Het was al laat, maar ik besloot nog even te wachten. Hoe laat zou ze thuis komen deze keer? Op zolder had ik een aardig hok gekregen en ik zat met mijn benen op het bureau na te denken over de volgende stappen. Nadenken was het probleem niet zo zeer. Wat dan wel het probleem was kon ik moeilijk onder woorden brengen. Ik maakte maandelijks de giro-envelop open en zag een som geld binnenkomen. Tegenwoordig ging dat elektronisch overigens. Hoe iemand zoveel kon verdienen was me nog steeds een raadsel. Gelukkig was het ook mijn rekening – “het is toch onze rekening” - benadrukte ze onlangs nog eens.
In de tussentijd schreef ik af en toe een column. “Schrijven is toch iets dat je leuk vindt,” zei ze laatst, “dat wat je toen vertelde over die banken, ik denk dat de mensen dat zeer zullen appr...
