Eén van de belangrijkste redenen waarom dingen niet lukken op het werk is dat openheid vaak volledig ontbreekt. Mensen zijn daar zo voorzichtig mee dat niet of nauwelijks op tafel komt wat ze echt vinden.
Wat ik eigenlijk bedoel
Het punt uit het Manifest voor Lekker Samenwerken dat ik wil bespreken is: 'Wat Ik Eigenlijk Bedoel…’ is een prima begin van een zin.
Je kent het wel: 'Een collega komt even langs wippen op je kamer en begint een verhaal over het project en aspecten die lastig zijn en dat we niet moeten vergeten om akkoord te krijgen van… en dat het ook een goed idee is om tijdens de vergadering… En dat het de vorige keer ook zo moeizaam was en dat hij ook aan jou wel wil vragen om alert te blijven… Blablabla…'
Je luistert naar hem, maar wat hij nu eigenlijk precies te zeggen heef...
Inderdaad, leuk én effectief en 'niet zo moeilijk' indien het een van je gewoontes is. Edoch, bij meerdere mensen is dit niet een gewoonte en daar door noch leuk, noch effectief...
Je stelt het simpel voor en schermt met min of meer beroemde auteurs, hoewel dit niet nodig is. 'Openheid' en 'Vertrouwen' werden ons meegegeven met de moedermelk (bij wijze van spreken). Een baby, peuter en kleuter zijn 'open' en hebben 'vertrouwen'. Nadien komt er de klad in. Dus hebben we geen beroemde auteurs nodig, wij hoeven enkel het 'kind in ons te her-ont-dekken'. Met andere woorden, we dienen ons los te weken van onze 'aangeleerde' Vicieuze Cirkel en ons 'aangeboren ' Creatief wisselwerkingsproces' terug van binnen uit uit te beleven. Dat is effectief en ... bovendien efficient.
Creatively,
Johan
Indien mijn taal niet de uwe is... lees 'ns m'n boek 'Cruciale dialogen' (Garant, 2012)
En dank voor het schermen met dat boek. Ik lees het misschien nog eens. : )