overtuigd bent dat vrouwen "een cruciale rol gaat spelen in leiderschap in het komende tijdsperk". Ik hoor steeds meer mannen dit zeggen. Feit is echter dat dit nog steeds niet het geval is. In Nederland is dus slechts 2% van de top van het bedrijfsleven vrouw. Dat een verandering hierin noodzakelijk is, is natuurlijk evident. De uitdaging ligt er volgens mij in dat we er makkelijk over kunnen praten. Maar om er ook daadwerkelijk voor te zorgen dat het gebeurd is een tweede. Bert, zou je je theorie van "lijm onder de schoenen" in relatie tot je interessante betoog willen uitleggen? Volgens mij wil je daar een statement maken over de reden waarom er niet meer vrouwen aan de top komen. In je betoog daarvoor geef je een aantal goede redenen waarom we anders naar het statement dat ik gelezen heb in 'Waarom vrouwen betere managers zijn. ManagementSite, mei 2008' zouden kunnen kijken. Maar bij jou reden krijg ik het gevoel alsof je er vrouwen de schuld van geeft dat ze/we niet naar de top doorgroeien. Hoe zie je dat dan?

Ik ben het volledig eens met Nynke dat het proces van hoe vrouwen steeds meer gaan participeren in de wat meer omvattende leiderschapsposities in organisaties heel leerzaam is. Daarbij vind ik het percentage wel verbazingwekkend. Maar vrouwen aan de top, om wille van vrouwen aan de top is natuurlijk onzin. Het gaat om de bewustwording en acceptatie van vrouwen en vrouwelijke kwaliteiten, waardoor die posities wellicht ook toegankelijker worden. Naar mijn mening wordt dat in onze cultuur zowel door mannen als vrouwen onvoldoende gedaan. We zitten nu middenin een veranderproces waarbij er wel meer ruimte komt voor dit gesprek. Veranderen doet altijd pijn, en doet op zijn minst de gemoederen oplopen. De reacties op mijn stuk bevestigen dit volledig.

Klopt dat ik niet de makkelijkste dame heb gekozen om dit thema aan te wakkeren. Maar volgens mij worden hierdoor wel een aantal zaken zichtbaar die, als ik 'modelvrouwen' had gekozen niet aan de orde zouden zijn gekomen. Aan iedereen zelf de keuze om het kind met het badwater weg te gooien of niet.

Beste Willemijn,
Complimenten voor zowel je stuk als de aanvulling die je er op geeft. Mooi voorbeeld van gebruik maken van beschikbaar materiaal te verrijken door meerdere perspectieven in te brengen. Je ondersteunt je inzichten met heldere redeneringen. Een behoorlijke tijdsinvestering waarschijnlijk. Sommigen volstaan vervolgens met het meedelen van hun mening. Op een wijze die er op verjaardagsfeesten en partijen bij gelijkgestemden in zou gaan als Gods woord in een ouderling. Daarmee wordt de aandacht afgeleid van jouw insteek (wat kunnen we leren van...) naar de (competatievere) opstelling 'wie heeft er gelijk'. Dat in sommige bijdragen zelfs niet in overweging lijkt te worden genomen, dat er geleerd kan worden van jouw inbreng (waarbij jij dan weer het boek over Nina als middel om van te leren hebt aangegrepen), lijkt eens te meer een bevestiging van een aantal van jouw inzichten. Het roept daarom de vraag op, in hoeverre mensen (mannen én vrouwen) écht open staan voor een onderzoek naar dieperliggende patronen en overtuigingen die ten grondslag liggen aan ons handelen als individu en als samenleving. Wat dat betreft bieden de gegeven reacties evenzeer stof tot nadenken over dit actuele thema als jouw artikel.