Tooth-to-tail ratio: overhead bij een hoger geweldsniveau

Columns

‘Ruif-etertjes en verborgen werkeloosheid....’ waren de laatste woorden die ik opving van een telefoongesprek in de stiltecoupe in de 1e klas afgelopen vrijdag. Een duidelijk geïrriteerde jonge consultant blies even mobiel stoom af tegen een collega. De markt was dramatisch. Dag en nacht was hij aan het werk om nieuwe projecten binnen te halen en dan werd hij vervolgens intern ook nog eens lastig gevallen met eindeloze meetings over onbenullige zaken, complexe procedures, een halve mailbox vol onzinnige interne berichtjes, verplichte coachingsgesprekken en veel, heel veel bemoeials; ‘hoe kun je nu toch zo je werk doen, verzuchtte hij’.

Jeuk en uitslag kreeg hij van alle collega’s die hem moesten ‘supporten’ in zijn werk. Ze bemoeiden zich met zijn offertes, zijn projectadministratie, zijn ...

Jos Steynebrugh
<p>
<p>Walther,</p>
<p>bij het lezen van je column moest ik direct denken aan ABC ofwel Activity Based Costing  (Kaplan / Bruns 1987).</p>
<p> </p>
<p>Bij deze methodiek worden zowel bijdrage aan gepercipieerde kwaliteit / performantie als kosten in tijd en/of geld van elke activiteit toegewezen aan een product / dienst of eventueel een klantengroep. Kan ook heel goed op projectbasis.</p>
<p> </p>
<p>De moeilijkheid “arbitrair toewijzen van overhead” (voorbeelden: salaris / bonus directeur) kan eenvoudig worden opgelost: laat de directie een tijdje uurtjes schrijven.</p>
<p>Wie weet wordt het tòch nog gezellig . . . .</p>
<p> </p>
<p>Groet,</p>
<p>Jos Steynebrugh</p>
<p>Marketing &amp; Innovatie Consulent</p>
<p>www.changeenhancement.nl</p>
</p>
Jos Steynebrugh
<p>
<p>Vorige week maandag morgen: breekgeluiden voor mijn deur. Even kijken. Aha, Versatel moet iets aansluiten / repareren aan hun netwerk dat onder de stoeptegels ligt. ’s Middags zijn ze klaar en de kuil is dichtgegooid. De stoeptegels liggen keurig opgestapeld tegen de gevel, de kuil is dichtgegooid maat niet betegeld. Het geheel is omrand met “politie-tape” . Da’s onnodig, want er kan sowieso niemand over struikelen omdat het gat stoepbreed is, vooral de senioren uit de naburige verzorgingsflat niet. Zo blijft het liggen. De maandag erop (7 dagen later dus reeds) is de plek nog steeds niet dichtgetegeld. Ik besluit even te bellen. Twee uur daarna: weer de wagen van Versatel. De stoep wordt dichtgemaakt.</p>
<p>Nu is mijn nieuwsgierigheid gewekt. Dus ik loop erheen en informeer belangstellend waarom het een week open is blijven liggen. Geen idee, luidt het antwoord, dan moet je bij de Gemeente wezen.</p>
<p>Ik snap het niet. Ja, maar jij bent van Versatel . . . . toch? Ja, wel degelijk, meneer, maar kijk: wij zijn technici en derhalve niet gekwalificeerd om een stoep dicht te leggen: da’s vakwerk.</p>
<p>Wat de exacte oorzaak van deze “werkwijze” is blijft voor mij verborgen. Mijn fantasie bedenkt mogelijke oorzaken. Planningsfoutjes? Stratenmakers op vakantie? Printer defect? Gewoon vergeten? Juridische aansprakelijkheid? Vergaande bemoeienis van de stratenmakervakbond? Foutje in de  procesplanningssoftware? Polderkoorts? Domheid? Vakantiekracht? Tweeverdieners? Ingestorte invalskracht? Geen idee!!!</p>
<p>Ik snap het nog steeds niet. Ja, maar nu doe jij het tòch, ondanks dat “het niet mag”, toch?</p>
<p>Kijk, meneer, dit is een haastklus, dus mag het wèl. Maar er komt een inspecteur van de Gemeente kijken of het goed is. Het duurt een aantal seconden voordat de naakte horizon-tot-horizonbrede  Kafkaiaanse werkelijkheid in zijn volle omvang tot mijn rechtlijnige hersens is doorgedrongen.</p>
<p>Ennuh, als het nou niet goed is? informeer ik belangstellend.</p>
<p>Een oor-tot-oor-brede grijns verschijnt op het gezicht van de gekwalificeerde technicus.</p>
<p>Nou, gewoon, dan gaat ie weer open.</p>
<p>Groet,</p>
<p>Jos Steynebrugh</p>
<p>Marketing &amp; Innovatie Consulent</p>
<p>www.changeenhancement.nl</p>
</p>

Meer over Crisismanagement